بازی حق اساسی هر کودک است و برای رشد سالم کودکان، به ویژه آنانی که در جوامع آسیبپذیر زندگی میکنند، ضروری محسوب میشود و محققان نیز مزایای یادگیری با بازی را تایید کردند. حق بازی، طبق ماده ۳۱ کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد (UNCRC) تثبیت شده است، کانادا در سال ۱۹۹۱ کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد را تصویب کرد و از طریق سیاستهای ملی از این حق، حمایت میکند. سوئد، اسکاتلند، ولز و هلند نیز حق بازی را در قانون خود گنجاندهاند و سازمانهای بینالمللی تلاش میکنند تا بازی را به محیطهای بشردوستانه و بحرانی سوق دهند.
هنگامی که مردم با درگیریهای مسلحانه و بحرانهای اقلیمی روبرو هستند، کودکان اغلب با چالشهایی مواجهه میشوند که فراتر از سن آنان است اما با وجود تلاشهای جهانی برای اولویت دادن به بازی، این موضوع، چقدر در زندگی همه کودکان گنجانده شده است. هرچند بازی بهطور گسترده بهعنوان، امر ضروری برای رشد سالم کودکان تلقی میشود اما هنوز در اکثر کلاسهای درس غایب است. ارائه خدمات بازی در بیمارستانها نیز پایین است. در حالی که اغلب از پلتفرمهای رسانههای اجتماعی برای به اشتراک گذاشتن داستانهای جذاب در مورد اهمیت بازی استفاده میشود، هنوز در اکثر جوامع آسیبپذیر کمبود آن احساس میشود.
ترکیب بازیهای دیجیتال با بازیهای فضای باز میتواند فرصتهای بیشتری برای بازی کردن کودکان، فراهم کند. این ایده که بازیهای دیجیتال و غیردیجیتال کاملا از هم جدا یا حتی متضاد هستند، به سادگی ما را از آنچه واقعا مهم است، منحرف میکند اما جامعه جهانی میتواند برای رسیدگی به این موضوع کارهای زیادی انجام دهد.
نتایج تحقیقات اخیر، سه گام مهم را برای کمک به ادغام بازی در یادگیری و رفاه کودکان برجسته میکند که شامل موارد زیر است:
رویکرد جدیدی نسبت به ارزیابی داشته باشید
ارزیابی کلاس درس باید بهعنوان فرآیند مداوم که بر پتانسیل کودکان تمرکز دارد، نه فقط نمرات آزمونهای استاندارد، مورد بازنگری قرار گیرد. بازی، بینشهای معتبری را در مورد تواناییهای در حال توسعه کودکان آشکار میکند که دانشمندان یادگیری آن را «پتانسیل کودکان» مینامند.
یادگیری بازیگونه را توسعه دهید
این ایده قدیمی که بازی و رویکردهای تدریس هدایتشده با هم ناسازگار هستند، باید کنار گذاشته شود. یادگیری بازیگونه در واقع از موفقیت تحصیلی و توسعه جامع پشتیبانی میکند و تاثیرات مثبت پایداری در زندگی دارد، بنابراین باید در اولویت قرار گیرد.
بازی در فضای باز را دیجیتالی کنید
شاید مهمترین نکته برای سیاستگذاران امروزی این باشد که بازی دیجیتال و فضای باز را نباید متضاد یکدیگر دانست. در عوض، بازی در فضای باز را میتوان با ابزارهای دیجیتالی که خلاقیت و مشارکت فعال را تشویق میکنند، بهبود بخشید.
پایان دادن به شکاف بازی دیجیتال و غیردیجیتال
بازی دیجیتال کودکان، بازی واقعی است. بازیهای دیجیتال، دنیای اجتماعی کودکان را فراتر از مرزهای فیزیکی گسترش میدهند و این امر امکان دوستیهایی را در خارج از حلقههای نزدیک آنان فراهم میکند. تغییر قابلتوجه این است که بازی آنلاین، اجازه میدهد تجربیات محلی تحت تاثیر عوامل جهانی قرار گیرند.
تمرکز بر کیفیت بازیها
سیاستها اغلب صرفا بر جنبههایی تمرکز دارند که بازیهای دیجیتال از بازیهای آنالوگ بدتر هستند. بهعنوان مثال، متخصصان پزشکی فرانسوی اظهار کردند که بازیها در فضای آزاد، بازیهای تختهای، فعالیتهای خلاقانه و هنری فقط در صورتی برای کودکان مفید هستند که خارج از صفحه نمایش باشند. بازی دیجیتال عموما به دلیل اثرات منفی آن بیشتر مورد بررسی قرار میگیرد. حتی کودکان نیز بازیهای دیجیتال را با دید انتقادیتری نسبت به بازیهای غیردیجیتال میبینند. به جای اینکه تمام بازیهای دیجیتال را بهعنوان مشکل زمان استفاده از صفحه نمایش در نظر بگیریم، تمرکز بر کیفیت بازیها و به ویژه کیفیت طراحی آنها مهمتر است.
زمان استفاده از صفحه نمایش و بازیهای فیزیکی
متخصصان بازی و مراقبان نیز میتوانند در کنار کودکان بازی و همچنین زمان و مکانی را برای کودکان فراهم کنند تا از بازی مستقل با دوستانشان لذت ببرند. طراحان بازی باید ویژگیهایی را که به حقوق کودکان احترام میگذارند و تجربیات لذتبخشی ایجاد میکنند، در اولویت قرار دهند. محققان باید بر جمعآوری دادههای خاص بازی تمرکز کنند تا سیاستگذاران را در مورد الگوهای مضر بهتر آگاه کنند و سیاستگذاران باید به خاطر داشته باشند که تقویت بازیهای دیجیتال باکیفیت، نیاز به قانونگذاری قویتر و ارزیابی مبتنی بر شواهد دارد.
سایت ویفروم گزارش کرد، قرار دادن بازی در قلب دوران کودکی به معنای پیوند دادن صفحه نمایش و بازیهای فیزیکی است، نه اینکه آنها را در مقابل یکدیگر قرار دهند.
انتهای پیام
نظرات