محمد ناصری در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد: هر چند برخی تلاش می‌کنند در آثار خود به زور مخاطب را بخندانند و یا به گریه بیندازند اما این از اشتباهات هنرمندان است، برخی مواقع احساس می‌شود کارگردانان و بازیگران در صحنه کم می‌آورند و به نوعی از وقایع و ادبیات آن اثر فرار می‌کنند و دست به لوده بازی می‌زنند در صورتی که باید بدانیم تماشاگر بسیار آگاه و باشعور بوده و نباید به این جریان چنگ بزنیم که به هر روشی تماشاچی بخندد و یا گریه کند.
وی ادامه داد: گاه آثاری اجرا می‌شوند که نگاهشان صرفاً طنز بود ولی استقبال نشد چون طنز، لودگی نیست بلکه موقعیتی است که باید کارگردان آن را پیدا کرده و یک تصویر در صحنه ایجاد کند و تماشاچی نیز خواه یا ناخواه قصه آن را می‌فهمد.
ناصری بیان کرد: برخی بازیگران بعد از دو تا سه اجرا گمان می‌کنند توانایی کارگردانی را دارند و این یک آسیب جدی و معضل در تئاتر است، گاه این روش موجب نابودی هنر نمایش می‌شود همان‌طور که در برخی شهرها این‌گونه بوده و گاه موجب اختلافاتی شده که برخی از شهرهایی که درگذشته تولیدات بسیار خوبی داشته‌اند، امروز موضوعات نمایشی ندارند.
وی گفت: برای رفع این معضل فکر می‌کنم در انجمن‌های نمایش باید ساختاری تعریف شود، در واقع کسانی باید بتوانند وارد حوزه کارگردانی شوند که ابتدا در حوزه بازیگری و دستیار کارگردانی تجربه اندوخته باشند و یا تحصیل‌کرده این حوزه باشند و به نوعی پله‌پله کارگردان شوند.
این پیشکسوت هنرهای نمایشی در کاشمر تصریح کرد: برخی مشکلات موجود به دلیل نبود متولی و گاه وجود کسانی است که هیچ شناختی از این هنر ندارند، متأسفانه برخی مواقع کسانی در بستر امور فرهنگی هنری قرار می‌گیرند که هیچ شناختی ندارند و نمی‌توانند با هنرمندان ارتباط برقرار کرده و حرف یکدیگر را درک نمی‌کنند.
وی مطرح کرد: هنرمندان خود متولی هنرشان هستند و باید کار آماده کنند و مسئولان را در برابر کار انجام شده قرار دهند و مطالبه گر باشند.
ناصری ادامه داد: هنر تئاتر اقتصاد ندارد که بشود از طریق آن درآمدی داشت، به همین دلیل وقتی این حمایت‌ها اتفاق نمی‌افتد دچار چالش می‌شویم و انگیزه‌ای برای کسانی که آموزش دیده‌اند باقی نمی‌ماند و شاهدیم همان کارهای سطحی رشد می‌کنند.
وی اظهار کرد: اگر فردی به سمت تئاتر آمده بیشتر عشق و علاقه بوده و نگاه اقتصادی جایگاه کمتری دارد، هنر در کاشمر پولی ندارد که بازیگران بخواهند به خاطر آن به روی صحنه بروند.
این کارگران تئاتر گفت: اینکه بعد از چند ماه تمرین نمایش، در مدت زمان مشخصی، اثر نمایشی به اجرا درآید و درآمدی کسب شود این درآمد قابل توجه نیست. معتقدم عشق به نمایش بوده که مجدد این اثر تولید می‌شود.
وی با بیان اینکه در حوزه نمایش و یا متن خوب، بسیار فقیر هستیم، بیان کرد: در واقع مشکل اساسی بسیاری از نمایش‌ها نبود متن خوب است. در خراسان نویسنده خوبی نداریم و بسیار انگشت‌شمار هستند.
ناصری تصریح کرد: اغلب کارگردانان مطرح متن کارشان را خودشان می‌نویسند و اثر خوب به دست شهرستانی‌ها نمی‌رسد و این موجب شده ضربه ببینند. گاه نیز متن‌های نمایشی که بخواهند از سایت‌ها استفاده کنند بهره خود را در بیشتر اجراها در نقاط مختلف کشور برده و یک کارگردان شهرستانی هرچه تلاش کند زیاد بهره نمی‌گیرد.
وی در پایان عنوان کرد: بدون شک سواد برای تئاتر حرف اول را می‌زند و نمی‌توان منکر آن شد اما معضل در جایی است که وقتی یک دانشجوی تئاتر سال‌ها درس می‌خواند و با کوله باری از تجربه به شهرستان می‌آید و می‌خواهد تجربه را منتقل کند هنوز هم باید هزینه کرده و به نوعی از ابتدا باید شروع بکند.
انتهای پیام
نظرات