به گزارش ایسنا، محمدعلی فیاض‌بخش در یادداشتی در روزنامه اطلاعات نوشت: آیا زنگ مهر امسال می‌تواند رنگ مهربانی بیشتری را در فضای آموزش و پرورش کشورمان بگسترد؟ چرا که نه!؟ و امّا چگونه؟

بیش از صدسال پیش خانم ماریا مونته‌سوری ایتالیایی، اولین پزشک زن اروپایی، رویکردی نوین و خلّاقانه را در آموزش و پرورش کودکان بنیان نهاد. اساس این روش، خودگردانی و خویشتن‌آموزی کودکان در تعامل گروهی و برخورداری از ابزار برای تغییر و آفرینندگی بود. این روش همچنان در برخی مدارس پیشرفته دنیا اجرا می‌شود؛ که از برون‌دادهای آن می‌توان افراد موفق و نام‌آوری را در سراسر جهان امروز برشمرد. 

۱- مدارس ابتدایی ما باید به سمت و سویی روند که فضای کافی برای جنب‌وجوش بچه‌ها، چه در حوزه تحرکات بدنی و چه در حوزه کار با ابزار و وسایل فراهم آورند. این دو انتظار، البته با وضعیت فیزیکی و تجهیزات آموزشی فعلی مدارس ما، به یک شوخی تفنّن‌آمیز شبیه است.

۲- عمده نیروهایی که در آموزش و پرورش گزینش می‌شوند، فعلا بیش از آن که صلاحیت‌های تخصصی و آموزشی-پرورشی خود را نمایان کنند، باید به رغبت یا رهبت، بیشتر دلمشغول ظواهر باشند تا دغدغه‌مند بواطن و کارآمدی‌ها؛ تازه اگر در سیرِ هموار و همواره روابط، مقوله‌ای از آن جنس سهمیه‌های دانشگاهی مزید بر علّت نشود.

۳- تجاری‌سازی در امر فرهنگ، اگر هم مذموم نباشد، که نیست؛ قطعا در امر آموزش و پرورش عمومی، خارج از ذات این نهاد است. مدارس غیر دولتی، اگر هنری دارند، باید کلّاً خارج از ردیف بودجه آموزش و پرورش هنرنمایی کنند.و این وزارتخانه اگر ناز شستی دارد، باید در کمانی زه کند، که رشد و توسعه مدارس دولتی را هدف گیرد و نه آن که خدنگ کسر بودجه و کاستی کفایت و تدبیر، قلب این مدارس را بدرد.

۴- روابط انسانی، حرف اول را در تعلیم و تربیت می‌زند و مُهر آخر را بر نتیجه کار می‌نهد. بیایید محیط مدارس را از صف‌های طولانی کلیشه‌های صبحگاهی، به صفت‌های خلق و خوی مهربانی؛ و از ناظمگری‌های سختگیرانه، به نظم‌بخشی و همدلی بخشش‌گرانه تغییر دهیم؛ مطمئن باشید که بچه‌ها خود، بهتر از ما دغدغه‌مند رشد مؤدبانه و متمدّنانه خود هستند؛ اگر از ما مهر و اعتماد و تشخّص دریافت کنند.

انتهای پیام