به گزارش ایسنا، تخریب زیستگاه‌ها، جزیره‌ای شدن جمعیت گونه‌های جانوری، شکار و صید غیرمجاز، بیماری، کم‌آبی و خشکسالی‌های متوالی مولفه‌هایی هستند که بر بقای گونه‌های جانوری تاثیر منفی گذاشته‌اند. به جهت اهمیت این موضوع به ۱۰ نکته از صحبت‌های سیده مرضیه موسوی - کارشناس پستانداران گوشتخوار دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست - اشاره می‌کنیم:

بیشتر بخوانید: تخریب زیستگاه؛ عامل نابودی حیات وحش

*هر دستکاری توسط انسان در طبیعت مانند جاده‌سازی نوعی تخریب زیستگاه است همچنین صدور مجوز معادن از سوی وزارت صمت (صنعت، معدن و تجارت) معضلی برای مناطق حفاظت شده محیط زیست است.

*برخی نهادها نگاه تجاری و اقتصادی خود را دارند و توجهی به محیط زیست نمی‌کنند. به همین جهت محیط زیست و حیات وحش ما مظلوم واقع شده‌اند.

*احداث جاده‌ها و ساخت‌وسازها، بهره‌برداری از معادن، بهره‌برداری غیرمجاز، چرای دام و ... باعث تخریب زیستگاه‌ها، انقراض محلی برخی گونه‌ها و در نهایت کاهش جمعیت حیات وحش می‌شود. به عنوان نمونه در برخی مناطق در گذشته پلنگ وجود داشت اما در حال حاضر با انقراض محلی مواجه شده و در منطقه از بین رفته است.

*زمانی که زیستگاه امنیت خود را به وسیله انسان، دام و ... از دست دهد، حیوان به علت احساس ناامنی، زیستگاه را ترک می‌کند.

*جاده‌ها یکی از عوامل اصلی تخریب و از هم گسیختگی زیستگاه‌ها هستند. ساخت‌وسازها عامل جزیره‌ای شدن زیستگاه‌ها هستند و موجب تجاوز به حریم حیوانات می‌شوند. به عنوان نمونه ویلاسازی در استان‌های شمالی کشور باعث شده جنگل‌ها کارکرد خود را برای حیات وحش از دست دهند. در این شرایط حیات وحش یا از بین می‌روند و یا با مهاجرت برای رسیدن به یک زیستگاه امن با هزاران خطر در مسیر مواجه می‌شوند. در بعضی موارد حتی فضای امنی برای خود پیدا نمی‌کنند و تلف خواهند شد.

بیشتر بخوانید: معدن‌کاوی و جاده‌کشی بلای جان حیات‌ وحش

بیشتر بخوانید: جاده‌ها علیه حیات وحش/ تصادفات، علت ۵۲ درصد از تلفات یوزپلنگ‌ها

*خشکسالی و تغییر اقلیم چالش‌های بزرگی هستند. برای جلوگیری از وارد شدن آسیب به حیات وحش به علت خشکسالی، ادارات کل سازمان محیط زیست باید به لایروبی آبشخورها، احداث آبشخور جدید و آبرسانی بیشتر به آبشخورها به وسیله تانکرهای آب تجهیز شده بپردازند. این کار به کمک سازمان محیط زیست، مردم و خیرین صورت می‌گیرد.

*موضوع مقابله با خشکسالی باید به‌صورت جدی پیگیری شود. اقدامات انجام شده کافی نیست و باید به این موضوع بیشتر پرداخته شود اما نیازمند بودجه بسیاری است تا آب در مناطق به‌موقع تامین و از نزدیک شدن حیات وحش به زیستگاه‌های انسانی جلوگیری شود.

*شکار غیرمجاز به معضلی در مناطق چهارگانه تبدیل شده است. محیط بانان ما با استفاده از امکانات محدودی که دارند در حد توان از این کار جلوگیری می‌کنند اما حضور شکارچیان به‌ویژه شکارچیان محلی به علت مشکلات معیشتی و اقتصادی رو به افزایش و تعداد محیط‌بانان بسیار کم است، بدین جهت سازمان محیط زیست برای جلوگیری از شکار بی‌رویه با مشکل مواجه است البته این شکارچیان جدای از آنانی هستند که به‌صورت تفریحی به شکار غیرمجاز می‌پردازند.

* سازمان محیط زیست در تعداد محیط‌بانان از استانداردهای جهانی بسیار عقب است و حقیقتا با دو تا سه محیط‌بان در هر منطقه نمی‌توان به حفاظت پرداخت. به علاوه اینکه محیط بانان در زمینه سوخت، به‌روز نبودن تجهیزات و مواردی از این دست نیز با مشکلاتی مواجه هستند.

*اگر واقعا بتوان از شکار بی‌رویه جلوگیری کرد، زاد و ولد حیات وحش، امنیت مناطق و جمعیت علفخواران بیشتر می‌شود  همچنین در حال‌ حاضر بسیاری از مناطق چهارگانه وضعیت خوبی از نظر جمعیت علفخواران و جلوگیری از شکار دارند.

انتهای پیام