به گزارش ایسنا، یک چربی محبوب که در روغن زیتون یافت می‌شود، ممکن است آنچنان که به نظر می‌رسد، بی‌ضرر نباشد. نتایج یک بررسی بیانگر این است که «اسید اولئیک» که یکی از اجزای اصلی بسیاری از غذاهای پرچرب محسوب می‌شود، به طور منحصر به فردی با دستکاری پروتئین‌های خاص در بدن، رشد سلول‌های چربی جدید را تحریک می‌کند. برخلاف سایر چربی‌ها، این اسید تعداد «سلول‌های چربی» را افزایش می‌دهد و زمینه را برای چاقی و احتمالا بیماری‌های مزمن فراهم می‌کند. این تغییر غیرمنتظره نشان می‌دهد که نه تنها مقدار چربی مصرفی بلکه نوع آن می‌تواند نقش مهمی در سلامت داشته باشد.

یک رژیم غذایی پرچرب حاوی مقدار زیادی اسید اولئیک، نوعی اسید چرب که به طور معمول در روغن زیتون یافت می‌شود، می‌تواند بیش از سایر انواع چربی‌های غذایی باعث چاقی شود. اسید اولئیک، یک چربی تک غیراشباع مرتبط با چاقی، باعث می‌شود بدن سلول‌های چربی بیشتری تولید کند. با تقویت یک پروتئین سیگنال‌دهنده به نام AKT2 و کاهش فعالیت یک پروتئین تنظیم‌کننده به نام LXR، سطوح بالای اسید اولئیک منجر به رشد سریع‌تر سلول‌های پیش‌ساز می‌شود که سلول‌های چربی جدید را تشکیل می‌دهند.

این گروه تحقیقاتی، موش‌ها را با انواع رژیم‌های غذایی تخصصی غنی‌شده با اسیدهای چرب خاص، از جمله اسیدهای چرب موجود در روغن نارگیل، روغن بادام‌زمینی، شیر و روغن سویا، تغذیه کردند.

اسید اولئیک، تنها اسید چربی بود که سبب شد سلول‌های پیش‌ساز که سلول‌های چربی را ایجاد می‌کنند، بیشتر از سایر اسیدهای چرب تکثیر شوند. در واقع می‌توان سلول‌های چربی را به عنوان یک ارتش در نظر گرفت. وقتی که اسید اولئیک به بدن وارد می‌شود، در ابتدا، تعداد «سلول‌های چربی» افزایش می‌یابد که ظرفیت بیشتری برای ذخیره مواد مغذی اضافی ایجاد می‌کند. با گذشت زمان، اگر مواد مغذی اضافی از تعداد سلول‌های چربی پیشی بگیرند، چاقی می‌تواند رخ دهد که در صورت عدم کنترل می‌تواند منجر به بیماری‌های قلبی عروقی یا دیابت شود.

بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، متأسفانه، جداسازی اسیدهای چرب مختلف در رژیم غذایی انسان چندان آسان نیست. سطح اسید اولئیک در منابع غذایی رو به افزایش است، به ویژه هنگامی که دسترسی به انواع مواد غذایی محدود است و فست‌فود گزینه‌ای مقرون به صرفه است.

 اعتدال در رژیم غذایی را می‌بایست رعات کرد و چربی‌ها را از منابع مختلف دریافت کرد. به نظر می‌رسد، سطح نسبتا متعادل اسید اولئیک مفید باشد، اما سطح بالاتر و طولانی مدت آن ممکن است مضر باشد. اگر کسی در معرض خطر بیماری قلبی باشد، سطح بالای اسید اولئیک ممکن است ایده خوبی نباشد.

انتهای پیام