غلامرضا خارکوهی در گفت‌وگو با ایسنا به تشریح یکی از ابعاد ناگفته و مغفول نهضت امام حسین(ع) پرداخت و اظهار کرد: تقریبا همه نویسندگان و خطیبان مجالس محرم، فقط در باره روز عاشورا سخن می گویند، در حالی که این قیام پیشینه هایی نیز دارد که بایست بازکاوی شود.

این تاریخ‌نگار به مسیر طولانی کاروان امام حسین(ع) از مدینه تا مکه و از مکه تا کربلا اشاره کرد و گفت: این  مسیر حدود دو هزار کیلومتر است که با مرکب‌های حیوانی آن زمان سخت و طولانی بود و طی کردنش بیش از پنج ماه به طول انجامید که البته از این مدت چهار ماه و پنج روز توقف در مکه داشته و بقیه روزها و شب‌ها را که یک ماه است، در حال حرکت بودند.

خارکوهی افزود: امام حسین(ع) در آن مسیر احتمالا بیش از ۱۵۰ نفر کوچک و بزرگ و زن و مرد همراهش بودند، پس بیش از ۱۵۰ اسب و شتر برای حمل نفرات و حمل آب و غذا و لوازم استراحت لازم بوده است.

وی با اشاره به تعقیب جاسوسان یزید، گفت: امام حسین(ع) برای آنکه از چشم ماموران و جاسوسان یزید دور بماند مجبور بود گاهی از مسیرهای بیابانی و فرعی کاروانش را ببرد. چون از وقتی که در مدینه امام حسین(ع) با یزید بیعت نکرد و مخفیانه از شهر مدینه خارج شد و به سوی مکه به راه افتاد ماموران یزید دنبالش بودند، به طوری که حتی وقتی مدتی در جوار خانه کعبه توقف داشت، آنها قصد جان او را کردند.

این تاریخ‌نگار ادامه داد: چون یزید نه حُرمت خانه خدا را نگه می داشت و نه حُرمت خانواده پیامبر خدا را . لذا امام حسین(ع) از شهر مکه بسوی شهر کوفه در عراق فعلی آمد که باز نرسیده به کوفه ماموران یزید جلویش را گرفتند و بناچار در صحرای کربلا توقف کرد و همانجا بود که چند روز بعد، یعنی روز عاشورای سال ۶۱ق عرصه جنگ نابرابر حق و باطل شد و لشکر چند هزار نفری یزید با ناجوانمردانه ترین روش ها امام حسین و یارانش را به شهادت رساندند و خانواده اش را هم به اسارت بردند.

خارکوهی افزود: با این وجود امام حسین(ع) در چنین شرایط سختی کاروانش را در طول ۲ هزارکیلومتر راه بخوبی مدیریت کرد و نگذاشت دچار نا امنی یا کمبودی شوند،  این در حالی بود که تعدادی از همراهانش زنان و کودکان و حتی نوزاد شیرخواره ای بنام علی اصغر در این کاروان بودند و مسیر  سفرشان هم بسیار طولانی و طاقت فرسا و ناهموار و بیابانی و تُوام با هوای گرم بود. اما چون رهبری باهوش و با اخلاق و مهربان و مدیر و مدبر چون امام حسین(ع) داشتند و خود نیز با ایمان و اعتقاد راسخ به این کاروان پیوسته بودند، احساس آرامش می کردند.

وی اضافه کرد: امام حسین(ع) در طول مسیر بهترین مدیریت را برای کاروانش اعمال کرد، به طوری که همه با جان دل او را همراهی کردند و هیچ جای تاریخ گزارش نشده که کسی از نحوه مدیریت امام حسین(ع) انتقادی داشته باشد زیرا امام حسین(ع) با مهربانی و اخلاق و بردباری و متانت، حرکت و توقف و استراحت و خوراک و خواب و بهداشت و درمان و امنیت و آرامش همه همراهان را برنامه ریزی کرده بود. حتی برای خواب و خوراک اسب ها و شترها هم پیش بینی لازم را به عمل آورده بود. 

انتهای پیام