اینجا جایی نهفته است که گویی زمان در آن متوقف شده و قصههای هزاران سالهاش را در سکوتی باشکوه زمزمه میکند؛ روستایی با قدمتی که به باور برخی پژوهشگران و اهالی منطقه، به هزاران سال پیش بازمیگردد و یادگاری از روزگارانی است که انسان برای زیستن، کوهها را بر دشتها ترجیح میداد.
سالها پیش، خانوادههایی در این نقطه سکونت داشتند. خانههایی که با دستهای پرتوان مردم کوهستان از دل سنگ و خاک ساخته شده بود؛ خانههایی که روزگاری صدای زندگی، بازی کودکان و زمزمه شبهای سرد کوهستانی در آنها جاری بود. اما با گذر زمان و تغییر شرایط زندگی، این سکونتگاهها یکی پس از دیگری به دلایلی چون سرمای طاقتفرسا و سختی راههای ارتباطی، کوچ اهالی به شهرها و برخی دیگر به بهانه کم آبی خالی از سکنه شدند.
این روستا، روزگاری نه چندان دور پر از زندگی بود. خانههایی ساختهشده از سنگ و خاک که با معماری سنتی و با بهرهگیری از منابع طبیعی اطرافشان شکل گرفته بودند.
خانوادهها در دل سختیها، با طبیعت در همزیستی کامل، روزگار میگذراندند. زندگی در شاهکوه خرابه سخت بود اما شیرین؛ زمستانهایی سرد و طاقتفرسا و تابستانهایی پر از برکت. اینجا جایی بود که نسلهای بسیاری در آن بزرگ شدند و خاطره ساختند.
اما با گذر زمان، سختیهای معیشت، نبود زیرساختهای مناسب و مهاجرت تدریجی جوانان به شهرها باعث شد این روستای تاریخی به تدریج خالی از سکنه شود و تنها خاطرههایش بر دیوارهای فرو ریخته و کوچههای خاموش آن باقی بماند.
اما شاهکوه خرابه هرگز از نفس نیفتاده است. امروز که به این منطقه قدم میگذاری، سکوت دلنشین کوهستان و چشماندازهای بیپایانش تو را به دنیایی دیگر میبرد.
خاک این منطقه خود به تنهایی نشانگر طبیعت منحصر به فرد آن است؛ در بخشهایی با سبزی گیاهان خودروی کوهستانی پوشیده شده و در بخشهایی دیگر رنگ سیمانی و گاه سرخفام دارد که در تابش آفتاب، تابلویی زنده از رنگ و نور میسازد. از فراز تپههایش که بنگری، جنگلها و کوههای اطراف همچون موجی سبز در افق گسترده شدهاند و آسمان بلند و بیکرانش روح هر طبیعتگردی را تازه میکند.
شاهکوه خرابه نه فقط یک مکان متروک، بلکه یک فرصت از یاد رفته برای گردشگری پایدار و مسئولانه در شمال ایران است.
این منطقه اگر مورد توجه قرار گیرد، میتواند به یکی از مقاصد جذاب طبیعتگردی و تاریخی کشور تبدیل شود؛ جایی برای کوهنوردی، کمپینگهای شبانه، تورهای عکاسی طبیعت، و تجربه سکوت و آرامش در دل کوهستان. در فضایی که هنوز دست نخورده و بکر باقی مانده است، گردشگران میتوانند تجربهای ناب از زندگی روستایی و کوهستانی را لمس کنند؛ همان چیزی که در دنیای مدرن امروز کمیابتر از همیشه شده است.
اینجا میتواند به مرکز بومگردی، پژوهشهای تاریخی و محیطزیستی و حتی محلی برای ساخت فیلمها و مستندهای طبیعت و تاریخ تبدیل شود. تصور کنید در میان بقایای خانههای سنگی و راههای خاکی، جان دوبارهای به زندگی بازگردد؛ خانوادههایی که دوباره به روستا بازگردند، گردشگرانی که با احترام به محیط زیست به تماشای زیباییهای آن بنشینند و روستایی که از دل تاریخ، آیندهای روشنتر برای خود رقم بزند.
شاهکوه خرابه اکنون بیش از هر زمان دیگری به توجه و نگاه دلسوزانه نیاز دارد؛ نگاهی که در دل این سکوت و ویرانی، نه فقط گذشتهای باشکوه، بلکه آیندهای سرشار از امید و رونق را ببیند.
شاید وقت آن رسیده باشد که بار دیگر، زندگی در این نقطه از کوهستانهای البرز شرقی جاری شود؛ زندگیای که هم یادگار تاریخ باشد و هم پاسدار طبیعت.
انتهای پیام
نظرات