به گزارش ایسنا؛ دانشمدان ناسا معتقد بودند نمونه‌های خاک و سنگ ماه نباید فقط از دور و بر محل فرود سفینه مه نشین بر داشته شوند بلکه فضانوردان باید بتوانند از مناطق دورتر هم نمونه‌برداری کنند و برای این کار لازم بود وسیله نقلیه‌ای با خود به ماه ببرند.
انواع مختلف وسایل حمل و نقل فضانوردان در سطح ماه برای برنامه آپولو مورد ارزیابی قرار گرفت. یکی از این طرح‌ها استفاده از موتورسیکلت در ماه بود. دیوید ویلسون، مهندس مکانیک پژوهشگاه فناوری ماساچوست، موتورسیکلت را به عنوان یک گزینه برای کاوش ماه پیشنهاد کرد.
او معتقد بود موتورسیکلت کوچک‌تر و سبک‌تر از ماشین مه‌نورد است همچنین نیازی به منابع قدرتی بالا ندارد. براساس پیشنهاد او موتورسیکلتی طراحی و ساخته شد که می‌توانست در شرایط جاذبه کم ماه، فضانوردان را جابجا کنند.
این وسیله مینی موتورسیکلت هوندا ۹۰ سی‌سی بود که ناسا آزمایش نمونه اولیه آن را در سال ۱۹۶۹ برای استفاده در آپولو-۱۵ آغاز کرد. این آزمایش‌ها البته بطور مخفیانه انجام شد و تصاویرش تا چندی قبل در بایگانی ناسا محافظت می شد.
موتور سیکلت در هواپیماهای ویژه که می‌توانند با پرواز در شرایط خاص، نوعی بی‌وزنی را ایجاد کنند همچنین با استفاده از دستگاه مخصوصی که جاذبه کم ماه نسبت به زمین را ایجاد می‌کرد مورد آزمایش قرار گرفتند. تصاویر منتشر شده نشان می‌دهد مجموعه‌ای از موتورسیکلت‌های کوچک توسط فضانوردان در فضاهای مخصوص آزمایش می‌شود. این موتور سیکلت برقی با موتوری به قدرت ۸.۵ اسب بخار کار می‌کرد و از یک باتری با ظرفیت ۳۰ آمپر ساعت در آن استفاده شده بود.
این موتور سیکلت بنا به دلایل مختلف از جمله ضریب اطمینان کم و احتمال زمین خوردن فضانورد در حین حرکت هرگز در ماه مورد استفاده قرار نگرفت و به جای آن در سه ماموریت پایانی آپولو، خودروی مه‌نوردی به ماه برده شد.
انتهای پیام
نظرات