باشگاه سپاهان در فصل ۱۴۰۳-۱۴۰۴ با تیمی قدرتمند و بازیکنانی ستاره، فصل بیست‌وچهارم لیگ‌برتر فوتبال را آغاز کرد. بسیاری این تیم را مدعی اول قهرمانی چه در لیگ‌برتر و چه در جام‌حذفی می‌دانستند، اما حالا در پایان مسیر از جام خبری نیست و ممکن است سهمیه لیگ‌نخبگان آسیا هم از دست برود. آنچه باقی‌مانده، تنها بردهایی پررنگ مقابل پرسپولیس است که به‌تنهایی نمی‌تواند هواداران را راضی نگه دارد.
بردن پرسپولیس، نباختن فصل نبود
در اصفهان، روایت‌های این فصل بیشتر بر افتخاراتی متمرکز بود که از تقابل با سرخ‌پوشان تهرانی به‌دست آمد؛ از پیروزی و قهرمانی در سوپرجام تا دبل در لیگ‌برتر و حذف پرسپولیس از جام‌حذفی. در فضای رسانه‌ای باشگاه نیز بیش از آن‌که به مسیر قهرمانی پرداخته شود، بر کل‌کل با پرسپولیس تمرکز شده بود، اما فوتبال حرفه‌ای، جایی برای توقف روی کری‌ها و انتقام‌گیری‌های لحظه‌ای ندارد. موفقیت در این ورزش، نیاز به تداوم، ثبات و تمرکز بر مسیر دارد.
درست است که شکست دادن رقیب سنتی همیشه مهم است، اما اگر در نهایت هیچ جامی به ویترین افتخارات باشگاه اضافه نشود، نمی‌توان فصلی بدون قهرمانی را موفقیت‌آمیز توصیف کرد. سپاهان فصل را با تیمی بسته‌شده برای قهرمانی آغاز کرد، اما حالا تنها چیزی که در یادها ماند این است پرسپولیس را بُرد و جام‌های مهم را نگرفت.
هیاهو برای هیچ
در فوتبال، افتخارِ بزرگ‌تر همیشه قهرمانی و جام است، اما گاهی برخی تیم‌ها، در میانه راه، مسیر را با مقصد اشتباه می‌گیرند. فصل جاری برای سپاهان چنین روایتی بود؛ تیمی که بیش از آن‌که به بالا نگاه کند، چشم به دوئل با رقیب سنتی‌اش، پرسپولیس داشت و هر بار که مقابل این تیم برنده شد، گمان کرد مأموریت را به انجام رسانده است.
شکست دادن پرسپولیس، آن‌هم چندباره بی‌تردید اتفاقی مهم است، اما نه به قیمت فراموشی هدف نهایی. در روزهایی که سپاهان از پیروزی‌هایش در نبردهای حیثیتی به‌وجد می‌آمد، رقیبی همچون تراکتور امتیاز جمع می‌کرد و درست همان‌جا بود که جام از دستان سپاهان فاصله گرفت.
تیم تحت‌هدایت پاتریس کارترون در جام‌حذفی نیز ناکامی تلخی را تجربه کرد. حذف از رقابت‌ها در حالی‌که بسیاری سپاهان را یکی از مدعیان جدی می‌دانستند، نتیجه همان تمرکزی بود که بیشتر معطوف به کری‌خوانی بود تا ساختن یک روند قهرمانی. بازی خوب، فوتبال هجومی، ستاره‌های ملی‌پوش و البته برتری در بازی‌های رودررو با پرسپولیس؛ همه این‌ها قابل احترام است، اما هیچ‌کدام جام نیستند.
ناکامی‌های سپاهان با ستاره‌های پرسروصدا
سیدمهدی سیدصالحی، بازیکن اسبق سپاهان درباره اتفاقات اخیر و ناکامی‌های این باشگاه در گفت‌وگو با ایسنا اظهار می‌کند: مدیریت باشگاه سپاهان باید به این اتفاقات ورود کند و اجازه ندهد در این مقطع حساس که به آرامش نیاز دارند، تیم وارد حاشیه شود. از اتفاق آیا باشگاه سپاهان بابت این همه هزینه‌ای که در چند سال اخیر برای بازیکنان خرج کرده و به‌جز دو قهرمانی در جام‌حذفی و سوپرجام، افتخارات دیگر را از دست داده، نباید طلبکار بازیکنانش باشد؟
وی می‌افزاید: اینکه در سال‌های اخیر، سپاهان در بزنگاه‌هایی که نیاز به کسب بهترین نتیجه دارد و بازیکنان بزرگ باید تجربه‌شان را در زمین نشان دهند، قهرمانی رقم نمی‌خورد که بسیار تأمل‌برانگیز است. در هر خانواده‌ای شاید در یک مقطع زمانی مشکلاتی هم ایجاد شود، اما باشگاه سپاهان مانند سایر باشگاه‌ها نبوده که همیشه حواشی ندادن پول بازیکنان و بسته‌شدن پرونده نقل‌وانتقالات گریبان‌گیرش شده باشد. به اذعان همه کارشناسان سپاهان کامل‌ترین باشگاه ایران است، پس درست نیست بازیکنان این تیم علیه باشگاهی که حرفه‌ای‌گری را در کشورمان رواج می‌دهد، موضع بگیرند.
