میرهادی سیدی ۲۸ فروردین، در همایش «تبیین فرصت‌ها و چالش‌های توافقنامه تجارت آزاد ایران و اتحادیه اقتصادی اوراسیا» در محل اتاق بازرگانی مشهد اظهار کرد: یک سال پس از شکل‌گیری موافقت‌نامه اوراسیا، بلافاصله مقدمات لازم برای مذاکرات آغاز شد و برای به نتیجه رسیدن این توافق پیشنهاد می‌کردیم که به تمام استان‌ها سفر کنیم و ضمن شرح و توضیح مفاد این موافقت‌نامه و نحوه استفاده از آن، از تجار استان‌ها و کشورمان استدعا کنیم که به فرصت‌هایی که چنین توافقی در اختیارشان قرار می‌دهد، توجه ویژه‌ای داشته باشند.

وی عنوان کرد: در طول سه دهه گذشته، اتفاق نسبتاً اساسی در دنیا رخ داده که مورد غفلت بنیادین ما قرار گرفته است. جهان به یک سمت حرکت کرده و ما دقیقاً در جهت عکس آن، یک دنده عقب می‌رویم. در دنیای امروز، وقتی یک ابرقدرت جهانی مانند اپل، گوشی آیفون تولید می‌کند، قطعات آن از چهل و چند کشور تامین می‌شود. چرا؟ مگر تکنولوژی، دانش یا پول کم دارد؟ مگر نمی‌تواند یک کارخانه تاسیس کند و تمام قطعات را خودش تولید کند؟ پاسخ این است که "توانستن تکنیکی" یک بحث است، اما ظرف زمانی که اصطلاحاً "اقتصاد" نامیده می‌شود، اجازه این کار را نمی‌دهد.

مشاور امور بین‌الملل و توافقنامه‌های تجاری سازمان توسعه تجارت ایران افزود: در حال حاضر، تنها دو کشور در دنیا دنده عقب می‌روند که یکی از آن‌ها ما هستیم. به شما اطمینان می‌دهم که این روندی که دنبال می‌شود، به هیچ وجه نتیجه نخواهد داد، زیرا ظرف زمان اجازه این کار را نمی‌دهد. برای تولید کوچک‌ترین محصول، نیاز به همکاری‌های گسترده و بسترهای سهل و آسان داریم. یکی از زمینه‌های این همکاری، همین موافقت‌نامه‌هاست که می‌خواهیم به آن بپردازیم.

وی ابراز عقیده کرد: شاید نزدیک به ۹۰درصد مشکلات اقتصادی ما ناشی از همین عدم هماهنگی است. گاهی به شما می‌گویند می‌شود دو سیاست را در نصف یک برگه نوشت و از رئیس‌جمهور خواست که آن را اجرا کند تا مشکلات کشور تا حدودی حل شود. اما چه بسا همان دو پیشنهاد یک سطحی را نتوانیم در همین‌جا به اجماع برسانیم. نیمی می‌گویند نوسازی باید رقابتی باشد و نیمی دیگر می‌گویند چرا باید زیر بلیط سرمایه‌گذاران خارجی برویم؟ چرا باید آن‌ها بیایند اینجا، در حالی که خودمان تولید می‌کنیم؟ ۲۵ سال است که نیمی از ما می‌گویند رقابتی می‌شود و نیمی دیگر می‌گویند نمی‌شود و به همین دلیل پیشرفتی هم نکرده‌ایم.

وی افزود: صرف‌نظر از اینکه در این جلسه بتوانیم به نتیجه برسیم یا خیر، به نظر می‌رسد رسیدن به اجماع ملی در بیشتر موارد برای ما غیرممکن شده است. اما تمام این مسائل، در ارتباط با تسهیل روابط آسان با جهان قابل حل هستند. بیایید نسخه‌های قدیمی را نادیده بگیریم و به این سوال پاسخ دهیم که چگونه می‌توانیم از این فرصت‌ها استفاده کنیم؟از همکارانم که در طول مذاکرات سخت و دشواری که با پنج کشور عضو اتحادیه اوراسیا داشتیم و کمک اساسی بنده بودند، تشکر می‌کنم. البته وقتی می‌گوییم پنج کشور، منظورمان پنج کشور به علاوه اتحادیه اقتصادی اوراسیا است که دفتر آن در مسکو قرار دارد و بیش از ۱۰۰۰نفر پرسنل دارد. در هر مذاکره‌ای، از هر کشور حدود ۲۰ نفر شرکت می‌کردند و ما مذاکرات نسبتاً مفصلی با آن‌ها داشتیم.

