به گزارش ایسنا، ادیت کاول ۴ دسامبر سال ۱۸۶۵ در روستا "سواردستون"(Swardeston) انگلستان دیده به جهان گشود.

وی تا ۳۰ سالگی از پدر بیمارش نگهداری می‌کرد و پس از فوت او، وی تحصیل خود را در رشته پرستاری آغاز کرد.

هنگامیکه کشور بلژیک در جریان جنگ جهانی اول اشغال شده بود، این پرستار انگلیسی با تلاش‌های فراوان جان بیماران و مجروحان بسیاری را نجات داد و از زندگی خود به خاطر نجات جان سربازان و مجروحان گذشت و به کشور خود بازنگشت. در جنگ جهانی وی به دلیل کمک به مجروحان، به خیانت متهم و توسط یک دادگاه نظامی گناهکار شناخته و به اعدام محکوم شد. به رغم فشارهای بین‌المللی برای بخشش، او ۱۲ اکتبر سال ۱۹۱۵ تیرباران شد. زمانیکه کاول اعدام شد تنها ۴۹ سال داشت. اعدام او در سراسر جهان محکوم شد و مطبوعات نیز آن عمل را محکوم و به طور گسترده تحت پوشش خبری قرار دادند.

شب قبل از اعدام وی گفت: میهن دوستی کافی نیست. من هیچ نفرت یا کینه‌ای نسبت به شخصی ندارم. این جملات بعدا به عنوان یادبود در میدان "ترافالگار" لندن نوشته شد.

اعتقادات انگلیکانیسم ادیت کاول، او را به شخصی تبدیل کرده بود که صادقانه علاقه به کمک به افراد داشت.  او در جایی گفته بود: من مشتاقانه دوست دارم جان افراد را نجات دهم.

از آن پس "کلیسای انگلستان" روز ۱۲ اکتبر را به عنوان روز جهانی پرستار نامگذاری کرد.

دو سال پس از مرگ او، "صندوق ملی پرستاران"(Nation's Fund for Nurses) برای پرستارانی که از جان خود برای کمک به افراد می‌گذشتند، تاسیس شد و پس از مدتی این سازمان به "بنیاد حمایت از پرستاران کاول"(Cavell Nurses Trust) تغییر نام یافت.

انتهای پیام