ترک عادت سپاهان در دهه اخیر
مهاجم اسبق سپاهان با تأکید بر اینکه سپاهان هیچ‌گاه برای بازیکنان تیم فوتبالش کم نمی‌گذارد، خاطرنشان می‌کند: بازیکنان در باشگاه‌های بزرگ علاوه‌بر اینکه قراردهای سنگین و حرفه‌ای می‌بندند، فقط برای بازی‌کردن نیست. بازیکنان باید به‌صورت حرفه‌ای و به‌موقع با در نظر گرفتن شرایط با رسانه‌ها صحبت کنند. ضمن اینکه باشگاه سپاهان در همه این سال‌ها بهترین دستمزدها و امکانات را در اختیار بازیکنان خود قرار داده است.
سیدصالحی با بیان اینکه باتوجه به نتایج کسب‌شده، در حق باشگاه سپاهان و بودجه کارخانه فولادمبارکه اجحاف به‌عمل آمده، به نقش ویژه هواداران اشاره کرده و می‌گوید: اگر نگاهی به سال‌های گذشته بیندازیم، همواره هواداران سپاهان در سرما و گرما از سپاهان حمایت کرده‌اند و آن‌هایی که به قهرمانی‌های سپاهان در دهه ۸۰ عادت کرده بودند، باز هم این باشگاه را تنها نگذاشتند. هواداران سپاهان بدون دریافت هیچ‌گونه حمایت‌های مادی از این باشگاه، دلی و عاشقانه در کنار تیم مورعلاقه‌شان مانده‌اند و در این شرایط بد اقتصادی سپاهان را تشویق می‌کنند.
به گزارش ایسنا، در مسیری که رقبای قهرمانی یعنی تراکتور و پرسپولیس تمرکز بیشتری بر جمع‌آوری امتیاز و نتیجه‌گیری داشتند، سپاهان انگار همه انرژی‌اش را برای بازی‌هایی گذاشت که بیشتر برای هواداران جنبه حیثیتی داشت؛ این یعنی اولویت‌گذاری نادرست در باشگاهی که باید قهرمانی را مطالبه کند، نه اینکه تنها معطوف بر انتقام باشد.
هم‌اکنون با پایان این فصل و از دست رفتن دو جام، فرصت خوبی است تا مجموعه سپاهان نگاهی دوباره به مسیر خود بیندازد. مسیر موفقیت از ثبات، تمرکز و هدف‌گذاری حرفه‌ای می‌گذرد، نه از دو پیروزی دراماتیک که در بلندمدت چیزی به‌جز خاطره نمی‌سازند.
این در حالی است که نقش پررنگ حواشی در جا ماندن طلایی‌ها از جام و تقدیم قهرمانی پیش از اتمام فصل به تراکتور به وضوح عیان است. حاشیه‌هایی که از ابتدای فصل گریبان‌گیر سپاهان بود و بخش عظیمی از آن را در اتفاقات هواداری و داوری‌ها می‌دانست، اما اکنون رد پای این حواشی به درون تیم نیز کشیده شده تا اختلاف درون خانوادگی و رفتار غیرحرفه‌ای برخی بازیکنان در شب حذف این تیم از جام حذفی باز هم تمرکز را بر هم بزند.
قهرمانی برای تیمی می‌ماند که در سایه‌روشن‌های فصل، راه را گم نمی‌کند، نوسان ندارد، اسیر احساس نمی‌شود و تمرکزش را روی مسیر نگه می‌دارد، نه فقط بر حریف روبه‌رو. در پایان این فصل، اگر سپاهانِ بی‌جام تنها افتخارش را «برد پرسپولیس» بداند، یعنی راه را اشتباه رفته است. در مسیر حرفه‌ای، قهرمان کسی است که به‌جای کل‌کل به هدف می‌اندیشد.
حالا این نماینده پرافتخار اصفهان باید تمام تلاش خود را برای حفظ نایب قهرمانی لیگ برتر انجام داده و سهمیه آسیایی را از دست ندهد، چراکه هر لغزشی در دو دیدار باقی‌مانده به پایان فصل، می‌تواند حسرت طولانی را بر دل ورزش اصفهان باقی بگذارد.
انتهای پیام
نظرات