به گزارش ایسنا، محققان اطلاعات مربوط به زوال عقل را که در زمینه‌های اپیدمیولوژی و مغز و اعصاب گزارش شده است و همچنین اطلاعات حاصل از مطالعات استفاده از زمان را بررسی کردند. آنچه آنها دریافتند این است که افرادی که کمبود وقت برای مراقبت از خود دارند یعنی وضعیتی که به عنوان «فقر زمانی» شناخته می‌شود، بیشتر از افرادی که در طول روز وقت کافی برای مراقبت از خود دارند، در معرض ابتلا به زوال عقل هستند.

به نقل از نیواطلس، سیمون رپرموند، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: شواهد ما نشان می‌دهد که حداقل ۱۰ ساعت در روز فقط برای فعالیت‌های ضروری سلامت مغز مانند خواب، غذا، فعالیت بدنی و تعامل اجتماعی لازم است. برای بسیاری، به ویژه کسانی که در نقش‌های مراقبتی هستند، این امر به سادگی در شرایط فعلی قابل دستیابی نیست. بنابراین، اگر در مورد پیشگیری از زوال عقل جدی هستیم، پرداختن به فقر زمانی ضروری است.

در این مطالعه که در مجله The Lancet Healthy Longevity منتشر شده است، تیم تحقیقاتی گزارش می‌دهد که حذف عوامل خطر زوال عقل می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را تا ۴۵ درصد کاهش دهد. این عوامل خطر برای اولین بار توسط کمیسیون لنست در سال ۲۰۲۴ شناسایی شدند و شامل تحصیلات کمتر در اوایل زندگی؛ فشار خون بالا؛ دیابت، کلسترول بالا؛ عدم فعالیت بدنی؛ تعامل اجتماعی و هشت متغیر دیگر می‌شوند. به گفته این هیئت، موضوع اساسی که بسیاری از آنها را به هم مرتبط می‌کند، زمان است.

به عنوان مثال، برای جلوگیری از ابتلا به کلسترول بالا و دیابت، افراد به زمان برای خرید و تهیه غذای سالم نیاز دارند. برای جلوگیری از عدم فعالیت بدنی، آنها به زمان برای ورزش نیاز دارند. و برای داشتن تعاملات اجتماعی کافی، آنها به زمان برای جمع شدن با خانواده و دوستان نیاز دارند.

محققان می‌گویند که یافته‌های آنها اکنون باید در روشی که صنعت مراقبت‌های بهداشتی زوال عقل را مطالعه و درمان می‌کند، گنجانده شود. آنها می‌گویند، کافی نیست که به سادگی به مردم گفته شود که برای جلوگیری از زوال عقل، غذای سالم بخورند و ورزش کنند، در حالی که آنها به سادگی وقت انجام هر دو را ندارند.

محققان می‌نویسند: با تمرکز اصلی بر تغییر رفتار و انتخاب شخصی، این مداخلات خطر نادیده گرفتن شرایط واقعی زندگی را که ظرفیت افراد را برای مشارکت در فعالیت‌های ارتقا دهنده سلامت محدود می‌کند، به همراه دارد و در نتیجه گروه‌های جمعیتی را که محدودیت‌ها برای آنها زیاد است، از مطالعه حذف می‌کند. این محدودیت‌ها می‌توانند شامل محرومیت‌های اجتماعی-اقتصادی، مسئولیت‌های مراقبتی، شرایط ناپایدار مسکن یا اشتغال و بی‌سوادی در حوزه سلامت باشند.

این هیئت اکنون خواستار اصلاحات در محل کار و سیاست‌های کلی مراقبت‌های بهداشتی برای حمایت از آنچه آنها «عدالت زمانی» می‌نامند، شده است. راهی برای اندازه‌گیری و توزیع مجدد زمان برای برابری بیشتر به کار گرفته می‌شود. آنها می‌گویند چنین تلاش‌هایی می‌تواند شامل سرمایه‌گذاری در حمل و نقل عمومی باشد که می‌تواند رفت و آمد را کوتاه کند؛ ترتیبات کاری انعطاف‌پذیرتر؛ سیاست‌های حق قطع ارتباط؛ و مراقبت از کودکان مقرون به صرفه از سایر موارد آن هستند.

انتهای پیام