به گزارش ایسنا علی تیموری در پنل همکاری‌های بین‌المللی درس آموخته‌ها مدیریت پایدار جنگل اظهارکرد: ایران حدود ۳۰۰ هزار هکتار از جنگل‌های هیرکانی را که با قدمتی بیش از ۴۰ میلیون سال از قدیمی‌ترین جنگل‌های جهان محسوب می‌شوند، در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسانده است. این اقدام نشان‌دهنده تعهد جمهوری اسلامی ایران به حفظ این گنجینه طبیعی و فرهنگی برای تمام بشریت است.

وی در ادامه به اهمیت جنگل‌های زاگرس اشاره کرد و گفت: جنگل‌های زاگرس، به عنوان پهناورترین جنگل‌های غرب آسیا نه تنها میراث طبیعی ایران بلکه سرمایه‌ای اکولوژیک مشترک برای منطقه و جهان به شمار می‌روند. این جنگل‌ها با وسعت تقریبی ۶ میلیون هکتار، نقشی حیاتی در حفظ تنوع زیستی، تامین منابع آب، تعدیل اقلیم محلی، و امنیت زیستی و معیشت میلیون‌ها نفر از ساکنان محلی ایفا می‌کنند. تنوع بی‌نظیر بیش از ۲۵۰۰ گونه گیاهی که بسیاری از آنها بومی همین مناطق هستند گواهی بر ارزش ژنتیکی و زیستی بالای این جنگل‌هاست.

معاون وزیر جهاد کشاورزی با ابراز نگرانی از وضعیت فعلی این اکوسیستم‌ها افزود: متاسفانه جنگل‌های زاگرس امروزه با تهدیدات جدی از جمله تغییرات اقلیمی، آتش‌سوزی‌های مکرر، بهره‌برداری‌های غیرقانونی و بی‌رویه، و چرای بیش از حد دام مواجه هستند. این چالش‌ها ضرورت یک رویکرد مدیریتی جامع و پایدار را بیش از پیش نمایان می‌سازد.

رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور تاکید کرد: با توجه به اهمیت حیاتی و آسیب‌پذیری جنگل‌های زاگرس، مدیریت پایدار این اکوسیستم‌ها با تکیه بر شاخص‌های اصلی توسعه پایدار در سه بخش اقتصادی، اجتماعی و بیولوژیک در دستور کار سازمان قرار گرفته است. این رویکرد مدیریتی بر پایه مشارکت جوامع محلی، تمامی ذینفعان، سازمان‌های دولتی و خصوصی استوار است.

وی افزود: امروزه بیش از هر زمان دیگری ضرورت مدیریت پایدار جنگل‌های زاگرس احساس می‌شود؛ مدیریتی که مبتنی بر علم، مشارکت جوامع محلی، بهره‌گیری از فناوری‌های نوین و همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی باشد. سازمان منابع طبیعی ایران در راستای مدیریت عرصه‌های منابع طبیعی، به ویژه زاگرس با همکاری سازمان‌ها، نهادهای کشاورزی و کشورهای منطقه، فعالیت‌های بسیار موثری را در دست اقدام دارد.

معاون وزیر و رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در پایان خاطرنشان کرد: برای مدیریت پایدار عرصه‌های طبیعی و بهخصوص جنگل‌های زاگرس صرفاً تلاش‌های داخلی کافی نیست. این مهم نیازمند عزم ملی و همکاری‌های بین‌المللی است تا با بهره‌گیری از تجربیات جهانی و هم‌افزایی توانمندی‌ها، آینده‌ای پایدار و روشن برای این گنجینه‌های طبیعی رقم بخورد.

انتهای پیام