حجت‌الاسلام یاسر احمدوند - کارشناس مسائل دینی- در گفت‌وگو با ایسنا درباره فضائل اخلاقی و رفتاری حضرت عباس(ع) گفت: انتخاب راه و روش صحیح و هدفمند در دنیای پرتلاطم امروزی یکی از چالش‌های مهم افراد است. از آنجا که سلیقه‌ها و تمایلات متفاوتی در بین مردم وجود دارد، پیدا کردن جهت و مسیر درست، نیاز به راهنما دارد. متأسفانه، امروزه به دلیل تبلیغات گسترده رسانه‌ها، فضای مجازی و ...، افرادی که به عنوان الگو مطرح شده‌اند نه تنها مسیر صحیح را نشان نمی‌دهند که انحراف از مسیر حق را تسهیل می‌کنند. این در حالی است که در آئین ما بزرگانی وجود دارند که در تمام مراتب و زمینه‌ها سرآمد دوعالم هستند.

وی ادامه داد: یکی از این بزرگان، حضرت اباالفضل‌العباس علیه السلام است. در علو مقام و درجه ایشان همین بس که ائمه اطهار علیهم السلام به مدح و ثنای ایشان پرداخته و جملاتی تحسین برانگیز بر زبان جاری ساخته‌اند.امام سجاد (ع) در ضمن روایتی فرمودند «خداوند عمویم عباس را رحمت کند که حقیقتا ایثار و جانبازی و جانش را فدای برادر کرد.» در روایتی دیگر، امام صادق(ع) در تمجید از ایشان فرمودند «شهادت می‌دهم که تو برای خداوند، رسولش و برادرت خیرخواهی کردی و تو چه نیکو برادری بودی.»

احمدوند ابراز کرد: شاید در بین همه‌ سخنانی که معصومین(ع) درباره حضرت عباس (ع) فرموده‌اند، جملات و عبارات امام حسین(ع)، به عنوان نزدیک‌ترین فرد به ایشان، از جایگاه ویژهای برخوردار باشد. حضرت در روز عاشورا خطاب به قمربنی هاشم فرمودند: «یَا عَبَّاسُ ارْکَبْ بِنَفْسِی أَنْتَ یَا أَخِی حَتَّی تَلْقَاهُمْ وَ تَقُولَ لَهُمْ مَا لَکُمْ وَ مَا بَدَا لَکُمْ وَ تَسْأَلَهُمْ عَمَّا جَاءَ بِهِم‏؛ ای عباس! جانم به قربانت! سوار بر اسب شو و نزد دشمن برو و از آن‌ها بپرس چه شده و می‌خواهید چه کنید و از آنها بپرس برای چه به این جا آمده‌اند؟» در این جمله، عبارت «بنفسی أنت» خود گویای عمق علاقه و احترامی است که اباعبدالله علیه‌السلام نسبت به برادر بزرگوارشان دارند.

احمدوند با اشاره به صفات برجسته حضرت ابوالفضل‌العباس علیه‌السلام افزود: میراث پرچمداری به تبعیت از امیرالمؤمنین علیه السلام، اولین صفت بارز حضرت اباالفضل علیه السلام بود. درگذشته رسم بر این بود که پرچمدار باید شخصی پهلوان و نیرومند باشد؛ زیرا یکی از اصول جنگی در میان عرب این بود که اگر پرچم سپاهی به زمین می‌افتاد، آن گروه شکست خورده قلمداد می‌شد. 

وی یادآور شد: به همین دلیل بود که امام حسین (ع) در روز عاشورا سپاه خود را به دو دسته تقسیم کردند. فرماندهی سپاه سمت راست را به زهیر بن قین و فرماندهی سپاه سمت چپ را به حبیب بن مظاهر واگذار کرده و پرچم را به دستان مبارک حضرت عباس(ع) سپردند. تعریف و تمجید دشمن از قمربنی‌هاشم نشان دهنده این است که ایشان شایسته این مقام بودند. بعد از جریانات عاشورا هنگامی که پرچم را به شام بردند، یزید با نگاهی به آن با تعجب پرسید: علمدار سپاه حسین چه کسی بوده است؟ وقتی حضرت اباالفضل را معرفی کردند، یزید گفت: «أبیتَ اللعنُ مِنکَ یا عباس...؛ لعن و نفرین از تو دور باد ای عباس.» علت این کلام این بود که سرتاسر پرچم ضربه دیده بود مگر قسمتی که در دستان مبارک قمر بنی‌هاشم بود و ایشان تا آخرین لحظه پرچم را رها نکرده بودند.

