جمعیت جهان در حال پیر شدن است و طول عمر افزایش می‌یابد؛ اکنون، پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰، تعداد افراد بالای ۶۰ سال نسبت به آمار سال ۲۰۰۰، دو برابر و جمعیت بالای ۸۰ سال چهار برابر شود. این امر بر لزوم تضمین پیری سالم تاکید می‌کند. ضعف، عامل خطر مهمی در ناتوانی و مرگ است. افراد ضعیف بیشتر احتمال دارد که زمین بخورند، در بیمارستان بستری، دچار شکستگی استخوان، معلول و به بیماری‌های حاد یا مزمن متعدد مبتلا شوند همچنین زودتر از موعد از بین بروند.

طول عمر مورد انتظار یک جمعیت، معیاری دقیق و عملی از سلامت آن است. فعالیت بدنی و رژیم غذایی سالم اغلب طول عمر را افزایش می‌دهند، در حالی که سیگار کشیدن و نوشیدن الکل آن را کاهش می‌دهند.

کیفیت پایین رژیم غذایی، مصرف‌کننده را از بسیاری مواد مغذی در سطوح کافی محروم می‌کند و مانع از استفاده صحیح از منابع موجود می‌شود. امتیازهای غذایی مختلفی ابداع شده‌اند، اما گزینه‌های بسیار زیادی با تنوع بالا وجود دارد که مقایسه آنها را دشوار می‌کند. با این حال، استفاده ترکیبی از آنها ممکن است مفیدترین نتایج را در تدوین توصیه‌های غذایی به همراه داشته باشد.

از آنجایی که تعداد کمی از محققان به بررسی تعامل بین ضعف و کیفیت رژیم غذایی پرداخته‌اند، محققان در تحقیق حاضر به این شکاف پرداختند و به‌دنبال جمع‌آوری شواهدی بودند که ممکن است به افزایش سال‌های زندگی سالم در جمعیت مسن کمک کند.

درباره پژوهش

این تحقیق از داده‌های بانک زیستی بریتانیا از ۱۵۱هزار و ۶۲۸ شرکت‌کننده، استفاده کرد که به‌دلیل انجام یک یا چند ارزیابی رژیم غذایی انتخاب شده بودند. میزان آسیب‌پذیری آنان با استفاده از دو شاخص «فنوتیپ آسیب‌پذیری» و «آسیب‌پذیری» ارزیابی شد.

««فنوتیپ آسیب‌پذیری»» از معیارهایی مانند کاهش وزن، خستگی، ضعف، راه رفتن آهسته و فعالیت بدنی کم استفاده کرد. افرادی که سه مورد یا بیشتر از این معیارها را داشتند، ضعیف بودند، در حالی که افراد پیش‌ضعیف یک یا دو معیار داشتند.

شاخص «آسیب‌پذیری» شامل تعداد معیارهای مذکور تقسیم بر کل بود، به‌طوری که با افزایش امتیاز، آسیب‌پذیری افزایش می‌یافت (≥۰.۲۴ یا بالاتر به معنای ضعیف، در حالی که ۰.۱۲ تا ۰.۲۴ به معنای پیش‌ضعیف و کمتر از ۰.۱۲ به معنای قوی بودن بود).

کیفیت رژیم غذایی با استفاده از نمرات مختلف تغذیه‌ای تعیین شد:

• شاخص تغذیه سالم جایگزین (AHEI)

• نمره رویکردهای غذایی برای توقف فشار خون بالا (DASH)

• نمره رژیم غذایی مدیترانه‌ای (MED)

• شاخص التهابی رژیم غذایی (DII)

• سه شاخص رژیم غذایی گیاهی (کلی، سالم، ناسالم)

سپس نمرات کیفیت رژیم غذایی به سه‌گانه‌هایی از ناسالم تا سالم طبقه‌بندی شدند. ضعف و کیفیت رژیم غذایی پس از تعدیل محرومیت، شرایط پزشکی، عادات ناسالم و سابقه خانوادگی سرطان یا بیماری‌های قلبی عروقی، با هم تجزیه‌وتحلیل شدند.

یافته‌های تحقیق

دوره تحقیق به‌طور متوسط ۱۲.۲ سال طول کشید و در این دوره، ۸۲۳۱ مورد مرگ رخ داد. بالاترین میزان مرگ‌ومیر به‌طور فزاینده‌ای در بین افراد ضعیف بود. به‌طور مشابه، افرادی که بدترین رژیم غذایی را داشتند، بالاترین میزان مرگ‌ومیر را ثبت کردند.

احتمال مرگ برای افرادی که ضعیف بودند و رژیم غذایی نامناسبی داشتند، نسبت به افرادی که قوی بودند و رژیم غذایی سالمی داشتند، بسیار بیشتر بود. به‌عبارت دیگر، افراد ضعیف با کیفیت رژیم غذایی ضعیف، در مقایسه با افراد غیر ضعیف با رژیم غذایی سالم، در ارزیابی با شاخص «آسیب‌پذیری» حدود دو برابر و در ارزیابی با «فنوتیپ آسیب‌پذیری» حدود سه برابر بیشتر در معرض خطر مرگ بودند.

این خطر به‌طور پیوسته از یک رژیم غذایی سالم به یک رژیم غذایی ناسالم افزایش می‌یافت، اما میزان آن در بین افراد ضعیف، به‌ویژه هنگام استفاده از معیارهای «فنوتیپ آسیب‌پذیری»، بیشتر بود. برعکس، در تمام سطوح ضعف، کیفیت بهتر رژیم غذایی، خطر مرگ را کاهش داد و طول عمر مورد انتظار را به‌نسبت مستقیم با محتوای ارتقادهنده سلامت رژیم غذایی افزایش می‌داد.

