محققان پس از اجرای شبیه‌سازی‌های اقلیمی با داده‌های بومی، کشف کردند که ممکن است درک گذشته کاملا اشتباه باشد. این بادهای غربی نیستند که بزرگترین مشکل را ایجاد می‌کنند بلکه بادهای شمالی مقصر اصلی هستند.

از دست دادن یخ به معنای افزایش سطح دریاهاست

قطب جنوب بیشترین آب شیرین سیاره را در خود جای داده است که در یک صفحه یخ عظیم منجمد شده و منطقه‌ای بزرگتر از مجموع مساحت آمریکا و مکزیک را پوشانده است.

این یخ‌ها بی‌حرکت نیستند. مقداری از آن به آرامی در اقیانوس جریان می‌یابد و توسط امتدادهای شناور غول‌پیکری به نام صفحات یخی نگه داشته می‌شود. اگر صفحه یخی در غرب قطب جنوب فرو بریزد، سطح دریا در سراسر جهان می‌تواند تا ۶ متر افزایش یابد.

حتی تغییرات کوچک در سرعت ذوب شدن یخ‌ها می‌تواند عواقب بزرگی برای شهرهای ساحلی، جریان‌های جهانی و سیستم‌های آب‌وهوایی داشته باشد.

به همین دلیل است که دانشمندان دهه‌ها تلاش کرده‌اند تا دریابند، چه چیزی باعث کوچک شدن صفحه یخی غرب قطب جنوب می‌شود. این صفحه یخی حداقل از دهه ۱۹۴۰ کوچکتر شده است اما همه قطعات پازل به هم نمی‌رسیدند.

ردیابی بادهای پنهان قطب جنوب

محققان دانشگاه واشنگتن از مدل‌های اقلیمی معمول که اغلب به داده‌های جهانی متکی هستند و با کمبود ایستگاه‌های هواشناسی در قطب جنوب دست و پنجه نرم می‌کنند، راضی نبودند. بنابراین تصمیم گرفتند چیز بهتری بسازند.

این منابع طبیعی می‌توانند سرنخ‌هایی در مورد الگوهای باد و آب‌وهوای گذشته ارائه دهند و به پر کردن شکاف‌های باقی مانده از داده‌های ماهواره‌ای و مشاهدات زمینی کمک کنند.

نتایج بررسی نشان داد که هیچ مدرکی مبنی بر تقویت بادهای غربی در این بخش از قطب جنوب وجود نداشت، این یافته عجیب بود، اگر بادهای غربی مقصر نبودند، چه چیزی مقصر بود.

بادهای شمالی باعث ذوب شدن یخ‌ها می‌شوند

این گروه از شبیه‌سازی‌های با وضوح بالا برای آزمایش ۳۰ سناریوی مختلف باد استفاده کرد. هر اجرای مدل، الگوی باد متفاوتی را اعمال می‌کرد تا مشخص شود در طول پنج سال چه اتفاقی برای یخ می‌افتد. آنان این فرآیند را بارها و بارها تکرار کردند. یک الگو مدام ظاهر می‌شد؛ وقتی باد از شمال می‌آمد، از دست دادن یخ سرعت می‌گرفت اما بادهای غربی کار زیادی انجام نمی‌دادند.

بادهای شمالی یخ دریا را جابجا می‌کردند و مناطق کوچک باز در پوشش یخی معروف به پولینیا را می‌بستند. اینها اساسا مناطقی هستند که گرما می‌تواند از اقیانوس به جو فرار کند. وقتی بادها آنها را می‌بستند، اقیانوس گرمای بیشتری را در خود نگه می‌داشت.

کایل آرمور، استاد دانشگاه واشنگتن گفت: یخ دریا عایق بسیار خوبی است و در مقایسه با هوا، اقیانوس را نسبتا گرم نگه می‌دارد.

این گرمایش پنهان، واکنش زنجیره‌ای ایجاد می‌کند. همانطور که آب گرم‌تر، یخ‌ها را از زیر ذوب می‌کند، آب شیرین وارد دریای شور می‌شود. این مخلوط باعث ایجاد اختلاف در چگالی خواهد شد که آب گرم اقیانوس را به منطقه می‌کشد و ذوب شدن یخ‌ها را بیشتر تسریع می‌کند.

ارتباط اقلیمی که انتظارش را نداشتیم

سوال این است، چه چیزی باعث قوی‌تر شدن این بادهای شمالی می‌شود، نشانه‌های اولیه به تغییرات اقلیمی اشاره دارند.

این یک ارتباط واقعی بین اقدامات ما و آینده یخ‌های جهان است. اگر انتشار گازهای گلخانه‌ای ما در این بادها نقش داشته باشد، کاهش این انتشارها می‌تواند ذوب شدن یخ‌ها را کندتر کند.

اریک استیگ، استاد علوم زمین و فضا در دانشگاه واشنگتن گفت: می‌دانیم که زمین به‌طور متوسط ​​در حال گرم شدن است اما این به تنهایی توضیح دهنده از دست رفتن یخ در قطب جنوب نیست.

بادهای شمالی داستان را تغییر می‌دهند

برای دهه‌ها، تمرکز بر بادهای غربی بوده است که از غرب به شرق در سراسر نیمکره جنوبی می‌وزند.

دانشمندان بر این باورند که آنها آب گرم اقیانوس را به سمت قطب جنوب هل می‌دهند و یخ‌ها را سریع‌تر ذوب می‌کنند اما آنها نکته مهمی را از دست دادند.

علم آب‌وهوا دائما در حال تکامل است و حتی ایده‌های دیرینه نیز می‌توانند برعکس شوند. درک اینکه باد به کدام سمت می‌وزد، به معنای واقعی کلمه  ممکن است یکی از کلیدهای محافظت از آینده یخ‌های زمین باشد.

نتایج این تحقیق در مجله «علوم زمین طبیعت» (Nature Geoscience) منتشر شده است.

انتهای پیام