از نخستین ساعات صبح یکشنبه ۱۵ تیرماه مصادف با عاشورای حسینی، خیابان‌های شهر نور غرق در پرچم‌های عزا و طنین «یا حسین» بود.

زن و مرد، پیر و جوان، کودک و نوجوان، فارغ از سن و لباس و مقام، خود را به هیأت‌ها و دسته‌های عزاداری رساندند. نوای سینه‌زنی و زنجیرزنی، آسمان شهر را در برگرفت و عطر شربت و نذری در کوچه‌ها پیچید؛ هر کسی به طریقی ارادت خود را به قافله‌سالار کربلا ابراز می‌کرد. یکی با نذر آب و شربت، دیگری با زنجیر و طبل و سنج و آن دیگری با چرخاندن عَلمی که در میان جمعیت می‌درخشید.

اما اوج این دلدادگی، با طنین تکبیر نماز ظهر عاشورا رقم خورد؛ هنگامی که صفوف مردم سوگوار در میدان‌ها و خیابان‌ها، در میان عزاداری و اشک، به نماز ایستادند. اقامه این نماز به یاد نماز غریبانه امام حسین (ع) در ظهر عاشورا، جلوه‌ای از ایمان، بصیرت و عشق ماندگار مردم نور به اهل‌بیت عصمت و طهارت بود.

مردم شهر نور امروز نه‌تنها عزادار بودند، بلکه با حضور خالصانه خود در نماز ظهر عاشورا، بار دیگر فریاد «هیهات منّا الذلة» را به گوش جهان رساندند و با دل‌های آکنده از اشک و اندوه، پیمانی دوباره با سیدالشهدا (ع) بستند.

اگر هم اکنون در مقابل امام حسین(ع) بودم، فقط می‌گفتم: «نوکرتم»

فاطمه دیوسالار، یکی از عزاداران حسینی، در حاشیه مراسم عزاداری روز عاشورا در گفت‌وگو با ایسنا گفت: امام حسین (ع) برای من زنده است؛ حضورش را در زندگی‌ام حس می‌کنم و همین حس، من را می‌طلبد تا هر سال در مراسم عزاداری‌اش شرکت کنم.

او با چشمانی اشک‌آلود افزود: اگر امام حسین (ع) اکنون در برابر من بود، فقط در یک کلام به او می‌گفتم ((نوکرتم))؛ این جمله تمام احساس و ارادت من به اوست.

من سرباز امام حسینم

زینب دیوسالار، یکی از شهروندان نوری، در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: من هر ساله در مراسم عزاداری ماه محرم، به‌ویژه در روزهای تاسوعا و عاشورا شرکت می‌کنم. حتی اگر شرایط سخت باشد، خودم را به هیأت‌ها می‌رسانم و با سینه‌زنی، ارادتم را به امام حسین (ع) و یاران باوفایش نشان می‌دهم.

او درباره نذر خانوادگی‌شان گفت: مادرم هر سال شب تاسوعا نذر دارد و غذای محلی نور را با عشق طبخ می‌کند. ما هم به او کمک می‌کنیم تا در این نذر شریک باشیم. سپس با همکاری اعضای خانواده، غذاها را میان همسایگان، به‌ویژه نیازمندان، توزیع می‌کنیم.

این شهروند نوری در پایان با بغضی در گلو گفت: اگر امام حسین (ع) امروز زنده بود و در برابر من قرار می‌گرفت، تنها یک جمله می‌گفتم:《من سربازتم》

امام حسین خیلی دوستت دارم

مطهره اسماعیلی، دانشجوی اهل نور، در حاشیه مراسم عزاداری روز عاشورا در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: امروز با نیتی خالصانه خودم را به مراسم عزاداری امام حسین (ع) رساندم تا این حضور، ذخیره‌ای برای آخرتم باشد. شرکت در این مراسم برایم تنها یک رسم نیست، بلکه یک عهد قلبی است.

او ادامه داد: اگر قرار بود تنها یک جمله به امام حسین (ع) بگویم، بی‌تردید می‌گفتم: خیلی دوستش دارم. چون عشق به ایشان در عمق وجودم نهادینه شده است.

مطهره درباره رسم خانوادگی‌شان نیز گفت: ما هر ساله در صبح روز تاسوعا، سفره حضرت ابوالفضل العباس (ع) را در خانه‌مان برپا می‌کنیم و با پخت شعله‌ زرد، از مهمانان پذیرایی می‌کنیم. این کار را با عشق انجام می‌دهیم و آن را افتخاری برای خانه‌مان می‌دانیم.

جان و مال من، همه فدای امام حسین (ع) است

کلثوم کاویان‌پور، بانویی حدود ۷۰ ساله از اهالی نور، در حالی‌که در میان جمع عزاداران مشغول سینه‌زنی بود و اشک از چشمانش جاری، با تمام وجود برای امام حسین (ع) می‌گریست، در گفت‌وگو با ایسنا گفت: من قربان امام حسین (ع) می‌روم؛ همه جان و مال من متعلق به اوست.

این مادر دلسوخته که در فضای معنوی دسته عزاداری غرق در اندوه شهادت سیدالشهدا (ع) بود، افزود: تا جان در بدن دارم، عزادار امام حسین (ع) خواهم بود. عشق به او در خون و قلب من ریشه دارد.

انتهای پیام