به گزارش ایسنا، ۲۷ اردیبهشت روز جهانی ارتباطات، فرصتی است برای توجه به اهمیت ارتباطات در دنیای مدرن و تأثیر آن بر جوامع، اقتصاد و فرهنگ. این روز به‌طور خاص به نقش فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی در ترویج توسعه پایدار، تقویت همبستگی جهانی و ارتقاء حقوق بشر می‌پردازد. در همین راستا در گفت‌وگو با یک کارشناس حوزه ارتباطات به بررسی چالش‌ها و فرصت‌های موجود در زمینه ارتباطات در عصر دیجیتال پرداختیم. 

کیوان نقره کار- کارشناس حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات - با اشاره به روز جهانی ارتباطات در پاسخ به این سوال که فناوری‌های نوین ارتباطی چگونه به رشد کسب و کارها و بهبود بهره‌وری اقتصادی کمک می‌کند؟ اظهار کرد: سالهاست که به واسطه وجود فناوری در حوزه‌های اقتصادی ما شاهد رشد اقتصاد از منظر خرد و کلان هستیم. اگر توجه کنیم در اولین نسل اقتصادی بشر که به نوعی بحث عصر کشاورزی بود هر چقدر که فناوری و ابزارها به این عصر اضافه شدند نشان داد که چقدر می‌تواند در بازدهی، بهبود و عملکرد عرصه کشاورزی که به نوعی خوراک انسان بود کمک کند.

وی افزود: همین باعث شد که با توسعه فناوری کم کم کارخانه‌ها و کارگاه‌ها شکل بگیرند و روش‌های اقتصادی دیگری هم برای انسان به وجود آمد تا نسل سوم که به اینترنت و فناوری‌های دیجیتال و درحال حاضر هوش مصنوعی کشیده شد و تحولاتش را در تمامی عرصه‌ها نه فقط عرصه‌های اقتصادی بلکه عرصه‌های اجتماعی  و سیاسی تا سلامت و آموزش شاهد هستیم.

نقره‌کار افزود: بنابراین نکته مهم این است که فناوری همواره و در هر زمان همراه با انسان به شکلی و به نحوی وجود داشته؛ اما موضوع مهم این است که چگونه دولت‌ها از فناوری به نفع اقتصاد خودشان استفاده کردند.  

این کارشناس حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات با بیان اینکه روشی که گفته شد استفاده از فناوری برای تسهیل کسب و کار بود اما خود فناوری هم به نوعی درآمدزایی می‌کند، ادامه داد: اما برای پاسخ به این سوال که چگونه فناوری به صورت مستقیم و غیر مستقیم توانسته‌اند فضای اقتصادی کشور را رشد دهند باید گفت این موضوع به دولت‌ها باز می‌گردد. اینکه دولت‌ها چگونه تسهیل‌گری فناوری در کشوری انجام دهند و مورد استفاده قرار بگیرد بخشی از آن وظیفه دولت‌ها است؛ البته باید لایه پایین‌تر یعنی بخش خصوصی هم توجه شود.

به گفته وی لایه بعدی افراد صاحب تکنیک، تکنولوژی و صاحب فن هستند، اینکه چقدر متناسب نیاز بازار اقدام به تولید محصول سخت‌افزاری و نرم‌افزار می‌کنند و چقدر آنها خود را تأثیرگذار می‌دانند.

نقره کار با بیان اینکه نکته مهم این است که باید بازاریابی‌های بین المللی بر اساس چارچوب‌ها و استانداردهای هر کشور ایجاد شود، تصریح کرد: گاهی اوقات ما فکر می‌کنیم صرفاً فقط یک سایت سه زبانه می‌تواند بازارسازی برای ما ایجاد کند اما اینگونه نیست و باید روش‌های بازاریابی، انعقاد قراردادها و چه بسا نیروی انسانی متخصص و آشنا با آن بازارها، بحث مجوزها همه این موارد را بدانیم تا بتوانیم از فناوری به عنوان زیرساخت توسعه ساز در بازار بین‌المللی استفاده کنیم.

وی تصریح کرد: در ایران ما نتوانسته‌ایم به آنچه که لایقش هستیم در تلفیق حوزه فناوری اطلاعات و اقتصاد چه در بازارهای داخلی و خارجی برسیم. مسلماً در بازارهای بین المللی عقب‌تر هستیم و چند دلیل هم دارد. یکی این است که به هر حال ما خودمان عمدتاً مصرف کننده فناوری هستیم تا تولید کننده فناوری که البته عیب نیست. در حوزه نرم افزاری ما متخصصان، تحصیل‌کرده‌ها و فارغ التحصیلانی را داریم که می‌توانند برنامه بنویسند یا اپلیکیشن و نرم‌افزار تولیدکنند اما عمدتا این افرادی هم که تولیدکننده نرم‌افزار هستند شاید خیلی بازار را نشناسند و مناسبات بازار را ندانند و این اولین مانع است.

این کارشناس حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات با بیان اینکه دومین مانع این است که شرکت‌های خصوصی ما هنوز آنطور که باید و شاید به حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات در بحث توسعه بازار اعتماد نکردند، تصریح کرد: در حال حاضر از فناوری در بحث‌های حسابداری و بسیاری از موارد استفاده می‌شود؛ اما اینکه چگونه می‌توان از نرم‌افزارهای بین‌المللی که متناسب این موضوع هستند استفاده کرد از همان فرهنگ، بینش و تطابقی که باید محصول با استانداردهای بین‌المللی داشته باشد، ضعیف شده است.

به تاکید وی در یک لایه بالاتر دولت است که ما متاسفانه به دلیل تحریم‌ها شاید خیلی ابزارهای استاندارد و به روزی را از لحاظ سخت افزاری نداریم. همچنین  سرعت اینترنت ما سرعت اینترنت بالایی نیست و نمی‌تواند تناسب را با استانداردهای جهانی داشته باشد، همه اینها باعث دست و پاگیر شدن دیپلماسی‌های سیاسی می‌شود.  

 نقره کار اظهار کرد: البته یک عامل بزرگ دیگری وجود دارد و آن هم این است که کشور ما بخشی از اقتصادش بر پایه نفت می‌چرخد، بنابراین برنامه‌ریزی‌ها، بودجه‌بندی‌ها و بسیاری از مسائلی که در سطح کلان باید مطرح شود، عمدتاً پیرامون نفت است و ما کمتر به توسعه فناوری در تمامی حوزه‌ها از جمله اقتصاد و اشتغال می‌پردازیم. اینها عواملی است که نشان می‌دهد که چقدر ظرفیت داریم اما نتوانسته‌ایم استفاده کنیم.    

 وی در پایان گفت: به هر حال توجه به حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات از سوی دولت‌ها باعث رشد یک کشور می‌شود. یکی از شاخص‌های توسعه یافتگی در دنیا بین کشورها بحث بهره‌گیری از فرصت‌های فضای مجازی و مباحث مربوط به حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات است. بپذیریم که خیلی از کشورها شاید منابع ما را ندارند، ولی با استفاده از همین فناوری اطلاعات و ارتباطات بسیاری از لحاظ درآمدزایی و بهره‌گیری از فرصت‌های منابع انسانی از ما جلوتر هستند.

انتهای پیام