در این تحقیق، با حد آستانه ۵۰ سال، امید به زندگی در مردان ضعیف (طبق شاخص شاخص آسیب‌پذیری) با پایین‌ترین کیفیت رژیم غذایی، حدود یک تا سه سال کاهش یافت. میزان دقیق کاهش با توجه به امتیاز رژیم غذایی مورد استفاده، متفاوت بود. برای زنان، این کاهش از ۶ ماه تا ۲.۴ سال متغیر بود. هنگامی که از شاخص «فنوتیپ آسیب‌پذیری» استفاده شد، کاهش امید به زندگی در بین مردان و زنان ضعیف به‌ترتیب، بین ۲.۱ تا ۴.۵ سال در برابر ۱.۶ تا ۵.۱ سال  بود.

این یافته‌ها چشمگیر هستند، زیرا طیفی از ارزیابی‌های غذایی را در بر می‌گیرند که به احتمال زیاد شامل مواد مغذی مختلف در غذاهای متعدد است. علاوه بر این، این تاثیرات در هر دو جنس ثابت بوده و مستقل از تاثیرات نوشیدن الکل، سیگار کشیدن، سایر شرایط پزشکی، مصرف دارو و عوامل اجتماعی-اقتصادی بوده‌اند.

یافته‌ها با دو ارزیابی متفاوت از ضعف و ناتوانی مطابقت داشت، «فنوتیپ آسیب‌پذیری» در مقایسه با شاخص «آسیب‌پذیری»، ارتباط قوی‌تری با کیفیت رژیم غذایی داشت اما «فنوتیپ آسیب‌پذیری» مبتنی بر عملکرد جسمانی است و به‌طور مستقیم اثرات تغذیه نامناسب و کاهش قدرت بدنی را منعکس می‌کند. در مقابل، استفاده از چندین بیماری دیگر در «شاخص آسیب‌پذیری» تا حدودی تاثیر ضعف و رژیم غذایی را مبهم می‌کند.

از نظر بیولوژیکی، رژیم‌های غذایی سالم، در اصل، یکسان هستند. آنها به‌وفور غذاهای گیاهی و آنتی‌اکسیدان‌های کافی، فیبر غذایی و ترکیبات ضدالتهاب را تامین می‌کنند و قندهای ساده آزاد و نمک افزوده را محدود می‌کنند.

ضعف و ناتوانی ممکن است از چندین طریق، آسیب‌پذیری فرد را در برابر کیفیت پایین رژیم غذایی افزایش دهد. هر دو عامل، پیش التهابی هستند. یک رژیم غذایی ناسالم، پرو اکسیدان‌ (اکسیدان‌های آسیب‌رسان) است و استرس اکسیداتیو و ضعف و ناتوانی را بدتر می‌کند. اختلال متابولیسم در افراد ضعیف شایع است و به سطح بالای گلوکز و مقاومت به انسولین منجر می‌شود که با رژیم‌های غذایی پرچرب و سرشار از کربوهیدرات‌های تصفیه شده بدتر می‌شود. به‌علاوه، مصرف ناکافی غذا در افراد ضعیف به کمبود مواد مغذی منجر می‌شود. ارتباط تغذیه نامناسب و ضعف و ناتوانی با ضعف ایمنی و افزایش میزان عفونت، خطر مرگ را افزایش می‌دهد.

یافته‌ها بر مزیت کلی رژیم غذایی سالم حتی با افزایش ضعف جسمی تاکید می‌کنند و نشان می‌دهند که تاثیرات منفی ضعف را می‌توان از طریق عادات غذایی سالم‌تر کاهش داد، اما به‌طور قطعی معکوس نکرد.  نکته مهم این است که نتایج این تحقیق تاکید کرد که هیچ‌وقت برای اتخاذ عادات غذایی سالم‌تر دیر نیست.

با این حال، ممکن است یک رابطه دوطرفه بین رژیم غذایی و ضعف وجود داشته باشد و افراد ضعیف باید تشویق شوند که به رژیم غذایی سالم روی آورند. برای دستیابی به این هدف، آنان ممکن است برای غلبه بر محدودیت‌های عملکردی، لجستیکی یا پزشکی به کمک نیاز داشته باشند که نشان‌دهنده نیاز به راهبردهای یکپارچه برای تشخیص ضعف و ارائه مراقبت و همچنین برنامه‌های تغذیه‌ای است.

محققان همچنین به محدودیت‌های تحقیق اشاره کردند، ازجمله اینکه داده‌های رژیم غذایی از گزارش‌های شخصی افراد در مورد مصرف مواد غذایی در ۲۴ ساعت گذشته گرفته شده که ممکن است باعث ایجاد خطاهای گزارش‌دهی شود و گروه بانک زیستی بریتانیا به‌طور کامل نماینده جمعیت عمومی بریتانیا نیست و می‌تواند بر تعمیم‌پذیری تاثیر بگذارد.

نتیجه‌گیری

مدیکال‌نت گزارش کرد، به‌نظر می‌رسد رژیم غذایی سالم‌تر، وجود ضعف و سستی را البته نه به‌طور کامل، کاهش می‌دهد. این موضوع اهمیت بهبود کیفیت رژیم غذایی را برای تضمین کیفیت بهتر زندگی در دوران پیری برجسته می‌کند. شواهد نشان می‌دهد که برای اتخاذ عادات غذایی سالم‌تر برای فواید قابل‌توجه سلامتی، هیچ‌وقت دیر نیست.

انتهای پیام