نتایج یک رساله دکتری نشان می‌دهد مضامین عاشقانه و مفاهیم غنایی بسیاری در شاهنامه فردوسی وجود دارد.

به گزارش خبرنگار سرویس علمی و آموزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه اصفهان، خدایار مختاری دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان در رساله خود با عنوان «تحلیل زبان اسطوره در شاهنامه فردوسی با تکیه بر مفاهیم غنایی» به بررسی مؤلفه های غنایی در شاهنامه فردوسی پرداخت.

اسطوره در ادبیات فارسی حضور چشمگیری دارد و شاهنامه فردوسی به عنوان اثری پهلوانی نمونه‌ای شاخص در این حوزه است. شاهنامه، سند هویت و فرهنگ ایرانیان به شمار می‌آید که دارای ویژگی‌های استحکام و صلابت، محکم بودن موضوع، به ‌کارگیری مفاهیم انسانی و باز بودن متن است؛ اما حکیم طوس در این اثر از زبان اسطوره و حماسه که از زبان عادی فاصله دارد برای بیان خود استفاده برده است. نکته قابل توجه آنکه در شاهنامه زبان اسطوره تنها درباره اساطیر به کار نمی‌رود، بلکه این زبان در مضامین و مفاهیم غنایی نیز به خوبی دیده می‌شود. ازاین‌رو است که می‌توان شاهنامه را از عاشقانه‌ترین کتاب‌های ادبی دانست.

به عنوان نمونه در داستان زال و رودابه مفاهیم غنایی فراوانی یافت می‌شود. در این داستان شاخصه‌های تربیتی به ترتیب فراوانی به شرح زیر قابل مشاهده است: عاطفی (صلح و احساسات پاک، دوستی)، عقلایی (تدبیر و تفکر و چاره گری)، دینی(عدل و معاد و مرگ اندیشی)، اخلاقی(مهمان‌نوازی و استقبال) و اجتماعی(تعهد و وفاداری).

نتیجه آنکه شاهنامه فردوسی میدان بزرگ و دریای پهناوری است که در آن موضوع اسطوره از تمام ظرفیت‌های زبانی به ویژه مفاهیم غنایی استفاده برده است، به گونه‌ای که 90% اسطوره‌های شاهنامه دارای مفاهیم غنایی اند.

به گزارش ایسنا؛ این رساله دکتری با راهنمایی دکتر اسحاق طغیانی و مشاوره دکتر مرتضی هاشمی در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان دفاع شد.

انتهای پیام