محققان بیش از ۳۵۰ گونه پستاندار فسیلی و باستانی که قدمتی حدود ۵۰ هزار سال دارند را بررسی کردند تا دریابند که چگونه جوامع با تغییر شیوه زندگی مردم از شکار به کشاورزی تغییر کردهاند. آنان دریافتند که جوامع پستانداران قبل از کشاورزی، توسط آبوهوا و جغرافیا شکل میگرفتند و در طول آخرین عصر یخبندان، قارهها مجموعههای متمایزی از گونهها را در خود جای داده بودند که به ندرت با هم همپوشانی داشتند.
انسانها الگوهای قدیمی را تغییر دادند
دانشمندان به این الگوهای گسترده، «جغرافیای زیستی» میگویند که شامل بررسی چگونگی توزیع حیات بر اساس مکان و آبوهوا است. «هولوسون» پس از پایان عصر یخبندان حدود ۱۱ هزار سال پیش آغاز شد و در این دوره گرمتر، مردم کشاورزی را آغاز کردند که سرآغاز تغییر الگوهای قدیمی بود.
شکار و کشاورزی در طول «هولوسون»
هنگامی که نگهداری از حیوانات آغاز شد، مجموعه کوچکی از گونههای اهلی شده با انسانها نقل مکان کردند. نتایج تحقیق کنونی نشان میدهد که چگونه کشاورزی و شکار بهعنوان نیروهای قدرتمند جهانی برای سازماندهی مجدد اکوسیستمها ترکیب شدند و هنوز هم چالشهای حفاظتی را ایجاد میکند.
حتی تعداد اندکی از گونههای اهلی میتوانند جوامع را تغییر شکل دهند زیرا آنها فراوان هستند و همان غذاهای بسیاری از حیوانات وحشی را میخورند. سمداران بزرگ مانند گاو و اسب به شدت چرا میکنند و در تعداد زیاد، میتوانند منابع گیاهی را که زمانی گیاهخواران وحشی از آنها استفاده میکردند، به انحصار خود درآورند. محققان تاکید کردند که چنین تاثیراتی زمانی که این گونهها در سراسر قارهها ظاهر میشوند، افزایش مییابند.
تاثیر انسان بر مناظر مدرن
ترکیبات باستانشناسی و بومشناسی نشان میدهد که مردم هزاران سال است که مناظر را تغییر میدهند. نتایج تجزیهوتحلیل جهانی نشان میدهد که حدود ۱۲ هزار سال پیش، بیشتر خشکیهای زمین توسط استفاده انسان از زمین شکل گرفته بود. یک ترکیب جهانی دیگر نشان داد که استفاده از زمین طی چند هزار سال گذشته تشدید شده و کشاورزی و دامداری مدتها قبل از دوران مدرن رواج یافته است.
کشاورزی جوامع حیوانی را تغییر شکل داد
برخی از مناطق در اواخر «کواترنری» با ورود انسانها، جانوران عظیمالجثه نمادین خود را از دست دادند. نتایج تحقیق کلی، بسیاری از این تلفات را به فشار انسانی مرتبط میکند که زمینه را برای سازماندهی مجدد بعدی تحت کشاورزی فراهم کرد.
بهروزرسانیهای پارکها و سیاستها
سایت ارث گزارش کرد، مناطق حفاظتشده مدرن اغلب در چشماندازهایی قرار دارند که قبلا توسط انتخابهای گذشته تغییر شکل دادهاند. پارکهای ملی در مناطقی مانند استرالیا و آمریکا، بیشترین آسیب را دیدهاند. برخی از مکانها ممکن است به برنامههای معرفی مجدد یا مدیریت جدید نیاز داشته باشند، زیرا جامعه اصلی دیگر در شرایط فعلی قابل دستیابی نیست.
نتایج این تحقیق در مجله «نامههای زیستشناسی» (Biology Letters) منتشر شده است.
انتهای پیام
نظرات