فرزانه شمشیرگران در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: قطع ناگهانی برخی از داروها خطرناک است و بهتر است بیشتر دقت کنیم.

وی با بیان اینکه پس از اتمام دوره درمان با برخی داروها، نیاز است تا دارو به آهستگی و نه بطور ناگهانی قطع شود، افزود: این امر به خصوص برای داروهایی که با دوز بالا و یا برای مدت طولانی مصرف شده‌اند، صدق می‌کند.

این داروساز بیان کرد: در صورت قطع ناگهانی این داروها، ممکن است عوارض جدی برای فرد ایجاد شده و یا بیماری زمینه‌ای تشدید شود.

شمشیرگران ادامه اداد: در این شرایط، دوز دارو توسط پزشک معالج با رویکرد علمی کاهش یافته و به تدریج قطع و یا جایگزین می‌شود.

وی تصریح کرد: قطع ناگهانی برخی داروها ممکن است باعث بروز عوارضی تحت عنوان عوارض قطع شود؛ این عوارض می‌تواند شامل عوارض گوارشی(تهوع، استفراغ، اسهال)،  سرگیجه و عدم تعادل، اختلالات خواب(بی خوابی،کابوس) و عوارض قلبی عروقی(کاهش یا افزایش فشارخون، نامنظمی ضربان قلب ) و شبه آنفلوآنزا(خستگی، سردرد، بدن درد)، عوارض عصبی(اضطراب، بی قراری، تحریک پذیری) شود.

این داروساز اظهار کرد: داروهای ضدتشنج(مانند فنی توئین)، داروهای کاهنده فشارخون(مانند متورال)، داروهای آرام بخش (مانند آلپرازولام)، داروهای ضد افسردگی(مانند پاروکستین)، داروهای کورتیکواستروئیدی(مانند پردنیزولون)، داروهای ضد درد مخدر(مانند متادون)، داروهای ضد لخته خون(مانند وارفاین)، داروهای مورد استفاده در بیماری‌های تیروئیدی، داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی(مانند سیکلوسپورین)، قطره‌های چشمی مورد استفاده در گلوکوم، پروپرانولول، باکلوفن و گاباپنتین از جمله مهم‌ترین داروها هستند که نباید سرخود قطع شوند.

وی یادآور شد: به طور کلی توصیه می‌شود افرادی که برای بیماری‌های مزمن نظیر دیابت، پرفشاری خون، بیماری‌های قلبی عروقی، بیماری‌های خونی و نظایر آن دارو مصرف می‌کنند، از قطع ناگهانی داروهای خود بپرهیزند و در صورت لزوم تحت نظارت پزشک داروی مورد نظر را به آهستگی قطع کنند.

انتهای پیام