به گزارش ایسنا، دکتر ایرج خسرونا در سی و پنجمین کنگره سالانه جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران با بیان اینکه کنگره پیش رو حاصل زحمات شش ماهه هیأت مدیره و کمیته های علمی است؛ در عین حال به موضوع هاسپیتالیسم اشاره و تاکید کرد: در این سال‌ها شاهد عرضه مقالات علمی متعددی راجع به آموزش پزشک هاس‌پیتالیسم بودیم؛ بعد از چند دهه متوجه شدند که تکه تکه کردن تخصص داخلی کار درستی نبوده و باید متخصص داخلی تربیت کرد که قادر باشد تمام بخش‌های داخلی را  مدیریت کند و این مدیریت شامل کلیه بخش‌های داخلی، سی سی یو، ای سی یو  و دیالیز، آندوسکوپی و... است؛ درست مثل 60 سال پیش ایران. حدود 30 سال است که ما در سخنرانی‌ها و مقالات این  پیشنهاد را دادیم ولی گوش شنوایی وجود نداشت. بوجود آمدن رشته هاسپیتالیست نه تنها به دولت‌ها کمک می کند، بلکه از سرگردانی بیماران هم جلوگیری می‌کند؛ ضمن اینکه  از هجوم متخصص داخلی به فوق تخصص جلوگیری می‌کند. امیدوارم دانشگاه های مادر هر چه زودتر به فکر تأسیس بخش‌های تربیت متخصص دارای "هاسپیتالیسم" اقدام کنند و اساتید دل سوز را  مسئول این بخش‌ها قرار دهند.
                                 
وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره تعرفه‌های پزشکی نیز گفت: اسفندماه هر سال بحثی در مورد تعرفه مطرح می‌شود. پزشکان که خود به سیستم موجود خو گرفته‌اند و تصوری خارج از آن ندارند با مبلغی اندک نسبت به گذشته توافق می کنند و زندگی ادامه پیدا می‌کند که البته شاید چاره‌ای هم جز آن نباشد. اما این نهایتاً بحثی مربوط به معاش پزشکان است و نه بحثی پیرامون تعرفه به معنای سنگ بنای کیفیت سلامت.

خسرونیا افزود: تعرفه های پزشکی در فضائی غیر واقعی و به شدت متفاوت با واقعیات اقتصادی و آنچه در همه جای جهان جریان دارد، به افت هر چه بیشتر کیفیت درمان می‌انجامد و نشانه‌ای هستند از کیفیت پایین درمان.

او همچنین به بحث سالمندی هم اشاره کرد و گفت: در کنگره امسال قصد داریم بیشتر در مورد سالمندان صحبت کنیم. سالمندی که متأسفانه در جامعه امروزی توجهی به او نمی شود. در سالهای اخیر شاهد یکی از دستاوردهای جامعه امروزی یعنی امید به زندگی، ‌طولانی شدن سال‌های عمر تا حدود ۷۰ سال بودیم و اکنون هم که افراد بالای 80 سال را بیشتر می بینیم. خوشحالی از امید به زندگی زمانی امیدوار کننده خواهد بود که دولت ها برنامه ای برای سالمندان داشته باشند. سالمندانی که سالها زحمت کشیده فرزندانی تربیت و مدیریت کردند حالا به حال خود رها شده اند.

خسرونیا افزود: در کشورهای پیشرفته افراد سالمند در رفاه کامل بسر می برند و به موقع مسافرت می روند، باشگاه مخصوص سالمندان می روند. اگر سالمندی تنها زندگی کند افراد جوان رایگان از آنها پرستاری می کنند. هر جای عمومی می روند به عنوان سینیور به آنها نگاه می کنند در اتوبوس و مترو از احترام ویژه برخوردار هستند. درمان آنها رایگان، ویزیت و پرستاری راحت و رایگان است. گذاشتن روز سالمند یا تشکیل جلسات بدون هزینه کردن فایده ای ندارد. طبق آمار منتشره در 10 سال قبلی تعداد افراد مسن از ۵درصد به 10 درصد رسیده و انتظار می رود در سال ۱۴۳۰ به 30 در صد برسد و اگر فکری و برنامه‌ریزی دقیقی نشود با بحران سالمندی روبرو خواهیم شد.

بنابر اعلام روابط عمومی جامعه پزشکان متخصص داخلی، او همچنین گفت: یکی دیگر از مشکلات امروز جامعه پزشکی که امروز با آن دست به گریبان هستیم مرگ خود خواسته برخی پزشکان جوان است. چند سالی هست که اینجانب موضوع مرگ خودخواسته را مطرح می کنم. از مشکلات سرمایه های آینده جامعه پزشکی صحبت می شود ولی گوش شنوایی وجود ندارد. بخشهای آموزشی در بعضی دانشگاه ها وضعیت خوبی ندارند و رسماً به رزیدنت پرخاش می شود، توهین می کنند، آنها را به چشم رقیب نگاه می کنند. در بخشهای جراحی به وضوح این وضع دیده می شود. در بخش های داخلی به نوعی دیگر، رزیدنت ها تحت فشار هستند.  

خسرونیا افزود: طبق کوریکولوم آموزشی رشته داخلی هر رزیدنت سه ماه از سال آخر خود را می تواند در بخش دلخواه بگذراند و گواهی آن را بگیرد، اما گاهی از ورود آنها به بخش تخصصی جلوگیری می‌شود؛ این مشکل در بخش آندوسکوپی بیشتر قابل لمس است. رزیدنت نمی‌داند با این اساتید جوان چگونه رفتار کند و مجبور است بشکل عقده در دل خود نگذارد و به صورت‌های متفاوت آن را  بروز می دهد. از طرفی هم کشیک‌های طولانی با حقوق کم آنها را کلافه می‌کند. پیشنهاد می شود در هر بیمارستان یکی از اساتید دلسوز به عنوان مشاور تعیین شود و رابط بین رزیدنت‌ها و مسئولین  بیمارستان باشد و در رفع مشکلات رزیدنت‌ها قدم بردارد. مسئولین دانشگاه به جای بکارگیری آنها در امر درمان به فکر آموزش بهتر باشند.

انتهای پیام