به گزارش ایسنا،  نظامیان صهیونیست غزه‌ای‌ها را حتی از شنا کردن در ساحل منع کرده‌اند و ساحل اکنون زیر چکمه‌های آنهاست، تنها افراد واقعاً درمانده، امواج را به جان می‌خرند تا برای زنده ماندن یک روز دیگر ماهیگیری کنند.

در حالی که جهان از تصاویر کودکان فلسطینی مبهوت شده و رفتار اسرائیل با انتقادات فزاینده بین‌المللی روبرو است، غزه‌ای‌ها برای یافتن یک وعده غذایی جان می‌دهند. دریا به یکی از تنها منابع غذایی - هرچند که اکنون توسط اسرائیل ممنوع شده است - برای افرادی که در آستانه قحطی هستند، تبدیل شده است. با وجود خطرات ناشی از نیروهای صهیونیست، برخی از ماهیگیران ترجیح می‌دهند به جای رویارویی با گلوله‌ها در مراکز کمک‌رسانی، خطر آب را به جان بخرند.

زیاد ابو امیره، ماهیگیر، به سی‌ان‌ان گفت: ما هیچ منبع غذایی دیگری جز این نداریم. اگر امروز آن را برای فرزندانم نیاورم، می‌میریم. من به دنبال کامیون‌های (کمک) نخواهم دوید، راه من دریاست.

فائزه هفت ساله می‌گوید: «منتظر می‌شوم ماهیگیران از دریا بیرون بیایند و کمی به من بدهند، هر روز می‌آیم و کمی برمی‌دارم و برمی‌گردم.»

در امتداد ساحل، حسام سعدالله، ۸ ساله، نان‌آور ۹ نفر از اقوامش شده است. با توری که با یکی از دوستانش درست کرده، به آب‌های کم‌عمق می‌رود و گاهی اوقات ماهی‌های ریز می‌گیرد، ماهی‌هایی که به سختی می‌توانند دست‌های یکی از کودکان را پر کنند. او به سی‌ان‌ان گفت: «من تور را می‌اندازم چون می‌خواهیم غذا بخوریم. من همیشه از قایق‌های نیروی دریایی اسرائیل می‌ترسم، اگر کمی عمیق‌تر برویم، کشتی‌های نیروی دریایی شلیک می‌کنند.»

مردمی که وارد آب می‌شوند، خطر مرگ توسط قایق‌ها و هواپیماهای اسرائیلی را به جان می‌خرند. حتی قبل از سال ۲۰۲۳، ماهیگیران به دلیل دور شدن بیش از حد از ساحل، در معرض خطر کشته شدن، تیراندازی و بازداشت توسط نیروهای اسرائیلی قرار داشتند. طبق گزارش سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل (فائو)، از زمان آغاز جنگ غزه در  بیش از ۲۱ ماه پیش، اکثر قایق‌های ماهیگیری نابود شده‌اند و فلسطینی‌هایی که تنها چند متر از ساحل ماهیگیری می‌کردند، هدف قرار می‌گرفتند.

زیاد ابو امیره، ماهیگیر، به سی‌ان‌ان گفت: «ما پس از دو روز برگشتیم. نمی‌توانیم فرزندان گرسنه خود را ببینیم.»

سال‌هاست که مردم غزه به این منبع طبیعی گرانبها دسترسی آزاد ندارند. محدودیت‌های اسرائیل در فعالیت‌های ماهیگیری در نوسان بوده است، با محدودیت‌هایی تنها سه مایل دریایی و حتی ممنوعیت‌های کامل قبلی ماهیگیری که گاهی اوقات اعمال می‌شد. این محدودیت‌های ناوبری ارتباط مستقیمی با کیفیت صید موجود برای ماهیگیران غزه در آب‌های عمیق‌تر داشت. طبق گزارش سازمان ملل متحد، ماهیگیران غزه قبل از حملات ۷ اکتبر (۲۰۲۳) سالانه حدود ۴۶۶۰ تن صید می‌کردند. سازمان ملل متحد در گزارشی در ماه مه ۲۰۲۵ اعلام کرد ماهیگیری، از جوامع محلی از نظر اقتصادی حمایت می‌کند و «منبع حیاتی پروتئین برای جمعیت غزه را فراهم می‌کند و (به طور قابل توجهی) به کاهش فقر و مقاومت در برابر ناامنی غذایی کمک می‌کند.»

امروز، پس از آنکه نیروهای اسرائیلی تقریباً ناوگان ماهیگیری غزه و زیرساخت‌های مزارع ماهی را به طور کامل نابود کردند، طبق اعلام وزارت کشاورزی غزه، این میزان تولید اکنون تنها ۶۰ تن است و مزارع ماهی کاملاً از کار افتاده‌اند. سازمان ملل متحد اعلام کرده است که صنعت شیلات غزه اکنون تنها با ۷.۳ درصد از ظرفیت تولید قبل از جنگ خود فعالیت می‌کند.

دریای مدیترانه همچنین محل برخی از برجسته‌ترین تلاش‌های بین‌المللی برای میانجیگری به نفع غزه‌ای‌ها بوده است. در سال ۲۰۱۰، کاروانی از کشتی‌های غیرنظامی حامل کمک‌های بشردوستانه از ترکیه تلاش کردند تا محاصره را بشکنند. کماندوهای اسرائیلی به این کشتی‌ها حمله کردند و ۹ فعال ترک را کشتند و موجی از انتقادات جهانی را برانگیختند.

در اوایل امسال، گرتا تونبرگ، فعال محیط زیستی، در تلاشی عمدتاً نمادین برای رسیدن به ساحل غزه با یک قایق امدادی توسط نیروهای اسرائیلی بازداشت شد.

اسماعیل العمودی، ۱۶ ساله، از خانواده‌ای ماهیگیر است. او که اکنون به امواج طور دیگری نگاه می‌کند به سی‌ان‌ان گفت: «همه وقتی به دریا می‌روند، می‌ترسند. ما مرگ را جلوی چشمان خود می‌بینیم.»

انتهای پیام