حسن اکبری در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن اشاره به ناترازی‌های امروز کشور، اظهار کرد: به نظر می‌آید تاکنون کمتر به این موضوع توجه شده است که ناترازی‌ها و برهم خوردن تعادل طبیعت را باید خیلی قبل‌ها پیش‌بینی و از آن جلوگیری می‌کردیم.
وی افزود: معتقدم امروز تنها شاهد شروع مصیبت‌های ناشی از اتفاقاتی هستیم که در دهه‌های گذشته در رابطه با برداشت‌های بی‌رویه از منابع به ویژه در خصوص آب‌های زیرزمینی روی داده است.
مدیر کل محیط زیست استان با اشاره به این که به طور ویژه در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ شاهد صدور مجوزهای زیادی برای حفر چاه‌های کشاورزی در کشور و از جمله در استان یزد بودیم، تصریح کرد: زمانی بسیاری از دشت‌های استان یزد مانند کویر سیاه‌کوه، کویر ابرکوه – مروست و کفه بهادران و حتی کویر دره انجیر طی فصل زمستان به دلیل بارندگی‌ها به باتلاق‌هایی تبدیل می‌شدند که در تابستان از رطوبت کافی برخوردار بودند و در اطراف آنها پوشش‌های گیاهی و حتی جنگل‌های گز قرار داشت که به همراه رطوبت این دشت‌ها باعث می‌شد استان از گرد و غبار کمتری رنج ببرد ولی امروز تمام آنها خشک و به چشمه‌های تولید گرد و خاک تبدیل شده‌اند.
وی افزود: از طرفی همین رطوبت دشت‌ها باعث می‌شد در مواقعی که توده‌های باران‌زا مخصوصاً توده‌های بارانی غرب مدیترانه‌ای روی استان قرار می‌گرفت، با تقویت آنها، بارش‌های بیشتری را در استان رقم بزند ولی با خشکی این کویرها به دلیل برداشت‌های بی‌رویه، نه تنها شاهد ضعیف شدن مراتع اطراف این دشت‌ها و کاهش بارش در این مناطق بلکه تبدیل آنها به چشمه‌های گرد و غبار و افزایش آلایندگی در استان هستیم.
اکبری با اشاره به این زمانی مراتع اطراف منطقه ندوشن یا اطراف کویر ابرکوه – مروست از دشت پنج انگشت در بالادست تا حوالی معدن اسمالون و بخ و گاریزات در پایین دست جزو غنی‌ترین و گسترده‌ترین مراتع استان بودند، گفت: زمانی تعداد زیادی دامدار از این مراتع استفاده می‌کردند ولی امروز در این مناطق به دلیل فقر پوشش گیاهی شاهد نابودی این فعالیت‌ها هستیم و تمام این عواقب ناشی از برداشت بی‌رویه از منابع و بهم‌ریختگی اکوسیستم منطقه است.
وی ضمن ابراز بی‌اطلاعی از نحوه برخوردها و مراقبت‌های کارشناسان حوزه آب وزارت نیرو به عنوان تنها متولی موضوع آب در دهه‌های گذشته، نتیجه نوع عملکرد و سوء مدیریت در آن دوران را عامل اصلی آسیب‌های وارده به مراتع و تنوع زیستی و بسیاری از مشکلات حال حاضر خواند.
اکبری به مصادیق دیگری از این به هم‌ریختگی اکوسیستم در استان نیز اشاره و بیان کرد: در محور آلاینده دشت یزد - اردکان مخصوصاً در دهه ۸۰ شاهد مقاومت‌های جدی در رابطه با استقرار صنایع سنگین و نیمه سنگین و اختلاف‌نظرهای جدی بین محیط‌زیست و دستگاه‌های متولی توسعه و متولی صدور جواز تأسیس بود و امروز شاهد عواقب این بی‌توجهی در مسائل زیست محیطی در این منطقه پرجمعیت استان هستیم.
وی گفت: به‌نظر می‌رسد در این رابطه هرچند قوانین کشوری نوشته می‌شود ولی همیشه کمیسیون‌ها و کمیته‌هایی وجود دارند که می‌توانند وتوکننده نظرات فنی به دلیل برخی مصالح مدیریت منطقه‌ای باشند و هرچند شاید این کمیته‌ها در بعضی نقاط کمترتوسعه‌یافته و محروم دارای کارکرد قابل دفاع باشند اما متأسفانه تمام کشور با همین قوانین به‌صورت مشابه مدیریت می‌شوند و با تجمع صنایع و به تبع آن اثرات تجمعی آلاینده‌ها، مواجه می‌شویم.
مدیر کل محیط زیست استان با تاکید بر این که همین مسئله را در مورد تخریب عرصه‌های طبیعی امروز به جد تذکر می‌دهیم و مرتباً در جلسات، مکاتبات و اعلام نظرها به این مسئله پرداخته می‌شود، اظهار کرد: معتقدم عمده آلودگی‌های صنعتی علی‌رغم این که کنترل آنها هزینه‌بر است اما قابل انجام هستند ولی امیدواریم مطالبه‌گری در مردم و سیاست‌گذاری که توسط متولیان کنونی استان در قالب سند یزدپایدار وجود دارد، علی‌رغم این که هنوز هم در دستگاه‌های توسعه‌ای و برخی مدیران این نگاه نهادینه نشده است، منجر به کنترل آلودگی بخش صنعت در استان شود.
وی هشدار داد: با این حال قطعاً در آینده با آلودگی خطرناکتری تحت عنوان افزایش چشمه‌های تولید گرد و غبار به واسطه تخریب عرصه‌های طبیعی در استان مواجه خواهیم شد و علت آن نیز گستردگی زیاد این تخریب‌ها و در عین حال نبود متولیان خاص برای مقابله با این خطرات است، البته از طرفی روش‌های قابل‌قبول و کاملاً مطمئنی نیز در رابطه با اقدامات مقابله‌ای برای آنها نداریم و این مهم در استانی مانند یزد نیز به دلیل شرایط خشک و سخت اقلیمی بسیار دشوار است.
اکبری اشکال تخریب‌های طبیعت را شامل ایجاد جاده‌های خاکی متعدد در طبیعت، توسعه وسیع و بی‌رویه معادن به ویژه معان خرد و پراکنده در استان و بعضاً تغییر کاربری‌های در مناطق ییلاقی و حتی اراضی کشاورزی رها شده خواند و گفت: تمام این موارد سنگ‌فرش های طبیعی خاک را به هم می‌زنند، پوشش گیاهی را به تدریج از بین می‌برند و طبیعت را به شکل بیابان‌های لخت درمی‌آورند و همین موضوع، چشمه‌های تولید گرد و غبار افزایش می‌دهند و در نهایت تجمیع آنها برگشت‌پذیری طبیعت را بسیار دشوار یا به تعبیری باعث کاهش شدید تاب‌آوری اکوسیستم می‌شوند.
اکبری در پایان تاکید کرد: مجموع این مسائل در آینده می‌تواند پیدا کردن راه‌حل مناسب برای ادامه حیات را بسیار دشوار کند ضمن این که هزینه‌های اجرای راه حل‌ها ممکن است دیگر قابل تامین نباشد.
انتهای پیام
نظرات