عارف عابدزاده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: نمایش شیش‌وبش در دوران قاجار روایت می‌شود و با زبانی طنزآمیز و نگاهی اجتماعی، روابط میان دو خانواده بازاری را به تصویر می‌کشد که سال‌ها بر سر خرید یک مغازه درگیر رقابت و دشمنی هستند. در این میان، روابط احساسی، سوءتفاهم‌ها و درگیری‌های طبقاتی میان اعضای خانواده‌ها و خدمتکاران آنان، بستری برای خلق موقعیت‌هایی کمیک اما تأمل‌برانگیز فراهم می‌کند.

وی افزود: ایده‌ی اصلی این نمایش، بازآفرینی المان‌های ایران کهن و رفتارهای اصیل ایرانی در قالب نمایشی امروزی است. در دوره‌ای که تئاتر ایران به سمت غرب‌گرایی پیش می‌رفت، محمد چرم‌شیر با قلم خود نشان داد که ما فرهنگی غنی و پتانسیل‌های درونی فراوانی برای خلق آثار نمایشی داریم. در این نمایش نیز تلاش کردیم در همان مسیر، یعنی بازگشت به خود و به ریشه‌های فرهنگی‌مان حرکت کنیم.

این کارگردان تئاتر بیان کرد: در تحلیل شخصیت‌ها، محوریت با رفتارهای اجتماعی ایرانی است؛ از مردسالاری سنتی و ظاهرگرایی اقوام گرفته تا روابط خانوادگی، درگیری‌های طبقاتی و رقابت‌های دیرینه‌ی بازاریان. این مضامین در هر دوره‌ای از تاریخ ایران قابل مشاهده‌اند و هنوز بازتابی از جامعه‌ی امروز به شمار می‌آیند.

عابدزاده خاطرنشان کرد: داستان نمایش در فضای سنتی دوران قاجار شکل می‌گیرد. دو حاجی بازاری سال‌هاست بر سر مالکیت یک دکان درگیر رقابتی پنهان و آشکار هستند؛ دشمنی‌ای که نه‌تنها خود آنان، بلکه خانواده‌ها و حتی خدمتکارانشان را نیز وارد کشمکشی مضحک و در عین حال انسانی می‌کند. در خلال این کشمکش‌ها، روابط عاطفی تازه‌ای میان فرزندان و کلفت‌های دو خانواده شکل می‌گیرد که نمایش را از سطح یک کمدی ساده به اثری اجتماعی و چندلایه ارتقا می‌دهد. حضور شخصیت‌هایی چون داروغه، درشکه‌چی و دلال بازار نیز فضای اثر را به حال و هوای ایران قدیم نزدیک‌تر کرده است.

وی درباره‌ی چالش‌های تولید نمایش گفت: فرآیند تولید نمایش، زمان‌بر و نیازمند صبر فراوان بود. از بازنویسی متن گرفته تا طراحی صحنه و تمرین‌های فشرده، همه‌چیز باید با حوصله پیش می‌رفت. سخت‌ترین بخش کار برای من، حفظ ایمان به ایده‌ها و تجسم صحنه‌ها بود تا در نهایت بر صحنه به واقعیت بدل شوند. نبود اسپانسر نیز یکی از بزرگ‌ترین مشکلات گروه بود، اما با وجود محدودیت بودجه توانستیم در هفته‌ی نخست به فروش کامل برسیم که برای یک کارگردان جوان و ناشناخته موفقیت بزرگی به حساب می‌آید.

این کارگردان تئاتر درباره‌ طراحی صحنه و لباس بیان کرد: در این بخش سعی کردیم با حفظ هویت ایرانی، از شلوغی و ابهام پرهیز کنیم. طراحی صحنه و لباس باید خود سخن بگوید و هر لباس هویت بصری و فرهنگی ویژه‌ خود را داشته باشد؛ به‌گونه‌ای که اگر در کارگردانی نقصی وجود داشت، طراحی بتواند آن را جبران کند. خوشبختانه در این زمینه نیز بازخوردهای مثبتی دریافت کردیم.

عابدزاده اضافه کرد: پیش از این، تجربه‌های من در حوزه‌ بازیگری و کارگردانی بیشتر در سطح دانشجویی و جشنواره‌ای بود و نمایش شیش‌وبش نخستین تجربه‌ رسمی من به‌عنوان کارگردان محسوب می‌شود؛ تجربه‌ای که برایم حکم تولدی دوباره در تئاتر را دارد.

وی درباره‌ وضعیت تئاتر مشهد گفت: در مشهد استعدادهای بسیار زیادی وجود دارد که اگر حمایت و مدیریت درستی از آن‌ها صورت گیرد، آینده‌ای درخشان در انتظارشان خواهد بود. ما جوان‌ها باید بیاموزیم اگر روزی در جایگاه استاد یا مدیر قرار گرفتیم، همان حمایتی را که آرزویش را داشتیم از نسل بعدی دریغ نکنیم.

انتهای پیام