به گزارش ایسنا، یافتن راه‌های نوآورانه برای بازیافت تجهیزات انرژی‌های تجدیدپذیر می‌تواند به کاهش قابل توجه هزینه‌ها و کاهش ضایعات کمک کند و از برنامه‌های سبز این بخش بیشتر حمایت کند. پتانسیل زیادی برای استفاده مجدد و بازیافت طیف وسیعی از قطعات، از پنل‌های خورشیدی گرفته تا توربین‌های بادی و باتری‌های خودروهای برقی وجود دارد. با این حال، تحقیقات و سرمایه‌گذاری بیشتری باید در این بخش انجام شود تا شیوه‌ها بهبود یافته و گزینه‌های بازیافت بیشتر در دسترس قرار گیرند.

با افزایش علاقه و سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر، پیشرفت‌های فناوری بیشتری در این بخش مشاهده می‌شود. توربین‌های بادی بزرگتر و قدرتمندتر شده‌اند و همزمان، پنل‌های خورشیدی ارزان‌تر و کارآمدتر شده‌اند. این به معنای آن است که فناوری‌های قدیمی سریع‌تر منسوخ می‌شوند و نیاز به جایگزینی پیدا می‌کنند. هنگامی که یک قطعه انرژی تجدیدپذیر به پایان چرخه عمر خود می‌رسد، معمولا برداشته شده و با قطعه‌ای بزرگتر، قوی‌تر و بهتر جایگزین می‌شود. کاری که با این قطعات قدیمی انجام می‌شود، از کشوری به کشور دیگر بسیار متفاوت است.

سرنوشت ضایعات انرژی‌های تجدیدپذیر

اغلب، پره‌های توربین قدیمی یا پنل‌های فتوولتائیک برای مدت طولانی انبار می‌شوند تا شرکت‌ها تصمیم می‌گیرند که با آنها چه کنند. زباله‌های بخش انرژی‌های تجدیدپذیر قابل توجه است و پیش‌بینی می‌شود اروپا تا پایان دهه جاری، حدود ۱۴۰۰۰ توربین بادی را از رده خارج کند.

طبق گزارش شرکت «ویند یوروپ»، این امر به تولید بین ۴۰ تا ۶۰ هزار تن زباله پره منجر خواهد شد. در همین حال، در آمریکا، زباله‌های پره‌های توربین بادی می‌تواند تا سال ۲۰۵۰، به ۲۰۰ تا ۳۷۰ هزار تن در سال برسد.

نوآوری بیشتر در بازیافت می‌تواند با استفاده بهینه از اجزای قدیمی، به کاهش زباله و کاهش هزینه‌ها کمک کند. با این حال، بازیافت قطعات قدیمی انرژی‌های تجدیدپذیر همیشه به این سادگی نیست. فولاد و سایر موادی که به راحتی قابل بازیافت هستند، حدود ۸۵ تا ۹۰ درصد از ساختار یک توربین بادی را تشکیل می‌دهند، اما بازیافت پره‌های فایبرگلاس یا فایبرکربن بسیار پیچیده‌تر است. دشواری‌های بازیافت، اپراتورها را ناامید نکرده است و سال به سال راه‌حل‌های نوآورانه‌تری مشاهده می‌شود. در تلاش برای پایدارتر شدن، پس از سال‌ها دور انداختن پره‌ها و سایر اجزای قدیمی، چندین شرکت بادی متعهد شده‌اند که در عملیات بازیافت سرمایه‌گذاری کنند تا از ارسال اجزای قدیمی به محل دفن زباله جلوگیری شود.

در بخش انرژی خورشیدی، نوآوری‌های مختلفی دیده می‌شود. برای مثال، در بریزبن استرالیا، پنل‌های خورشیدی به نقره و مس تبدیل می‌شوند. اپراتورها در حال حذف آلومینیوم و سیم‌ها از فتوولتائیک‌هایی هستند که دیگر نمی‌توانند انرژی تولید کنند تا آنها را به پلاستیک، شیشه، سیلیکون، نقره و مس تبدیل کنند. شرکت بازیافت پن پاسیفیک اکنون حدود ۳۰ هزار پنل در سال را فرآوری می‌کند و امیدوار است در نهایت ظرفیت سالانه خود را به ۲۴۰ هزار پنل افزایش دهد.

ضرورت سرمایه‌گذاری در ظرفیت بازیافت ضایعات تجدیدپذیر

ضایعات پنل‌های خورشیدی جهانی در حال حاضر بسیار بیشتر از ظرفیت بازیافت این زباله‌ها است و از این رو، برای گسترش ظرفیت و بهبود پایداری با جلوگیری از رفتن پنل‌های خورشیدی قدیمی به محل دفن زباله، سرمایه‌گذاری بیشتری در این بخش نیاز است.

بعلاوه، کارشناسان بر این باورند که بسیاری از پنل‌های خورشیدی که با مدل‌های کارآمدتر جایگزین می‌شوند، هنوز قادر به تولید انرژی هستند و می‌توانند به جای دور انداختن، در زمینه‌های مختلف مورد استفاده مجدد قرار گیرند. چندین استارتاپ در تلاش هستند تا استفاده مجدد از پنل‌های خورشیدی قدیمی را در محیط‌های جایگزین برای تامین انرژی پاک و جلوگیری از ضایعات غیرضروری تشویق کنند.

برخی از بزرگترین پیشرفت‌ها در بازیافت باتری خودروهای برقی مشاهده شده است، زیرا شرکت‌ها در سراسر جهان تلاش می‌کنند زنجیره‌های تامین مواد معدنی حیاتی خود را بهبود بخشند. منبع لیتیوم مورد استفاده برای تولید باتری خودروهای برقی محدود است و پس از اتمام منابع، دیگر قادر به تولید این نوع باتری نخواهیم بود. با این حال، استخراج لیتیوم از باتری‌های قدیمی خودروهای برقی می‌تواند به سازندگان خودروهای برقی اجازه دهد تا به جای تکیه کامل بر پروژه‌های معدنی برای تامین لیتیوم خود، از این ماده معدنی حیاتی دوباره استفاده کنند. سایر مواد معدنی که می‌توانند از این باتری‌ها استخراج شوند، شامل نیکل، کبالت و گرافیت هستند.

بر اساس گزارش اویل پرایس، شرکت‌های مختلفی از مناطق مختلف جهان اکنون در حال سرمایه‌گذاری در گسترش و بهبود شیوه‌های بازیافت هستند، اما ظرفیت بازیافت این صنعت هنوز بسیار کمتر از تولید پره‌های توربین بادی جدید و پنل‌های خورشیدی است که نشان می‌دهد برای تسریع ظرفیت بازیافت قطعات جهانی به بودجه بیشتری نیاز است. علاوه بر این، دولت‌ها می‌توانند شرکت‌ها را به سرمایه‌گذاری در بازیافت تشویق کنند.

انتهای پیام