این کارشناس مسائل دینی بیان کرد: یکی از مناصب مهم قریش که به آن افتخار کرده و به واسطه آن به عرب فخر می‌فروختند، سقایت بود. متولی سقایت در میان قریش نیز بنی‌هاشم بودند. اولین شخصی که این منصب را بر عهده داشت حضرت هاشم، جد دوم پیامبر اکرم(ص) بود. سپس حضرت عبدالمطلب به این مقام رسیدند. این بزرگواران ساقی زمزم بوده و از تشنگان حجاج بیت الله الحرام در ایام حج در هوای گرم عربستان پذیرایی می‌کردند. قمر منیر بنی‌هاشم، حضرت اباالفضل(ع) نیز به پیروی از نیاکان خود در واقعه عاشورا، وظیفه آبرسانی و سقایی فرزندان اما حسین(ع) را بر عهده گرفت. جریان سقایی ایشان در کربلا شهره عام و خاص است.

احمدوند ابراز کرد: در میان بنی‌هاشم، اولین شخصی که به شجاعت معروف بود حضرت حمزه(ع) بود، به گونه‌ای که کفار با شنیدن اسم ایشان به لرزه می‌افتادند. سپس امیرالمؤمنین(ع) به این صفت شهره گشتند و بعد از ایشان نیز امام حسین(ع) به این ویژگی مهم زبانزد شدند. حضرت اباالفضل(ع) نیز به پیروی از پدر و برادر بزرگوارشان از شجاعت بی‌نظیری برخوردار بودند. رزم ایشان در سنین نوجوانی درجنگ صفین و به هلاکت رساندن ابن شعثاء، که برابر با هزار مرد جنگی بود، به همراه هفت فرزندش، نمونه بارز شجاعت ایشان است.

وی بیان کرد: وفا یکی از بارزترین صفات مردان تاریخ و نشانه قوت دین است. ایستادگی و پشتیبانی از حق در سخت‌ترین لحظات، نشانگر وفاداری کامل حضرت عباس علیه السلام بود. اعلام وفاداری در شب عاشورا در محضر امام حسین(ع)، رد امان نامه‌ شمر در شب عاشورا و پاره کردن آن و ننوشیدن آب به احترام لب‌های تشنه امام حسین(ع) و فرزندان ایشان، نمونه‌های بارز وفاداری ایشان است.

این کارشناس مسائل مذهبی اظهار کرد: یکی از امتیازات ویژه حضرت عباس(ع) بصیرت ژرف و ولایت‌مداری فوق‌العاده ایشان بود. در زمان امامت امام حسن(ع) مطیع و گوش به فرمان ایشان بود و بدون اجازه ایشان دست به قبضه شمشیر نبرد. در دوران امامت امام حسین(ع) نیز جز فرمانبرداری و اطاعت محض، مطلبی از ایشان در تاریخ نقل نشده است. 

احمدوند در پایان گفت: زیارت نامه حضرت ابالفضل(ع) بهترین گواه بر این ادعاست «السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِیعُ لِلّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَلِأَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِمْ وَسَلَّمَ؛ سلام بر تو ای بنده شایسته و فرمان‌بر خدا و رسول خدا و امیرمؤمنان و حسن و حسین (درود خدا بر آنان باد).» امید است با شناخت و معرفت کامل نسبت به بزرگان دینی خود، این بزرگواران را الگوهای اخلاقی و رفتاری خود قرار داده و از این طریق گامی بلند در مسیر بندگی خداوند برداریم.

انتهای پیام