تجربه تلخ حوادث سال‌های گذشته در مراسم چهارشنبه آخر سال، همواره موجب دغدغه و نگرانی خانواده‌ها در آستانه ایام نوروز است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه سمنان، آنچه در پی می‌آید یادداشت یکی از دست‌اندرکاران اداره آموزش و مشارکت عمومی معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی استان سمنان است که با توجه در پیش بودن "چهارشنبه سوری"و در همین ارتباط نگاشته و در پایان توصیه‌هایی برای کاهش حوادث احتمالی ارایه شده است.

برخورد قاطعانه با افراد معدودی که با رفتارهای غیرقانونی ناهنجار و پرخطر، ایجاد راهبندان، سد معبر، ایجاد مزاحمت و پرتاب مواد محترقه و آتش‌زا، نظم و امنیت عمومی شهرها را مختل می‌کنند، مطالبه بحق آحاد مردم از متولیان اصلی برقراری نظم و امنیت است.

با این حال وقتی همه آنچه گفته شد، به تدریج در جامعه تبدیل به ارزش و فرهنگ شود، اصلاح آن به تنهایی از عهده نیروی انتظامی و هیچ نهاد و سازمان دیگری برنخواهد آمد، از این رو وظیفه تمامی اقشار جامعه است که با عزمی راسخ و نیتی خالصانه با این پدیده نابهنجار به مقابله برخیزند.

بدون شک برای مبارزه با هر پدیده ناگواری ابتدا باید آن را شناخت؛ در مورد چهارشنبه آخرسال که ماهیت این مراسم توسط برخی افراد سودجو به شکل امروزی در آمده است، نکاتی را به اختصار بیان می‌کنیم، مراسمی که دستخوش "تحریف" شده، اما نام "تفریح" برخود گرفته است.

مولای متقیان، حضرت علی(ع) با توجه به بینش شگرف و وسعت نظر بی‌همتای خود و شناختی که از فرهنگ کهن مصر دارند، در نامه‌ای به جانشین خود در امور سیاسی و مملکت داری سرزمین مصر به او توصیه می‌کنند که مبادا با آداب، رسوم و سنت‌های نیکو و مبارک مردمان آن سرزمین به چالش برخیزد؛ بلکه باید تا آنجا که ممکن است به عقاید و رسوم قومی مردمان احترام بگذارد.

ما نمی‌توانیم و هیچکس دیگری هم نمی‌تواند، پیشینیه تاریخی مراسم چهارشنبه آخرسال را در ایران انکار کند، اما این را به جرات می‌توان گفت که بین آنچه در گذشته اتفاق می‌افتاد و آن چه امروزه رخ می‌دهد، هیچ گونه سنخیتی وجود ندارد.

در آداب و رسوم کهن چهارشنبه آخرسال هیچکس موجب آزار دیگری نمی‌شد؛ زبان هیچ کودکی از ترس بند نمی‌آمد؛ جان هیچ بیماری به خطر نمی‌افتاد؛ هیچ زن بارداری، جنین خود را سقط نمی‌کرد؛ هیچ چشمی بی فروغ و هیچ عضوی قطع نمی‌شد و هیچ پدر و مادری، داغ فرزند دلبندش را نمی‌دید و...!!!

در چهارشنبه سوری قدیم شادی می‌کردند؛ اما اکنون لذت شادی و هیجان این شب، با ترس، دلهره، اندوه و حسرت در آمیخته است.

واقعیت این است که در بسیاری از کشورهای دنیا برنامه‌های متنوعی برای شادی و تخلیه هیجان افراد، طراحی و اجرا می‌شود، اما هیچ یک از این برنامه‌ها شباهتی با شکل امروزی مراسم چهارشنبه آخرسال در کشور ما ندارد.

