به گزارش ایسنا، در چند سال اخیر، پس از شیوع ویروس کرونا و توقف برگزاری کنسرت‌ها در ایران، همزمان با بالا رفتن تورم اقتصادی، شاهد افزایش چشمگیر قیمت بلیت کنسرت‌ها بوده‌ایم؛ موضوعی که از همان زمان با انتقاد حتی از سوی برخی تهیه‌کنندگان موسیقی نیز همراه شد. به گفته این افراد، آنها به دلیل افزایش هزینه‌های برگزاری کنسرت، ناچار به بالا بردن قیمت بلیت‌ها بودند.

در نتیجه، رفتن به کنسرت از سبد خرید بسیاری از خانواده‌ها خارج شده و دیگر در اولویت نیست. با این حال، در شرایطی که بلیت کنسرت‌ها به‌طور کلی گران هستند، بلیت اجراهای برخی از خوانندگان محبوب به‌راحتی قابل خریداری نیست و بسیاری از علاقه‌مندان ناچارند بلیت‌ها را از بازار سیاه و با قیمت‌های بالاتر تهیه کنند.

با وجود این شرایط، در بسیاری از موارد مشاهده می‌شود که بلیت کنسرت‌ها در مدت کوتاهی «سولد اوت» (فروخته و تمام) می‌شوند؛ مسئله‌ای که پرسش‌هایی را درباره واقعیت این فروش‌های کامل در مقیاس بزرگ ایجاد کرده است.

در همین زمینه، یکی از منابع آگاه به ایسنا توضیح می‌دهد: اصولاً فروش کامل بلیت کنسرت‌ها واقعی است، مگر در مواردی مانند کنسرت‌های علیرضا قربانی یا همایون شجریان که بخش زیادی از بلیت‌ها توسط اسپانسرها خریداری می‌شود. معمولاً دو بانک‌ از جمله این اسپانسرها هستند که علاوه بر خرید بخشی از بلیت‌ها، مبالغ قابل توجهی نیز برای تبلیغات به خواننده پرداخت می‌کنند. با این حال، بانک‌ها اجازه خرید بلیت کنسرت‌های پاپ را ندارند؛ زیرا کمیسیون فرهنگی به آن‌ها ایراد می‌گیرد.

او می‌افزاید: در برخی موارد نیز هنرمند تازه‌کاری که در مدت کوتاهی محبوب شده، نخستین کنسرت خود را برگزار می‌کند و بلیت‌ها توسط طرفدارانش خریداری می‌شود. اما در خصوص بازار سیاه بلیت، باید گفت که این اتفاق در همه جای دنیا رخ می‌دهد. در واقع، عده‌ای بلیت‌ها را از سایت اصلی می‌خرند و بعد به قیمت بالاتر می‌فروشند. این پدیده نوعی کسب‌وکار محسوب می‌شود. 

مصداق این امر اتفاقی است که چند سال پیش برای بلیت‌های کنسرت تیلور سوئیفت رخ داد و نارضایتی گسترده طرفداران این خواننده آمریکایی را به‌دنبال داشت، تا جایی که برگزارکنندگان ناچار شدند برای کنترل این روند چاره‌جویی کنند.

افزایش قیمت بلیت کنسرت‌ها به خودی خود، شرایط دشواری را برای مخاطبان رقم زده است. با این حال، در ماه‌های گذشته سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران به دلیل نداشتن مجوز ایمنی از آتش‌نشانی، اجازه برگزاری کنسرت نداشت و بیشتر اجراها به سالن‌های برج میلاد، هتل اسپیناس پالاس و فضاهای باز منتقل شدند. اکنون گفته می‌شود سالن میلاد نمایشگاه در حال اخذ مجوز جدید است؛ موضوعی که با پرسش‌هایی نیز همراه شده؛ زیرا به گفته برخی منابع، خروجی‌های باریک و طولانی این سالن در مواقع بحرانی مانند زلزله یا آتش‌سوزی، نمی‌تواند ایمنی کامل مخاطبان را تضمین کند.

با این حال، نبود این سالن در چرخه اجراها باعث شده بود تعداد سالن‌های فعال محدود شود؛ اتفاقی که احتمالا منجر به افزایش هزینه برگزاری می‌شد و در نتیجه، تهیه‌کنندگان ناچار به افزایش قیمت بلیت‌ها می‌شدند.

از سوی دیگر، سالن بزرگ وزارت کشور نیز یکی از مکان‌های مهم برای برگزاری کنسرت‌هاست، اما به گفته تهیه‌کنندگان، به‌رغم دولتی بودن، تخفیفی برای اجاره سالن در نظر نمی‌گیرد. افزون بر این، شرایط دسترسی به محل برگزاری هم دشوار است؛ در زمان اجراها معمولاً ترافیک سنگینی در محدوده ایجاد می‌شود و نبود پارکینگ مشکل‌ساز است.

