به گزارش ایسنا، شمار فزایندهای از دانشگاهها و موسسات علمی و نهادهای تحقیقاتی در سراسر جهان با این استدلال که محافل آکادمیک اراضی اشغالی در اقدامات رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان نقش دارند، ارتباط خود با آنها را قطع کردهاند.
طبق اعلام وزارت بهداشت غزه، بیش از ۶۳ هزار نفر از فلسطینیان در این جنگ به شهادت رسیدهاند که بیشتر آنها را غیرنظامیان تشکیل میدهند. کارشناسان سازمان ملل نیز تایید کردهاند که در برخی از بخشهای غزه که بخش عمده آن به ویرانهای تبدیل شده است، با قحطی «انسان ساخت» مواجه است.
روزنامه گاردین در گزارشی نوشت: شمار فزایندهای از مراکز و هیاتهای علمی در پاسخ به این وضعیت، اکنون تلاش میکنند از موسسات اسرائیلی فاصله بگیرند. دانشگاه فدرال سئارا در برزیل در سال گذشته یک نشست نوآوری با یک دانشگاه اسرائیلی را لغو کرد. در همین جال، شمار زیادی از دانشگاهها در نروژ، بلژیک و اسپانیا نیز روابط با مراکز علمی و دانشگاهی اسرائیل را قطع کردند. در موارد دیگر نیز از جمله کالج ترینیتی در دابلین در تابستان سال جاری از این اقدام پیروی کردند.
دانشگاه آمستردام نیز برنامه تبادل دانشجویان با «دانشگاه عبری » را قطع کرد و انجمن انسانشناسان اجتماعی اروپا نیز اعلام کرد که با مراکز علمی اراضی اشعالی همکاری نخواهد کرد و از اعضای خود نیز درخواست کرد که همین کار را انجام دهند.
در حالی که تمامی فعالان در این زمینه از بایکوت علمی و دانشگاهی حمایت نمیکنند، این جنبش موجب نگرانی محافل دانشگاهی در اراضی اشغالی، ارتش و کابینه رژیم صهیونیستی شده است.
«استفانی آدام» از اعضای «کارزار فلسطینی بایکوت دانشگاهی و فرهنگی اسرائیل» گفت که مراکز علمی و دانشگاهی اراضی اشغالی همدست «دههها اشغال نظامی، آپارتاید استعماری شهرکنشینان و اکنون نسلکشی» هستند و «دانشگاهها وظیفهای اخلاقی و حقوقی برای قطع روابط با دانشگاههای اسرائیلی همدست دارند.»
با این حال، شمار اندکی از موسسات در انگلیس، فرانسه و آلمان اعلام کردهاند که روابط با محافل دانشگاهی اراضی اشغالی را قطع میکنند.

همکاری محافل دانشگاهی با سرویس مخفی و پلیس رژیم صهیونیستی
رسانه انگلیسی نوشت: «ایلان پاپه» مورخ و استاد دانشگاه اسرائیلی میگوید بخش عمدهای از محافل علمی و دانشگاهی در اراضی اشغالی از خدمت در ارتش رویگردان نیستند. به گفته او، «آنها برای سرویس مخفی و پلیس که هر روز مشغول سرکوب فلسطینیان هستند، دوره آموزشی برگزار میکنند و به آنها مدرک میدهند.»
او درباره بایکوت دانشگاهی بیان کرد: «گفتوگو با موسسات علمی و دانشگاهی اسرائیل کاری سخت و بیرحمانه، اگرچه ضروری است تا مسئولیتشان و این که بخشی از ساختار یک نظام سرکوبگر هستند، برایشان روشن شود-واقعیتی که ۷۷ سال در جریان بوده است و اکنون به محافل دانشگاهی اسرائیلی گفته میشود که چنین اقدامی بهایی دارد که باید آن را بپردازند.»
«غسان سلیمان ابو سته» یک جراج انگلیسی-فلسطینی و رئیس دانشگاه گلاسکو میگوید دانشجویان و محافل علمی انگلیسی خواستار بایکوت علمی و دانشگاهی اسرائیل بودهاند اما نهادهای مدیریتی دانشگاهها ممانعت میکنند که درنتیجه، محققان اقدامات شخصی و غیررسمی انجام میدهند.
این که قطع روابط دانشگاهی چه تاثیری بر فعالیت محققان در اسرائیل یا کابینه آن داشته، هنوز مورد بحث است. برخی از منابع در محافل علمی اسرائیل گفتهاند این اقدامات تاثیری بر تحقیقات یا ارتباط آنها یا افراد و نهادهایی نداشته است که با آنها همکاری طولانیمدتی داشتهاند.
اگرچه این رویه ممکن است با گسترش این جنبش تغییر کند چراکه به گفته کارشناسان همکاریها میان موسسات علمی اسرائیلی هم با آیوی لیگ و هم با دانشگاههای اروپای غربی حائز اهمیت است.

کاهش حمایت مالی برنامه «افق اروپا» از برنامههای تحقیقاتی رژیم صهیونیستی
در بخش دیگری از این مطلب مطرح شد: متوقف کردن تامین مالی تحقیقات نیز میتواند هم برای دانشگاههای اراضی اشغالی و هم به طور کلی، رژیم صهیوینستی بسیار دردسرساز شود، چراکه اقتصاد این رژیم تا حد زیادی مبتنی بر علم و فناوری است.
این نگرانیها جدی است؛ اراضی اشغالی از سال ۲۰۲۱ مبلغ خالص ۸۷۵.۹ میلیون یورو از «افق اروپا» (برنامه نوآوری و پژوهش اروپا) برای تحقیقات علمی دریافت کرده است. اگرچه کمیسیون اروپا در ژوئیه پیشنهاد تعلیق مشارکت رژیم صهیونیستی در برنامه افق اروپا را داد.
استفانی آدام با اشاره به این که رژیم صهیونیستی در مه ۲۰۲۴ ۲۲ میلیون یورو را تنها به مبارزه با بایکوت دانشگاهی به رهبری فلسطینیها تخصیص داد، در حالی که سهم بودجه این رژیم از تامین مالی تحقیقاتی اتحادیه اروپا کاهش یافته است، میگوید به نظر میرسد که اقدامات دانشگاهی اثرگذار بوده است.
پنجشنبه گذشته مشخص شد که از میان ۴۷۸ پژوهشگر تازهکاری که توسط شورای پژوهشی اروپا برای دریافت کمکهزینههای اولیه ۲۰۲۵ به عنوان بخشی از برنامه افق اروپا انتخاب شده بودند، تنها ۱۰ نفر در اراضی اشغالی هستند که این شمار در سال گذشته ۳۰ نفر از ۴۹۴ پژوهشگر منتخب بود.
اگر کمکهای مالی و همکاریهای پرآوازه متوقف شوند، نگرانی دیگر این خواهد بود که محققان اراضی اشغالی را ترک کنند و احتمالا هیچ گاه به آن بازنگردند. این موضوع به مسئله «فرار مغزها» دامن میزند که در حال حاضر نیز در حوزه دارو نگرانکننده است.
انتهای پیام
نظرات