محمود قدیری در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه از جمله مسائل اساسی آتش‌نشانی، راه‌های خروج امن، بحث‌های حوزه بندی، سیستم‌ آبی اسپرینکلر (سیستمی که در صورت بروز حریق، به طور اتوماتیک به روی آتش آب می‌ریزد و تا رسیدن آتش‌نشانی باعث کنترل کردن حریق می‌شود) و سیستم اعلام حریق است، تأکید کرد: یکی از مهمترین مسائل آتش‌نشانی مخصوصا برای مراکز شلوغ و تجاری، راه‌های خروج امن است. به طور مثال راه‌های خروج پاساژ علاءالدین قابل قبول و کامل نیست. یکی از مشکلاتی که در صورت نبود یا کامل نبودن این راه‌های خروج پیش می‌آید، خفگی مردم ناشی از دود حریق است.

این کارشناس ایمنی با اشاره به اینکه یکی از مزایای سیستم اعلام حریق در ساختمان‌های مرتفع این است که طبقات بالاتر، از آتش سوزی در طبقه‌های پایین‌تر سریع تر اطلاع پیدا می‌کنند و دست به اقدام می‌زنند، بیان کرد: اگر ساختمان اسکلت فلزی باشد باید از مواد مقاوم حریق (ماسه و سیمان یا موادی که از رسیدن حرارت به فلز جلوگیری می‌کند) استفاده شود. اگر آهن‌ها داغ بشود، آهن مقاومت خود را از دست می‌دهد و نصف می‌شود که در نتیجه باعث فرو ریختن ساختمان می‌شود و اسکلت ساختمان پلاسکو نیز فلزی بود.

قدیری در ادامه خاطرنشان کرد: پس از حوادثی که سال ۱۳۹۲ در خیابان جمهوری و سال ۱۳۹۵ برای ساختمان پلاسکو رخ داد و تلفات زیادی به بار آورد، بحثی تحت عنوان قانون مدیریت ایمنی یکپارچه شهری در دولت و وزارت کشور مطرح شد. در این قانون قرار بر این بود که کنترل بر روی ساختمان‌ها از منظر طراحی، زمان ساخت، نوع مصالح، اجرا، کارگر و مهندسی که ناظر است، صورت گیرد و در کشورهای توسعه یافته نیز این مسئله وجود دارد و اینگونه نیست که ساختمان ساخته شده و رها شود، به طوریکه تیم‌های تخصصی هستند که بازدید می‌کنند از ساختمان‌ها (مراکز تجاری، تفریحی، بوستان‌ها و غیره) و اگر مسئله ناایمنی باشد، این تیم به آن ذی‌نفع (مالک یا مستاجر) در مدت تعیین شده اخطار می‌دهند که نسبت به رفع خطر اقدام کند و چنانچه اقدامی صورت نگیرد، به صورت مستقیم، آن مرکز را پلمب می‌کنند.

وی در ادامه گفت: در کشور زمان ساخت یک ساختمان، به طور مثال نظام مهندسی در مرحله طراحی نظارت ضعیفی دارد و بیشتر مجوزهایی که نظام مهندسی صادر می‌کند، به صورت یک برگه است که نظارتی هم به آن صورت وجود ندارد. در بحث اجرا معمولا نظارتی نیست. مالک به هر صورت که می‌خواهد، مخصوصا در شهرهای کوچک‌تر، ساختمان خود را می‌سازد و در مرحله بهره‌برداری قانونی در کشور نداریم.

معاون پیشین سازمان آتش‌نشانی تهران یادآور شد: قانون مدیرت یکپارچه شهری را بعد از حادثه پیش آمده ساختمان پلاسکو تهیه، تدوین و تصویب کردیم، چرا که بعد از آن حادثه نیاز به این قانون بیشتر احساس شد. این قانون به وزارت کشور ارسال شد و در نهایت به نتیجه نرسید و تصویب نشد. خیلی از دوستان دوست ندارند که بر روی این کارها نظارت باشد و می‌گویند « نه این که این قانون بد باشد، بلکه اما دست و پای سازنده را می‌گیرد».

انتهای پیام