به گزارش ایسنا، نشست «شناسایی ظرفیت‌های فرهنگ و هنر در ارتقای تاب‌آوری شهر تهران در شرایط بحران» در محورهای مولفه‌های تاب‌آوری شهر تهران، وضعیت تاب‌آوری شهر تهران در شرایط بحران، عناصر فرهنگ و هنر در شهر تهران، ظرفیت‌های فرهنگ و هنر در ارتقای تاب‌آوری شهر تهران در شرایط بحران و شیوه های مشارکت هنرمندان و فعالان عرصه هنر در افزایش تاب‌آوری شهر تهران در شرایط بحران برگزار شد.
تاب‌آوری بدون عدالت فضایی معنا ندارد
در ابتدای این نشست علی انتظاری، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی با تاکید بر ضرورت توجه به عدالت فضایی و با اشاره به مسئله عدم توجه به مسائل فرهنگی و اجتماعی در شهر تهران بیان کرد: اگر بخواهیم از تاب‌آوری اجتماعی سخن بگوییم، باید ابتدا بپذیریم که تاب‌آوری بدون عدالت فضایی و دسترسی برابر به منابع فرهنگی و هنری، معنا ندارد. تاب‌آوری نه یک شعار؛ بلکه یک وضعیت درهم‌تنیده از تجربه‌های زیسته مردم، احساس تعلق آن‌ها به مکان، و قدرت بازسازی ذهنی و روانی در شرایط بحرانی است.
وی با اشاره به جنگ ۱۲ روزه اخیر به اهمیت بازسازی هوشمندانه فضاهای شهری و اجتماعی پرداخت و خاطرنشان کرد: ما در آستانه یک دگرگونی اجتماعی قرار داریم. همبستگی ملی که در روزهای اخیر به دلیل شرایط بحرانی و جنگ شکل گرفته، یک ظرفیت فرهنگی - روانی بزرگ برای بازسازی جامعه ماست. اما این همبستگی نیازمند عمل فرهنگی سازمان‌یافته است که این عمل، از نمایش شکوه همبستگی مردم در فضاهای عمومی، تا به تصویر کشیدن نمادهای حماسی شهری که حس قهرمانی و غرور را تقویت می‌کند؛ در بر می‌گیرد.
وی در ادامه با تاکید بر نقش شهرداری در این فرایند به این موضوع اشاره کرد: شهرداری می‌تواند با تغییر رویکرد خود از خدماتی صرف، به فرهنگی - اجتماعی بپردازد و خلا رسانه‌ای موجود در جامعه را پر کند.
فرهنگ، بنیان اصلی در مدیریت بحران است
در ادامه این نشست شاهین مظفری، معاون آموزش بازتوانی و مشارکت اجتماعی سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران فرهنگ را بنیان اصلی در مدیریت بحران دانست و تصریح کرد: ریشه بسیاری از ناکارآمدی‌ها، در ضعف‌های فرهنگی و نبود فرهنگ مشارکت نهفته است.
وی اظهار کرد: در شرایط بحرانی، مسئولان حوزه‌های نامرتبط نباید تنها به ظواهر و پوشش‌های نمایشی در فضای مجازی اکتفا کنند. مشارکت واقعی شهروندان در قالب محلات، تنها راه عبور از بحران‌هاست. مدیریت بحران باید چهار مرحله پیشگیری، آمادگی، پاسخ و بازیابی را به‌صورت نظام‌مند و فرهنگی دنبال کند.
مهم‌ترین مرحله تاب‌آوری مربوط به دوران پس از بحران است
در ادامه محمد مویدی، مدیرکل برنامه ریزی و سرمایه انسانی معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران با بازتعریف مفاهیم «فرهنگ» و «تاب‌آوری» تاکید کرد: مهم‌ترین مرحله تاب‌آوری مربوط به دوران پس از بحران است؛ مرحله‌ای که اغلب نادیده گرفته می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: هنر می‌تواند مفاهیم نظری دولت را به تجربه‌های ملموس اجتماعی مانند موسیقی جنگ، سریال‌ها، فیلم‌ها و فضاسازی‌های محلی تبدیل کند.
وی با توجه به تجربه بحران اخیر، بر لزوم تدوین پروتکل‌های جدید مبتنی بر جنگ و تهدیدات انسانی تاکید کرد و بیان کرد: ساختارهای بحرانی فعلی صرفا برای سوانح طبیعی همچون زلزله و سیل طراحی شده‌اند که پاسخگوی شرایط جنگی نیستند. وی همچنین خواستار مردمی‌سازی فعالیت‌ها و کاهش بوروکراسی‌های اداری برای افزایش مشارکت و تعلق خاطر اجتماعی شد.
دیوارنگاره‌های دوران جنگ در انسجام اجتماعی اثرگذار است
مهدی یسری، دبیر نشست و مدیرگروه مطالعات هنری مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران در پایان نشست ضمن بیان اینکه هنر شهری از عوامل مهم و تاثیرگذار در التیام بخشی به تبعات اجتماعی و روانی ناشی از مواجهه شهروندان با بحران‌ها است، تصریح کرد: در موضوع مداخله در بحران‌هایی نظیر جنگ لازم است با اطلاع‌رسانی مناسب به شهروندان جلوی شایعات و روایت‌های اشتباه گرفته شود. همچینن میزان و اهمیت اقدامات شهرداری تهران در شرایط بحران با پوشش خبری و رسانه‌ای، بیشتر دیده می‌شود.
وی در ادامه گفت: دیوارنگاره‌ها و آثار هنری دوران جنگ و بحران مانند نصب دیوارنگاره تصویر کودکان در میدان انقلاب اسلامی، یا نصب و رونمایی از مجسمه آرش کمان‌گیر در میدان ونک؛ دارای بار ارزشی و نمادین بوده و در انسجام اجتماعی اثر گذار است. همچنین استقبال بسیار گسترده مردم از آثار موسیقی اجرا و ارائه شده در روزهای جنگ تحمیلی با رویکرد ملی و حماسی نشان‌گر اهمیت قابل توجه هنر در شرایط بحران می‌باشد.
براساس گزارش سایت شهر، راهکارهای ارائه‌شده در نشست شامل؛ تهیه نقشه فرهنگی - اجتماعی از مناطق آسیب‌پذیر شهر تهران، فعال‌سازی بلندگوهای هشدار شهری، مشارکت هنرمندان در بازسازی فضاهای شهری، طراحی کمپین‌های هنری با موضوع تاب‌آوری، کاهش بروکراسی برنامه‌های فرهنگی مشارکتی، اختصاص بودجه ویژه برای پروژه‌های فرهنگ‌محور، انجام مطالعات میدانی در مناطق آسیب‌پذیر، طراحی نمادهای حماسی در فضاهای شهری، مردمی‌سازی فعالیت‌های فرهنگی - اجتماعی و تدوین پروتکل‌های مدیریت بحران متناسب با تهدیدات انسانی به جای تکیه صرف بر الگوهای حوادث طبیعی بود.
انتهای پیام
نظرات