داوود پناهی‌نژاد پنجشنبه ۱۶ فروردین در جمع خبرنگاران، اظهار کرد: با توجه به سختی‌های نگهداری از کودکان دارای اُتیسم سطح شدید وجود یک مرکز نگهداری بسیار حائز اهمیت است به طوری که بزرگترین دغدغه خانواده‌های دارای فرزند اُتیسم نگهداری این کودکان در صورت نبود والدین است.

وی افزود: تشخیص زودهنگام بیماری اُتیسم و دوره طلایی کنترل و بهبود عملکرد مغز در این بیماری بسیار مهم است به طوری که زمان طلایی تشخیص این بیماری و انجام مداخلات درمانی بین سنین دو تا هفت سالگی است.

پناهی‌نژاد خاطرنشان کرد: آموزش و توانبخشی مؤثر این کودکان در بازه زمانی خاص بین دو تا هفت سالگی است که در اصطلاح به آن زمان طلایی یا گلدن تایم گفته می‌شود؛ در این بازه زمانی مغز کودکان بهترین آمادگی را برای دریافت آموزش‌ها و خدمات توانبخشی دارد و توان‌بخشان می‌توانند تا حد زیادی طی این بازه سنی بیماری را کنترل کنند به طوری که بعد از آن ذهن کودک انعطاف‌پذیری خود را تاحدودی از دست می‌دهد و درمان کم‌اثر و دشوارتر خواهد شد.

مدیرعامل انجمن اُتیسم همدان یادآور شد: مهمترین علائم اُتیسم مهارت‌های گفتاری و ارتباطی تأخیری، وابستگی شدید به روتین‌های زندگی، ناراحتی شدید از تغییرات نسبتا جزئی، واکنش‌های غیرمنتظره به صداها، بوها، مناظر و لمس، عدم درک احساسات و حالات عاطفی دیگران، تمرکز وسواسی بر روی اشیاء و علایق، رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای است به طوری که برخی از این کودکان قادر به حفظ متن‌های طولانی هستند اما از محتوای آن چیزی متوجه نمی‌شوند.

پناهی‌نژاد تصریح کرد: اهداف اصلی انجمن اُتیسم انعطاف‌پذیر کردن ذهن کودکان برای پذیرش انجام کارهای شخصی خود است به طوری که با ارائه خدمات روانپزشکی و توانبخشی از جمله کاردرمانی، گفتاردرمانی و رفتاردرمانی به کودکانی که مبتلا به این اختلال یا بیماری هستند می‌توان این بیماری را تا حد قابل‌توجهی کنترل کرد و عملکردهای مغز را بهبود بخشید.

وی با بیان اینکه بسیاری از خانواده‌ها حاضر به پذیرش بیماری فرزند خود نیستند، توضیح داد: در گام اول انجمن اُتیسم به دنبال توجیه و مشاوره والدین کودک است چراکه برخی از والدین بیماری کودک خود را نمی‌پذیرند و عدم پذیرش آنها مانع درمان کودک می‌شود و در برخی موارد دیده می‌شود که زمان طلایی برای کودک از دست رفته است پس پذیرش والدین سبب می‌تواند در روند درمان کمک شایانی کند.

پناهی‌نژاد با بیان اینکه بیشتر کودکان اُتیسم ظاهری همچون سایر کودکان دارند، اضافه کرد: بسیاری از خانواده‌ها تحت هیچ شرایطی اختلال کودک خود را نمی‌پذیرند چراکه یکی از ویژگی‌های ظاهری کودکان اُتیسم این است که علائم ظاهری ندارند و خانواده‌ها معمولا به دنبال علت و عواملی هستند که مسبب این اختلال شده که ۷۰ درصد ایجاد اختلال اُتیسم ژنتیکی است.

وی ادامه داد: در حال حاضر ۴۲۰ بیمار اُتیسم در استان شناسایی شده و برای آنها تشکیل پرونده داده‌ایم اما طبق پیش‌بینی انجام شده و با توجه به شیوع بیماری و آمارهای جهانی و سایر استان‌ها و با توجه به جمعیت استان بسیار بالاتر از این تعداد است به طوری که در بین هر ۳۶ کودک متولد شده یک کودک اُتیسم وجود دارد.

متخصص اعصاب و روان نیز گفت: اُتیسم در قالب طیف تعریف می‌شود و شدت و ضعف این علائم در کودکان متفاوت بوده و ممکن است تمامی این علائم و نشانه‌ها در کودک مشهود نباشد و یک کودک تنها تعدادی از این علائم را داشته باشد که نیاز به بررسی توسط متخصصان مربوطه دارد و نکته حائر اهمیت تشخیص زودهنگام این بیماری که نقش بسیار کلیدی را در کنترل این اختلال ایفا می‌کند.

محمدرضا افخمی اظهار کرد: اُتیسم نوعی اختلال عصبی رشدی تکاملی است که شامل نقص در تعاملات و روابط اجتماعی، نقص و مشکل در پردازش حواس، ادراک و ایجاد رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای می‌شود و نخستین گام این است که جامعه، دوست و آشنا اُتیسم را بشناسند و بپذیرند چراکه بچه‌های اُتیسم بسیار حساس هستند و کوچکترین رفتارها می‌تواند آنها را اذیت کند.

وی با بیان اینکه جهش‌های ژنتیکی و عوامل محیطی مؤثر بر تولد کودک دارای اختلال اُتیسم است، مطرح کرد: مادرانی که سن بارداری بالای ۳۰ سال و پدرانی که سن بالای ۴۰ سال دارند، مادران دارای دیابت بارداری و نوزادان دارای وزن بسیار پایین بیش از سایرین در معرض کودکی با اختلال اُتیسم هستند.

این متخصص اعصاب و روان بیان کرد: هیچ درمان دارویی قطعی برای کودکان دارای اختلال اُتیسم در هیچ کجای دنیا وجود ندارد به طوری که تنها راه درمان این افراد با توجه به شدت و ضعف بیماری در زمان طلایی کادرمانی، گفتار درمانی و ... است.

وی مطرح کرد: تا ۱۲ سالگی پروسه درمانی بر روی کودکان انجام می‌گیرد و از ۱۴ سالگی کودکان دارای اختلال اُتیسم استعدادیابی می شوند به طوری که ۱۰ درصد این کودکان قادر به انجام فعالیت‌های بسیار جالب و تعامل برانگیز هستند.

افخمی یادآور شد: بچه‌های اُتیسم که طیف خفیف هستند،  می‌توانند مدرسه بروند و تحصیل کنند اما باید درنظر داشت که این کودکان نسبت به سایرین هوش اجتماعی پایین و ترس دارند و از نظر ذهنی آمادگی رفتن به مدرسه را نداشته باشند به طوری که کودکان مبتلا به اُتیسم فعالیت انفرادی را بر انجام فعالیت‌های گروهی ترجیح می‌دهند.

وی در پایان یادآور شد: کودکان اُتیسم قادر به تشخیص احساسات افراد نیستند و نمی‌توانند از روی چهره تشخیص دهند فرد خوشحال یا ناراحت است و این کودکان دارای کم‌حسی یا بیش‌حسی هستند.

انتهای پیام