به گزارش ایسنا، صلاح الدین خدیو در یادداشتی در آرمان امروز نوشت: در حالی که در تخیل سیاسی ایرانیان خاورمیانه عمدتا مترادف با جنگ و بی ثباتی و تروریسم است، داده‌های معتبر جهانی در رده‌بندی‌های گوناگون اقتصادی نافی این تصور است.
از میان ده شهر توریستی جهان در سال ۲۰۲۳ چهار شهر در خاورمیانه قرار دارند. استانبول، دوبی و آنتالیا شانه به‌ شانه لندن، پاریس و نیویورک، متروپل‌های دیرینه جهان غربی ایستاده‌اند.
این سه شهر در کنار پایتخت‌های دیگر چون مسقط، دوحه و ریاض و ابوظبی چهره دیگری از شرق میانه را به نمایش می‌گذارند که هم معنای روند شتابان جهانی شدن و خیز بلند برای توسعه است.
در سال‌های اخیر در جهان سیاست و رسانه فارسی زبان، به سهو و عمد به کلیشه‌ای نادرست و شاعرانه درباره خاورمیانه دامن زده می‌شود.
انگاره‌ای مخدوش که مطابق آن تقدیر این منطقه با جنگ و ناامنی و بی ثباتی سیاسی گره خورده است.

البته‌ این سنخ وارونه سازی که از غفلت از اقتصاد و توجه بیش از حد به سیاست ناشی می شود در ایران مسبوق به سابقه است:

اول: به لحاظ سیاسی مانند نظریه امپریالیسم است که دهه‌ها روشنفکران چپ گرا و اسلام گرا تمام ادبار و بدبختی ایران را به گردن آن می انداختند.
فرافکنی مشکلات به خارج یک عادت واره روشنفکری است که البته سویه‌های نامسئولانه و گمراه کننده مخربی نیز دارد.
از سویی از پویایی‌های داخلی مسبب مسائل اصلی کشور غافل می شدند و از سوی دیگر خود را از علت یابی دقیق و نظریه پردازی صحیح معاف
می‌نمودند.

دوم: به لحاظ ذوقی و شاعرانگی و برانگیختن شور و احساس درونی، مانند کلیشه‌هایی چون شرق، مشرقی و «شرقی غمگین» است که در پانزده سال آخر رژیم شاه در شعر و ادبیات و اندیشه و سیاست جایگاهی والا یافت.
تاکید روی هویت شرقی و آسیایی ایرانیان و لزوم بازگشت به ریشه‌های اصیل آن در هر دو گفتمان چپی و مذهبی، واکنشی رمانتیک به تغییراتی شتابان در اقتصاد و اجتماع و جلوه‌های بصری و ذهنی زندگی بود.
مضاف بر آن تاکید افراطی روی این مقوله به تاسیس پادگفتمانی می‌انجامید که غرب گرایی رژیم سابق را به نقد می‌کشید.
رویاپردازی کنونی درباره خاورمیانه اما نه از سر رفاه و تنعم بلکه از منظری رواقی برای تحمل پذیر کردن مصائب و مشکلات طاقت فرسای زندگی است،
بر اساس این رهیافت رواقی، خاورمیانه آنقدر به ما نزدیک و آنچنان با ادراک زیستی‌مان عجین شده که عمدتا به اختصار آن را منطقه می نامیم!
گویی درباره یکی از مناطق بیست و دوگانه شهرداری تهران سخن می‌گوییم!

انتهای پیام