سعید بابایی در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: ایده اصلی نمایشگاه نقاشی «شرم و انتظار»، از یک اتفاق روزمره آغاز شد؛ زمانی که در مسیر خرید، بهطور ناگهانی توسط چند نفر در خیابان مورد هجوم قرار گرفتم؛ در آن لحظه واکنش اولیه من خشم و ناراحتی بود، اما به مرور به این نتیجه رسیدم که این افراد نه از روی بدجنسی بلکه به دلیل مشکلات مالی و اجتماعی دست به چنین رفتاری زدهاند.
وی افزود: این تجربه باعث شد که در فضای مجازی به جستجوی تصاویری از کارگران بیکار و افراد در وضعیت مشابه بپردازم. در میان هزاران عکس، حدود ۲۰۰ عکس را بررسی کردم و نهایتاً ۲۰ تصویر را برای خلق آثار هنری انتخاب کردم، که نمایانگر چهرههای واقعی این مردمان و وضعیت زندگی آنان باشد.
این هنرمند نقاش گفت: در خلق این آثار تلاش کردم، با تغییراتی همچون حذف محیطهای آپارتمانی و تغییر رنگ لباسها، حس همدلی و مهربانی در مخاطب برانگیخته شود. همچنین برای هر یک از کارگران یک کیسه نان به تصویر اضافه شده است که نشان دادن شود این افراد در آرزوی لقمهای نان برای خانوادههایشان هستند. این عناصر تصویری، پیامی از شرم و انتظار را منتقل میکند؛ شرم از شرایط موجود و انتظار برای روزی بهتر.
بابایی با بیان اینکه این نمایشگاه بهنوعی چراغ فانوسی برای روشن کردن گوشهای از واقعیتهای اجتماعی است، خاطرنشان کرد: امید است با حمایت سازمانها و نهادهای مرتبط، این پروژه تبدیل به چراغی بزرگتر و پروژهای فراگیر شود، که توجه بیشتری را به مسائل کارگران و اقشار محروم جلب کند.
وی در خصوص تکنیک و سبک آثار گفت: هر هنرمند براساس احساس و حال شخصی خود نقاشی میکند. در این مجموعه، ضربات قلممو و رنگها بسته به حالات روحی و فضایی که قرار بود منتقل شود، متفاوت است. گاهی رنگها شادتر و گاهی خاکستریتر هستند، تا احساسات مختلف از شرم، انتظار و ناامیدی را به مخاطب القا کنند.
این هنرمند نقاش در خصوص چالشهای فراوانی که در طی روند خلق آثار وجود داشته است، بیان کرد: برای تهیه تصاویر و ویدئوهای کوتاه از صحنههای واقعی با موانع زیادی روبهرو بودم. در بعضی مواقع حتی اجازه عکاسی نمیدادند و ناچار شدم برای دریافت مجوز به شهرداری مراجعه کنم. این تجربه نشان میدهد که پرداختن به موضوعات اجتماعی در فضای امروز، همچنان با حساسیتها و دشواریهای خاص خود همراه است.
بابایی در خصوص جایگاه نقاشی اجتماعی در جامعه امروز بیان کرد: از دوره کمالالملک که هنر نقاشی در ایران شکل گرفت، تا امروز تحولات زیادی رخ دادهاست. امروزه نقاشان جوان با نگرشی نوین، مسائل اجتماعی و مدرنیته را وارد هنرهای تجسمی کردهاند. همچنین مخاطبان امروز آگاهتر و حساستر هستند و میتوانند پیامهای عمیقتر را دریافت و تحلیل کنند.
انتهای پیام
نظرات