ساختار اثر 

این اثر در ۱۵ فصل شامل؛ «تحقیقات ارتباطات بین‌المللی: تأملات انتقادی و نقطه شروعی جدید»، «بین‌المللی کردن ارتباطات بین المللی»، «تحقیقات بین‌المللی و تولید دانش آن»، «فراتر از مدرنیزاسیون و چهار نظریه مطبوعات»، «الگوهای حرفه‌ای در روزنامه‌نگاری( بین همگن سازی و تنوع)»، «شرایط سرمایه: رسانه جهانی در زمینه‌های محلی»، «ژانر و آواتار (ماجراجویی امپراتوری)، «احیای مفاهیم امپریالیستی در ارتباطات بین‌المللی»، «غرب زدایی و مطالعات رسانه‌های جهان وطنی»، «تجارب محلی، نظریه‌های جهان وطنی»، «نظریه پردازی تولید رسانه‌ای به عنوان یک حوزه شبه مستقل»، «ترجمه، ارتباطات و درک شرق و غرب»، «حوزه‌های عمومی، زمینه‌ها، شبکه‌ها»، «جهان وطنی و ارتباطات بین‌المللی»، «فرهنگ تصویری پسا استعماری» تألیف شده است.

برشی از اثر

پس از شکل گیری دولت‌های ملی، کشورها تمام تلاش خود را برای کنترل جریان ارتباطات در سراسر مرزهای خود انجام دادند. در داخل مرزهای ملی، دولت‌ها تلاش کردند رسانه‌ها را برای آموزش، سرگرمی، اطلاع رسانی، شهروندان درباره موضوعات مطلوب و جلوگیری از دسترسی آن‌ها به اطلاعات نامطلوب هدایت کنند.

در سطح بین المللی برخی کشورها از رسانه‌ها برای گسترش نفوذ و امپریالیسم فرهنگی استفاده کردند، همان طور که مصریان باستان اینیس (۱۹۵۱) از کتیبه‌ها و پیام رسانان برای تحکیم قدرت خود بهره بردند یا همان طور که هالیوود امروزی در تلاش است تا ارزش‌های فرهنگی و سیاسی ایالات متحده را در سراسر جهان گسترش دهد. نهادهای بین المللی نیز در این روند نقش داشته‌اند. اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU) همچنان فرکانس‌های رادیویی و تلویزیونی را تخصیص می‌دهد و سعی دارد کنترل بر پخش بین المللی را حفظ کند. با این حال در عصر ماهواره‌ها و اینترنت کنترل کامل بر جریان ارتباطات تقریباً غیر ممکن شده است.

انتهای پیام