داشتن حداقل 60 نازل، کسب امتیازات لازم برای ایجاد برند و داشتن میزان مشخصی از سهام پتروشیمی و پالایشگاه‌ها از اصلی‌ترین ویژگی‌هایی است که وزارت نفت برای دادن مجوز برند برای فرآورده‌های مایع و CNG تعیین کرده است.

به گزارش خبرنگار ایسنا، موضوع برندسازی جایگاه‌های سوخت در کشور از سال گذشته مطرح شد و البته با تاسیس 30 جایگاه در اصفهان اجرای این موضوع کلید خورد و حالا وزیر نفت در قالب آیین‌نامه‌ای ویژگی‌های مورد نیاز برای دریافت مجوز تاسیس برند برای عرضه فرآورده‌های نفتی را تعیین کرده است.

وظیفه اعطای مجوز در این آیین‌نامه بر عهده شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی گذاشته شده است تا بر اساس ویژگی‌های تعیین شده و بررسی صلاحیت‌ها مجوز برند بنزین را به شرکت‌ها بدهد.

اولین ویژگی لازم برای دریافت مجوز این است که شرکت مجموعه‌ای از جایگاه‌های عرضه پخش فرآورده‌های نفتی و CNG را تحت پوشش خدمات خود قرار دهد.

در واقع این شرکت که در ابتدای کار خود باید حداقل 60 نازل را تحت پوشش بگیرد می‌تواند این کار را از طریق خرید جایگاه‌های موجود در کشور و یا احداث جایگاه‌های جدید انجام دهد و یا خدمات لازم را برای جایگاه‌ها فراهم کند.

همچنین این شرکت موظف است طی دو سال تعداد نازل‌های خود را به 300 نازل افزایش دهد و البته برای فعالان در حوزه CNG لازم است کار شرکت از همان ابتدا با 300 نازل آغاز شود.

اما برای تایید و دریافت برند از سوی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی شرکت متقاضی باید در سبد (پرتفوی) سهام خود بیش از 7 درصد سهام پالایشگاه‌ها و یا پتروشیمی‌های کشور را داشته باشد.

در صورتی که شرکت‌هایی که به این میزان سهام را در اختیار نداشته باشد، صلاحیتشان بر اساس توان مالی ، سابقه اجرایی ، امکانات ، نیروی انسانی و فرآیندهای داخلی کسب و کار بررسی شده و در صورتیکه بتوانند حد نصاب امتیازهای تعیین شده را را دریافت کنند می‌توانند مجوز ایجاد برند در بخش فرآورده‌های نفتی و یا CNG را دریافت کنند.

پس از تایین صلاحیت و دریافت مجوز فعالیت شرکت صاحب صلاحیت(برند)، این شرکت موظف می‌شود که سوخت را از محل انبارهای اصلی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی خریداری کرده و آن را برای توزیع به موقع در جایگاه‌ها حمل کند. همچنین مسئولیت کمیت و کیفیت عرضه فرآورده‌های نفتی و CNG تحت استانداردهای مشخص بر عهده شرکت صاحب برند خواهد بود.

راه‌حل جلوگیری از انحصار در برندها

اما در این آیین نامه برای جلوگیری از ایجاد انحصار در این زمینه محدودیتی در خرید و احداث نازل نیز در نظر گرفته شده است به این ترتیب که حداکثر نازل‌های یک برند در کشور ٢٠ درصد، در استان ٣٠ درصد و در شهرستان ٥٠ درصد تعداد نازل‌های موجود خواهد بود که البته این محدودیت‌ها در شهرستان‌های تک‌جایگاه منتفی است.

همچون اعطای مجوز، وظیفه نظارت، اِعمال جرایم، محدود‌سازی و لغو مجوز نیز برعهده شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی خواهد بود.

همانطور که در این آیین‌نامه آمده و البته پیش از آن وزیر نفت و سایر مسئولان ذی‌ربط نیز اعلام کرده بودند، هدف اصلی راه‌اندازی شرکت‌های صاحب صلاحیت یا برند، ارتقای رفاه و ایمنی و افزایش کیفیت خدمات قابل ارایه به مصرف‌کنندگان است.

با این حال هنوز ابهامات مربوط به طبقه‌بندی جایگاه‌ها براساس خدمات آن‌ها به مصرف‌کنندگان و البته اجازه دریافت هزینه اضافه از مشتری بابت ارائه خدمت در جایگا‌ه‌هایی با رتبه بالا با ابهامات زیادی مواجه است.

از سوی دیگر کیفیت برندسازی در ایران با سایر کشورها متفاوت است به این ترتیب که به هر حال کیفیت بنزین در همه جایگا‌ه‌های کشور کیفیتی است که شرکت ملی پخش بر آن نظارت و آن را تایید می‌کند و به این ترتیب عملکرد نهایی برند‌ها در زمینه کیفیت بنزین یک‌سان است.

این درحالی است که برندهای فرآورده‌های نفتی و سوخت در سایر کشورها اساسا در کیفیت خود محصول با یکدیگر متفاوت بوده و در این زمینه رقابت دارند.

انتهای پیام