به همین دلیل، بسیاری از تهیه‌کنندگان ترجیح می‌دهند کنسرت‌ها را در مکان‌هایی مانند برج میلاد برگزار کنند؛ هرچند ظرفیت این سالن کمتر است، اما با دو سانس اجرا می‌توانند بلیت‌ها را به‌طور کامل بفروشند و از نظر رسانه‌ای بازتاب بیشتری بگیرند.

اکنون در همین راستا، به میان مردم رفتیم تا از آن‌ها بپرسیم خرید بلیت کنسرت تا چه اندازه برایشان اهمیت دارد؟ آیا اصلاً به کنسرت می‌روند؟ اگر بله، برای چه خواننده‌ای و با چه هزینه‌ای؟ آیا تاکنون در فرایند خرید بلیت با مشکلی مواجه شده‌اند که آن‌ها را به خرید از بازار سیاه وادار کرده باشد؟ و در نهایت، چه فضایی را برای برگزاری کنسرت ترجیح می‌دهند؟

در ادامه، مشروح نظرات آن‌ها را می‌خوانید:

در ابتدا یک زن ۳۱ ساله شاغل در یک استارت‌آپ می‌گوید: من چند بار به مشکل نبود بلیت در سایت بلیت‌فروشی برخورده‌ام و مجبور شده‌ام از بازار سیاه بلیت را تهیه کنم. اخیراً قصد داشتم به کنسرت عرفان طهماسبی بروم و بلیت را از دیوار پیدا کردم. در آنجا بلیت‌ها به قیمت‌های مختلفی فروخته می‌شد؛ از دو میلیون تا چهار میلیون تومان. من توانستم دو بلیت وی‌آی‌پی را به قیمت پنج میلیون تومان تهیه کنم. نمی‌دانم این افراد چگونه بلیت‌ها را می‌خرند که بعد گران‌تر می‌فروشند؟ آیا آشنا دارند و بلیت‌ها را رایگان دریافت می‌کنند یا چند سیستم دارند که از طریق آن بلیت‌ها را می‌خرند؟

پس از او یک زن ۲۸ ساله دارای کسب‌وکار آزاد بیان می‌کند: من تاکنون مشکلی برای تهیه بلیت نداشته‌ام، چون خوانندگانی که بلیت آن‌ها به بازار سیاه می‌رود، مثل سیروان خسروی یا محسن یگانه، را اصلاً دوست ندارم. تنها باری که خرید بلیت برایم عجیب بود، کنسرت عرفان طهماسبی بود. از سال گذشته که او برگزاری کنسرت را آغاز کرد، هر بار که خواستم بلیت بخرم، بلیت‌ها پر می‌شد و بی‌خیال کنسرت می‌شدم. در نهایت برای یکی از کنسرت‌های او در یک جای پرت سالن بلیت خریدم. برای سایر کنسرت‌ها اما به راحتی توانسته‌ام بلیت جای خوبی از سالن را تهیه کنم. به‌طور کلی هم ترجیح می‌دهم برای یک کنسرت شاد، حتی تا دو میلیون تومان هزینه کنم.

همچنین یک زن ۳۲ ساله خانه‌دار درباره این سوال خبرنگار ایسنا می‌گوید: چون کنسرت عرفان را دوست داشتم و بلیت برای جایگاه وی‌آی‌پی بود، از بازار سیاه خریدم. به‌طور کلی حتی اگر بلیت به بازار سیاه رفته باشد، اما متعلق به خواننده مورد علاقه‌ام باشد، آن را می‌خرم و برای کنسرت بعدی صبر نمی‌کنم که شاید بتوانم با قیمت اصلی تهیه‌اش کنم.

در ادامه یک زن ۲۷ ساله کارمند توضیح می‌دهد: من خیلی بلیت کنسرت نخریده‌ام و اگر هم خریده باشم، از سایت اصلی بلیت‌فروشی بوده است. اما اگر مجبور شوم و سایت بسته شود، از بازار سیاه بلیت نمی‌خرم، مگر این‌که خیلی آن خواننده را دوست داشته باشم. البته باز هم سعی می‌کنم نخرم، چون در ایران معمولاً کنسرت‌ها تمدید می‌شوند.

یک دانشجوی ۲۵ ساله رشته وکالت نیز که گویا بارها از بازار سیاه بلیت تهیه کرده است، می‌گوید: من بلیت کنسرت زیاد می‌خرم، بویژه برای کنسرت سیروان خسروی. خیلی وقت‌ها حتی مجبور شده‌ام از بازار سیاه بلیت را با قیمت یک تا دو میلیون تومان بیشتر بخرم و اصولاً هنگام خرید بلیت با چالش مواجه شده‌ام.

یک زن ۳۰ ساله کارمند هم می‌گوید: من تا به حال بلیت کنسرت نخریده‌ام و اگر کنسرتی رفته‌ام، بلیت را از طریق دوستانم گرفته‌ام. حاضر نیستم برای این کنسرت‌ها پول بدهم و پلی‌بک بشنوم.

