به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: چند روز پیش اعلام شد که قنات نبادان در شهر ابرکوه خشک شده است. این قنات وظیفه داشت آب را به سرو ابرکوه، که با ۴۵۰۰ سال قدمت به‌عنوان پیرترین موجود زنده جهان شناخته می‌شود، برساند. اما خشک شدن قنات نبادان تنها بخشی از ماجراست و حقیقت پیچیده‌تر از این است.

بیش از ۲۰ سال است که قنات نبادان دیگر آبی به پای سرو ابرکوه نمی‌رساند. از زمانی که توسعه در روستاهای بالادست ابرکوه آغاز شد و با دستور محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور وقت، رونق گرفت، آب قنات‌ها به‌تدریج کاهش یافت. این کاهش به‌حدی بود که قناتی مانند نبادان دیگر نمی‌توانست آب موردنیاز سرو ابرکوه را تأمین کند.

در اوایل دهه ۹۰ شمسی، کشاورزان تصمیم گرفتند برای جبران کمبود آب، چاهی در کنار مادرچاه قدیمی قنات نبادان حفر کنند تا آب را به زمین‌های کشاورزی خود بازگردانند. اما ظاهراً در زمان حفر این چاه، به حق‌آبه سرو ابرکوه توجهی نکردند، در حالی که این درخت از آب قنات نبادان تغذیه می‌کرد.

چاه جدید حفرشده آب کافی نداشت و حتی برای زمین‌های کشاورزی نیز به‌خوبی عمل نکرد. دلیل آن این بود که آب دوباره به مسیر قنات نبادان هدایت می‌شد، اما خاک رسی قنات بخشی از آب را جذب می‌کرد و مقدار کمی به کشاورزان می‌رسید. برای حل این مشکل، کشاورزان آب را از طریق لوله به مظهر قنات (محل خروج آب قنات) منتقل کردند و از آنجا به زمین‌های کشاورزی هدایت کردند. این آب جدید نیز برای آبیاری سرو ابرکوه استفاده شد. به همین دلیل، شیوه آبیاری سرو تغییر کرد و اکنون از چاهی که در پارک شهر ابرکوه حفر شده، آب برداشت می‌شود تا این درخت به‌صورت منظم آبیاری شود. سرو ابرکوه در فهرست میراث ملی و طبیعی ایران نیز به ثبت رسیده است.

انتهای پیام