سیدی اضافه کرد: قبل از شروع مذاکرات، میزان صادرات ایران حدود ۴۵۰ میلیون دلار بود که در سال‌های بعد به ۶۰۰ میلیون دلار و فراتر از آن هم رسید. در سال گذشته، صادرات ما به این پنج کشور به بیش از ۲ میلیارد دلار افزایش یافت که مایه افتخار است. این موفقیت، تا حدودی تحت تاثیر این موافقت‌نامه حاصل شده است. نه تنها میزان تجارت افزایش یافته، بلکه ترکیب کالاهای صادراتی ما نیز از کشاورزی فاصله گرفته و صنعتی‌تر شده است که این موضوع نیز بسیار مهم است.

مشاور امور بین‌الملل و توافقنامه‌های تجاری سازمان توسعه تجارت ایران بیان کرد: علاوه بر این، کسری تجاری ما با این پنج کشور نیز بهبود یافته است. در ابتدای مذاکرات، به ازای هر یک واحد صادرات، سه واحد واردات داشتیم (مثلاً اگر ۴۰۰ میلیون دلار صادر می‌کردیم، یک و نیم میلیارد دلار وارد می‌کردیم). اما در سال گذشته، دست کم ۵۰۰میلیون دلار مازاد تجاری با این پنج کشور داشتیم که نشان می‌دهد این موافقت‌نامه نه تنها لطمه‌ای به ما نزده، بلکه از جهات مختلف مثبت بوده است.

سیدی گفت: حال اگر برگردیم به این سوال که در طول ۳۰ سال گذشته چه اتفاقی در دنیا رخ داد که برای ما رخ نداد، باید گفت که پایان جنگ سرد امکان تعامل آسان‌تر از نظر سیاسی بین کشورها را فراهم کرد. دیوار برلین فرو ریخت و امکان تعامل حداکثری در حوزه اقتصاد و تجارت فراهم شد. فناوری‌های اطلاعات نیز به این روند کمک کردند.

وی بیان کرد: اما برای ما، دیوار برلین فرو نریخت، بلکه دیوارهای بیشتری بر آن افزوده شد و هنوز این ارتباطات آسان و سریع رخ نداده است. توماس فریدمن ۲۰ سال پیش به هند رفت و کتابی به نام "جهان مسطح است" نوشت که در ایران دو بار ترجمه و چاپ شد. او در این کتاب توضیح می‌دهد که چگونه فناوری‌های ارتباطات، موانع بین کشورها را از بین برده و ارتباطات را تسهیل کرده است.

وی اضافه کرد: متاسفانه، با وجود این تحولات، ذهنیتی در ما وجود دارد که هر چه دیوارها بالاتر باشند، سعادت ملی نزدیک‌تر است. در حالی که باید این موانع را فرو بریزیم. اقتصاد بازاری شکل گرفت و کشورها به سمت آزادسازی تجاری، کاهش تعرفه‌ها و حذف موانع تجاری حرکت کردند. اما ما هنوز در این مسیر عقب هستیم.

وی تصریح کرد: امروزه، برای تولید یک گوشی موبایل، باید قطعات آن را از چهل و چند کشور تامین کرد. گمرکات باید با هم هماهنگ باشند و همکاری کنند، وگرنه تولیدکننده ورشکست می‌شود. نباید اجازه داد که یک کالا ۲۴ ساعت در گمرک بماند، زیرا این امر باعث افزایش هزینه می‌شود. روابط باید به گونه‌ای روان شود که تولید صنعتی در دنیای امروز امکان‌پذیر باشد و رقابت‌پذیری از بین نرود.

مشاور امور بین‌الملل و توافقنامه‌های تجاری سازمان توسعه تجارت ایران گفت: کشورها به دنبال جذب سرمایه‌گذاری خارجی و افزایش رقابت از طریق کاهش هزینه‌ها هستند، اما ما هنوز به این سمت حرکت نکرده‌ایم. همچنان اصرار داریم که ابتدا باید فکر کنیم و ببینیم آیا پیوستن به کنوانسیون پالرمو خوب است یا خیر.

انتهای پیام