به گزارش ایسنا؛ محمدصادق فقفوری در یادداشتی در جوان نوشت:«امیدوار و خوش‌بین»، یکی از اوصافی بود که رهبر انقلاب به آن اشاره کردند. این ویژگی، پیشران سایر خصوصیاتی است که می‌تواند کار را در قوه مجریه به سرانجام برساند. با امیدواری، بن‌بستی در پیشبرد امور وجود ندارد. ادبیات «نمی‌شود» و «نمی‌گذارند» از دیدگاهی برمی‌خیزد که «امید»‌ی به مواجهه با کارهای دشوار و گشودن بن‌بست‌های ظاهری ندارد. خوش‌بینی، تمام زیرمجموعه را به تحرک وامی‌دارد. با امیدواری توأم با خوش بینی، انگیزه کافی برای حرکت به سمت اهداف ترسیم شده در مجموعه تحت مدیریت تولید و بازتولید می‌شود. 
«مردمی بودن» دیگر خصوصیتی است که مورد تمجید رهبر معظم انقلاب قرار گرفت. علاوه بر اینکه این خصوصیت، یکی از وجه تمایزهای اساسی مسئول در حکمرانی اسلامی با مدیران در سایر شیوه‌های حکمرانی است، برکاتی در مردمی بودن وجود دارد که منطق مدیریتی هم بر این فواید صحه می‌گذارد. در میان مردم بودن و اکتفا نکردن به گزارش‌های مدیریتی، مشکلات و ظرفیت‌ها را به‌طور ملموس و غیرکلیشه‌ای در اختیار مسئول تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز می‌گذارد. تصمیمی که بر اساس این واقعیات - که برخاسته از مردمی بودن است - اتخاذ می‌شود، هم سریع‌تر مشکلات را حل می‌کند، هم ظرفیت‌ها و منابع را، درست و بجا در مسیر حل مشکلات به کار می‌گیرد. اگر مشکلات باقی ماند، مردم احساس می‌کنند مسئولان اگرچه نتوانستند مشکلات را حل کنند، اما مسائل آن‌ها را درک کردند و در میان‌شان بودند؛ این حداقل فایده مردمی بودن است. 
«پرهیز از بیان حرف‌های دوپهلو یا ملاحظه خوشامد دیگران» دیگر خصوصیتی است که به تعبیر حکیمانه رهبر معظم انقلاب، یک الگو به حساب می‌آید. درنظر داشتن منافع ملی و ترجیح منفعت مردم بر مطامع جناحی، ناشی از وامدار نبودن است. مدیون این و آن بودن، منابع ملی را در اختیار این و آن قرار می‌دهد. گرداندن یک کشور برای خوشامد دیگران، موجب نارضایتی سایرینی می‌شود که عموم مردم به حساب می‌آیند و صاحبان منابع‌اند. 
«اهتمام به اجرای طرح‌های بزرگ» لازمه پیشرفت‌های بزرگ است. بسیاری از سیاسیون با درنظر داشتن ملاحظات سیاسی، حفظ و ارتقای سبد رأی‌شان را مهم‌تر از اجرای طرح‌های بزرگ و اصطلاحاً رأی‌سوز می‌دانند. شهید رئیسی این‌گونه نبود. تخصیص عادلانه یارانه‌ها، یکی از آن مواردی بود که نشان داد شهید رئیسی زمانی که از نظر کارشناسی، انجام یک اقدام اساسی برایش مسجل می‌شد، ابایی از عملیاتی کردن آن نداشت. بسیاری از همراهان دولت سیزدهم در سال اول دولت معتقد بودند جراحی اقتصادی باید در سال پایانی دولت دوم شهید رئیسی انجام شود که نیازی به اخذ رأی مجدد از مردم ندارد. اما شهید رئیسی اسیر این حساب و کتاب‌های سیاسی که کار و پیشرفت کشور را عقب می‌انداخت، نبود. 
«معنویت و ذکر و دعا و توسل» همیشه لازم است، اما برای یک رئیس‌جمهور از همه و همیشه لازم‌تر. رهبر انقلاب این ویژگی برجسته شهید رئیسی را هم به عنوان یک الگو بیان کردند. اشتغال شبانه‌روزی به مسائل جاری، غالباً فرصت دعا و توسل را از رئیس‌جمهور سلب می‌کند یا به حداقل می‌رساند. اما شهید رئیسی، به عنوان یک رئیس‌جمهور تراز انقلاب اسلامی، از خودسازی معنوی هم غافل نبود. 
مجموعه این ویژگی‌ها، «رئیسی عزیز» را برخوردار از «مجموعه‌ای از فضائل فکری، قلبی و عملی» کرده بود؛ جمع این ویژگی‌ها برای همه رؤسای جمهور ایران اسلامی، لازم و راهگشاست. آیا ایران، رئیسی دیگری به خود خواهد دید؟!

انتهای پیام