پژوهشگرانی از دانشگاه هامبورگ آلمان براساس نقاط کوانتومی نیمه‌رسانای عامل‌دار ‏شده و نانوبلورهای اکسید آهن، عامل‌های تباین جدیدی برای تصویربرداری از تومور ‏ساخته‌اند. مزیت آنها این است که حتی در غلظت‌های بسیار بالا غیرسمی هستند. ‏

به گزارش سرویس فناوری ایسنا، نقاط کوانتومی نیمه‌رسانای فلوئورسانت و نانوبلورهای اکسید آهن ابرپارامغناطیسی می‌توانند ‏در تصویربرداری پزشکی استفاده شوند، ولی نیازمند این هستند که در آب قابل حل ‏باشند و همچنین در محیط‌های زیستی پایدار بمانند. یک راه برای انجام این کار اتصال لیگاند ‏به نانوذرات است، ولی فرایندهای اتصال بسیار مشکل هستند. از جمله این مشکلات می‌توان ‏به پیوند ناکافی لیگاندهای نانوذره‌ای در شرایط محیطی، یعنی در محلول‌های بسیار نمکی در ‏حضور پروتئین‌های سرمی اشاره کرد. ممکن است این پروتئین‌ها به غشای بیرونی لیگاندها ‏متصل شوند و یا حتی جایگزین خود لیگاندها شوند. ‏

اکنون، «هورست ویلر» و همکارانش یک سیستم لیگاندی جدید براساس پلیمر آمفیفیلیکی ‏پلی‌ایزوپرین – بلوک - پلی (اکسید اتیلن) ارائه کرده‌اند. این تکنیک زیست‌عامل‌دار کردن از ‏چهار مرحله تشکیل می‌شود: مرحله اول و دوم شامل فعال‌سازی سطح نقاط کوانتومی ‏CdSe/CdS/ZnS‏ با یک پیش- روکش‌دهی است که مانند یک نقطه هسته‌زایی برای ‏کپسوله کردن این نانوذرات با پلیمر عمل می‌کند. این پلیمر یک پوسته محافظ آب‌گریز در ‏اطراف این نانوذرات تشکیل می‌دهد. ‏

مرحله سوم شامل اتصال عرضی اضافی این پوسته‌های آب گریز است که به‌طور قابل ‏ملاحظه‌ای پایداری این نانوذرات را در بازه وسیعی از محیط‌ های بیولوژیکی بالا می‌برد. ‏مرحله نهایی شامل جفت کردن کووالانسی مولکول‌های «تشخیص» مانند پادژن‌ها است، ‏در این حالت منظور پادژنی است که با پادتن ‏T84.1‎‏ برهم‌کنش می‌کند. ‏

«ویلر» می‌گوید: نقطه کوانتومی مزدوج شده با نانوبلورهای اکسید آهن می‌تواند در ‏تصویربرداری تومورها استفاده شود، زیرا تومورها را تشخیص داده و به‌ طور ویژه به آنها پیوند ‏می‌خورد. این نانوذرات کپسوله شده، یا فلوئورسانس ایجاد می‌کنند و یا سیگنال تصویربرداری ‏تشدید مغناطیسی (‏MRI‏) قوی نشان می‌دهند که می‌تواند به سادگی آشکارسازی شود. ‏

وی می‌افزاید: روش ما خیلی کلی است، زیرا اجازه می‌دهد که بسیاری از نانوذرات یا ‏نانوداروها در این کپسول‌ها قرار گیرد. به علاوه، شیمی سطح نیز اجازه جفت شدن انواع ‏مختلفی از مولکول‌های فعال بیولوژیکی را می‌دهد.

این گروه تکنیک خود را با تزریق محلول شامل این نانوذرات عامل‌دارشده و ‏جفت شده با ‏T84.1‎‏ به موش‌هایی با تومور پوست تست کرد. تصویربرداری ‏MRI‏ درست سه ‏ساعت بعد از تزریق نشان داد که اندازه تومورها بسیار کوچک شده است. این نتایج نشان ‏می‌دهد که این نانوذرات به‌ طور خاص به تومورها پیوند خورده‌اند. ‏

این پژوهشگران، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی ‏«ACS Nano‏» منتشر ‏کرده‌اند.‏ ‎

انتهای پیام