در آستانه ولادت با سعادت حضرت رضا (ع) حجاج خراسانی برای یک سفر روحانی به سرزمین نور اعزام شدند، سالن انتظار پروازهای خارجی در فرودگاه شهید هاشمی نژاد مشهد مملو از زائرانی بود که سالیان سال در انتظار این سفر بودند.

اکنون لحظه موعود فرا رسیده است. همه لبریز از عطر و بوی عشق و انتظارند. دل‌ها، در تب و تاب وصال تپش می‌گیرند و چشم‌ها، با اشک شوق و امید، به سوی بدرقه کنندگان، دوخته شده‌اند. این شور و شکوهِ بدرقه زائران حج است؛ بدرقه‌ای به سوی سرزمین وحی، سفری به سوی نور.

زائران با کوله‌باری از آرزو و امید، آماده‌اند تا به دعوتِ «لبیک یا الله» پاسخ گویند. آن‌ها با قدم‌هایی استوار و قلبی سرشار از ایمان، عزم سفر کرده‌اند. بدرقه‌کنندگان از پیر و جوان، زن و مرد، با اشک شوق و لبخند رضایت، عزیزان خود را راهی می‌کنند. دست‌ها به دعا بلند شده و آوای دلنشینِ «سفر به خیر و سلامت» در فضا طنین‌انداز می‌شود.

در این بین زائران جوان انگشت شمار هستند، اکثر زائران مردان و زنانی هستند که یک عمر در انتظار این سفر بوده و اکنون به آرزوی خود رسیده‌اند، اما صحنه‌هایی از عشق و ایثار در این مراسم به چشم می‌خورد. پدران و مادران با دستان لرزان فرزندان خود را در آغوش می‌کشند و نوه‌های خردسال با چشمانی معصوم، به بدرقه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایشان می‌آیند. جوانان‌با اشتیاق در کنار عزیزان خود، آخرین لحظات را گرامی می‌دارند .

این بدرقه، تنها بدرقه جسم نیست؛ بدرقه روح و جان است. بدرقه به سوی خانه‌ای که کعبه نام دارد؛ قبله‌گاه مسلمانان جهان. بدرقه به سوی سرزمین مقدسی که سرشار از معنویت و برکت است. بدرقه به سوی سفری که تطهیر روح و پالایش دل را به ارمغان می‌آورد.

در این لحظات، همه چیز رنگ و بوی دیگری دارد. عشق، ایمان، امید و آرزو، در هم می‌آمیزند و فضایی سرشار از معنویت و یگانگی را خلق می‌کنند. بدرقه حجاج نه‌تنها یک آیین مذهبی، بلکه یک رویداد فرهنگی و اجتماعی است که پیوندهای خانوادگی و اجتماعی را تقویت می‌کند و شور و نشاط را در جامعه زنده نگه می‌دارد.

زائران، با دلی پاک و قلبی سرشار از عشق، به زیارت خانه خدا مشرف می‌شوند و با کوله‌باری از معنویت و برکت، به آغوش خانواده و جامعه بازخواهد گشت.

پای صحبت هر یک از این زائران که بنشینی این جمله مشترک را خواهی شنید که از ذوق نمی‌توانم حرفی بزنم فقط می‌دانم خداوند لطف بزرگی در حق این بنده حقیر کرده است و سپس اشک شوقی که ادامه کلام را قطع می‌کند.

در این لحظه‌ها احساسات در هم می‌آمیزد، لحظه‌ای پُر از عشق، عاطفه و امید. انرژی و شور موجود در سالن، بدرقه‌ای را رقم می‌زند که در خاطره‌ها ماندگار خواهد بود. بدرقه‌ای که نشانگر عشق و  ایمان به خدا است.

انتهای پیام