یک مرد ۲۶ ساله کارمند بانک نیز اینگونه می‌گوید: من تا به حال بلیت کنسرت نخریده‌ام و تنها یک‌بار، چند سال پیش، به همراه یکی از دوستانم به کنسرت مجید رضوی رفتم که بلیت آن را هم از طریق دوستم تهیه کرده بودم. دوست دارم به کنسرت‌های همایون شجریان، علی زندوکیلی، روزبه بمانی و عرفان طهماسبی بروم، اما تاکنون از نظر مالی امکان خرید بلیت نداشته‌ام.

در ادامه مردی ۴۱ ساله و مهندس برق چنین می‌گوید: اخیراً به کنسرت خوانندگانی مانند علیرضا قربانی، عرفان طهماسبی و آرمان گرشاسبی رفته‌ام. خرید بلیت کنسرت قربانی برایم سخت بود. در وضعیت اقتصادی کنونی حاضر هستم ماهی یک‌بار برای کنسرت هزینه کنم. البته ترجیحم موسیقی سنتی و اجرای علیرضا قربانی است.

یک مرد ۳۸ ساله مترجم زبان انگلیسی نیز توضیح می‌دهد: آخرین بار بلیت کنسرت آرمان گرشاسبی را می‌خواستم بخرم، اما به دلیل مشکلات ساختاری سایت موفق نشدم. بعد از تمدید کنسرت توانستم بلیت بخرم. در شرایطی که بهای بلیت کنسرت‌ها نسبت به گذشته افزایش زیادی داشته، اگر بخواهم کنسرتی بروم، خواننده‌ای را انتخاب می‌کنم که اولاً در فضای مناسبی کنسرت برگزار کند و شرایط فیزیکی و صدای سالن خوب باشد، و دوم این‌که تجربه‌ قبلی خوبی از کنسرتش داشته باشم.

و اما یک مرد ۳۶ ساله کارمند با بیان اینکه تاکنون بلیت کنسرت نخریده است، می‌گوید: تصوری از خرید بلیت کنسرت و روند آن ندارم اما دوست دارم برای غافلیری همسرم یک روز برویم. در موسیقی سنتی، علیرضا قربانی یا همایون شجریان را دوست دارم و در پاپ هم سینا شعبانخانی را.

یک زن ۳۲ ساله معلم نیز توضیح می‌دهد: من به‌طور کلی کنسرت رفتن را دوست دارم. تا چند سال پیش، معمولاً با دوستانم آخر هفته‌ها به کنسرت می‌رفتیم، اما حالا در این شرایط اقتصادی برای افرادی مثل من کنسرت رفتن کار سختی شده است. اصلاً نمی‌توانم به کنسرت بروم، چه برسد به خرید بلیت. قیمت بلیت‌ها بسیار گران است و مشخص نیست اساس تعیین این قیمت‌ها چیست. یک کنسرت رفتن تنها به قیمت بلیت محدود نمی‌شود؛ باید هزینه رفت‌وآمد و غذا را هم حساب کرد که مجموعاً خیلی بیشتر می‌شود. با این حساب، من اصلاً به خرید بلیت نمی‌رسم که بخواهم از بازار سیاه بخرم.

یک مرد ۲۶ ساله کارمند شرکت خصوصی بیان می‌کند: آخرین بار پنج سال پیش برای کنسرت شهاب مظفری بلیت خریدم ۷۰ هزار تومان؛ اما همان بلیت حالا ۷۰۰ هزار تومان است. من آن‌قدر رغبت نمی‌کنم که بابت این کنسرت‌ها پول زیاد خرج کنم و ترجیح می‌دهم اگر به کنسرتی می‌روم، فضای آن شاد باشد و حالم را بهتر کند.

و در پایان یک زن ۲۶ ساله خبرنگار چنین می‌گوید: من ترجیح می‌دهم کلاً سراغ کنسرت پاپ نروم، اما رفتن به کنسرت سیروان خسروی را دوست دارم. تقریباً در هر دوره‌ای که او کنسرت داشته، سعی کرده‌ام بلیت بخرم، ولی همیشه بلیت‌ها در کسری از ثانیه فروش رفته‌اند. هر بار هم که خواسته‌ام از بازار سیاه بخرم، بلیت‌ها با قیمت‌های خیلی بالا فروخته می‌شدند، به همین دلیل دیگر سمت خرید بلیت کنسرت او نرفتم. 

او ادامه می‌دهد: در میان خوانندگان پاپ از کسی خوشم نمی‌آید. در موسیقی سنتی هم برای خرید بلیت کنسرت علیرضا قربانی یا همایون شجریان به مشکل مشابهی برخورده‌ام؛ به‌محض آغاز فروش، بلیت‌ها تمام می‌شود و بخشی از آن به بازار سیاه می‌رود. قبل از جنگ، بلیت کنسرت علیرضا قربانی را خریدم، اما به‌خاطر جنگ، کنسرت لغو شد و پس از مدت زیادی پول بلیت به من بازگردانده شد. به‌طور کلی ترجیح می‌دهم به کنسرت نروم، چون خوانندگان خوبی نداریم و بلیت‌ها گران است و اصلاً نمی‌ارزد.

انتهای پیام