این که در یک شب تعداد زیادی از کودکان و نوجوانان ما دچار آسیب‌های جدی شده و راهی بیمارستان می‌شوند؛ این که آثار زشت نارنجک‌های دستی بر در و دیوار شهرهای ما می‌نشیند؛ این که برخی شادی کنند و برخی وحشت! نه در دین ما جایگاهی دارد و نه شایسته فرهنگ کهن ایرانی ماست و در یک جمله می‌توان گفت: "این موضوع با عزت و سربلندی ملت ما در تضاد است."

این که مسئولان در مقابل استفاده از ترقه‌ها و وسایل آتش‌بازی به اصطلاح بی‌خطر و مجاز از خود ملایمت و نرمی نشان می‌دهند، دلیل برمجاز بودن این وسایل و این رفتارها در معنای حقیقی نیست، واقعیت این است که این رفتارها و استفاده شایع از این وسایل بدی هستند که در مقابل بدتر ترجیح داده شده‌اند.

دلیل عقلی این ادعا، آسیب‌هایی است که به روح و روان شهروندان وارد می‌شود؛ صداهای مهیبی که در کوچه‌ها و مناطق مسکونی تولید می‌شوند، شاید زخمی بر بدن کسی ایجاد نکند، شاید تخلیه چشمی را بدنبال نداشته باشد، اما آیا سوهانی بر اعصاب سالمندان ما نیست و آیا موجب وحشت مادری که در انتظار تولد فرزند خود است، نمی‌شود و آیا این که ترس را بر کودکی خردسال مستولی نمی‌کند؟! اصلا آیا می‌توان ضمانت داد که مرگ هیچ بیمار قلبی را در پی نداشته باشد؟!

پلیس، هرگز شادی و تخلیه هیجان را در نسل جوان جامعه نکوهش نمی‌کند اما زمانی که پای آزار رسانیدن به دیگران و تخریب اموال عمومی و برهم زدن نظم و امنیت به میان می‌آید، مسئله فرق می‌کند و انتظار آحاد مردم از پلیس نیز چیزی جز برخورد قاطعانه نیست، چرا که پلیس مجری قانون است و در قانون مجازات اسلامی نیز برای افراد مخل نظم و امنیت، مجازات در نظر گرفته شده است.

قانونی که هر فرد عاقلی، اجرای آن را برای برقراری امنیت لازم دانسته و استثنایی برای آن قائل نیست.

در ماده 618 قانون مجازات اسلامی آمده است:

"هرکس با هیاهو، جنجال، حرکات غیرمتعارف یا با تعرض به افراد، موجب اخلال در نظم و آرامش عمومی شود یا مردم را از کسب و کار باز دارد، به حبس از سه ماه تا یک سال و تا 74 ضربه شلاق‌ محکوم خواهد شد."

روزگاری شهدا برای ما عزت و افتخار آفریدند؛ امروز وظیفه همه ماست که عزت و افتخار خود را پاس بداریم و نگذاریم رفتارهای پرخطر، بیهوده و مغایر با عقلانیت، به آیینی تبدیل شود که مایه تاسف دوستان و تمسخر ما توسط دشمنان‌مان باشد.

در این راستا باید توجه داشته باشید...

- آتش بی‌توجهی، همه چیز را می‌سوزاند.

- بازی با مواد محترقه مساوی با تهدید جان خود و دیگران، آلودگی صوتی، سلب آسایش و آرامش، ترویج استرس، اضطراب، بی نظمی و ناامنی است.

- هیچ لذتی را با سلامتی عوض نکنید!

- با راهنمایی، هدایت و کنترل رفتار فرزندانتان از بروز حوادث تلخ پیشگیری کنید.

- قطع عضو، ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر است، با اشتباهات خود اشک و ماتم را جایگزین شادی آغاز سال نو نکنیم.

- شعله‌های زیبای آتش به راحتی قادر به نابودی زیبایی‌ها هستند.

- بهار، فصل شکفتن است نه فصل پژمردن، گل وجو خود و دیگران را با آتش و مواد محترقه پژمرده نکنید.

انتهای پیام