حمیدرضا آزادفر در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: نمایشنامه اکوئوس اثر «پیتر شفر» نمایشنامه‌نویس بریتانیایی نخستین بار توسط مجید مصطفوی در سال ۱۳۸۳ ترجمه شد که تا امروز تعداد بسیار زیادی اجرا از این اثر در نقاط مختلف دنیا به روی صحنه رفته است.

وی اضافه کرد: این اجراها بر اساس سبک پست مدرن طراحی شده است، یعنی در ادامه کاهش دیالوگ‌ها، تمرکز بر مقوله فرم فیزیکال بازیگران است. شروع دوباره ترجمه این نمایشنامه را با توجه به ایده‌های اجرای شخصی در سال گذشته آغاز کردم که تغییرات گسترده‌ای را در نوع روایت در مقایسه با متن اصلی شاهد هستیم.

آزادفر خاطرنشان کرد: با توجه به تجربه تدریس در دانشگاه و برخورد با دانشجویان جوان، مسئله نحوه برخورد نسل قدیم و جدید با یکدیگر و ارتباط آنان در محیط خانواده و همچنین جامعه بسیار به چشم می‌خورد؛ دغدغه‌ها و مشکلات نسل جوان امروزه بیش از پیش تبدیل به یک بحران جدی شده است که بازتاب این موضوع را در این نمایشنامه و اجرای آن می‌توان به وضوح دید.

وی ادامه داد: در این اثر نمایشی تعدادی شخصیت را که هرکدام به نوعی دارای چندین لایه و بعد هستند را در یک موقعیت مشخص قرار دادیم که در تعامل با یکدیگر دچار ضعف‌هایی هستند که نتیجه آن را در گفتار و رفتار شخصیت اصلی که پسر نوجوانی است که تحت فشار شدید خانواده و درکنار آن جامعه قرار دارد، می‌بینیم.

کارگردان نمایش «اکوئوس» گفت: هدف من از ساخت این اجرا، تشریح چگونگی برخورد افراد بالغ‌تر با نسل جوان است. اینکه ما چه وظایفی را در قبال افراد کم‌ سن‌تر باید دنبال کنیم و آنان را به گونه‌ای تحت فشار قرار ندهیم که درونیات و امیال خود را سرکوب کنند و درنهایت راه‌های غیرقابل جبران را انتخاب نکنند.

آزادفر عنوان کرد: این اثر یک اجرای کاملا دراماتیک است که مخاطب به راحتی با قصه و شخصیت‌ها همراهی می‌کند. در اجراهای خارج از کشور از شیوه برشت استفاده شده است که این مورد پسند مخاطب ایرانی که اساسا به روایت و قصه‌گویی علاقه‌مند است، همخوانی ندارد. به همین دلیل عناصر این تکنیک را تبدیل به بخشی از روایت کردم.

وی در خصوص طراحی صحنه این نمایش اظهار کرد: استفاده از دکور مینیمال و خلق فضای صحنه با ابزار محدود به حفظ ریتم در طول اجرا کمک می‌کند. این نمایشنامه به گونه‌ای است که مخاطب باید به فکر فرو رود و حذف المان‌های غیرضروری و تمرکز بر قصه در همذات پنداری مخاطبان تاثیرگذار است.

کارگردان نمایش «اکوئوس» اضافه کرد: هدف از طراحی و استفاده از صحنه دوسویه، فضاسازی اجرا بوده که یک نمونه کوچک‌تر از ذهن شخصیت اصلی است، که جابه‌جایی ابزار صحنه تا پایان اجرا کمک می‌کند تا آشفتگی‌های ذهنی شخصیت ‌اصلی را در نحوه برخورد او با امیال درونی و خانواده و جامعه‌ای که در آن زیست می‌کند را بهتر درک کنیم. در طراحی صحنه تلاش داشتیم تا از زرق وبرق‌های فضا بکاهیم تا تجربه‌ای نزدیک‌تر به بستر و موقعیت دراماتیک خلق شده داشته باشیم.

آزادفر گفت: پیدا کردن دامنه مخاطبان در هر اجرا از اهمیت زیادی برخوردار است که بخش زیادی از آن به تبلیغات و بخش دیگری به ذائقه مخاطبان باز می‌گردد. اتفاقی که در شرایط فعلی تئاتر مشهد درحال رخ دادن است را شاید نتوان افول خطاب کرد، چراکه برخی از این اجراها با فروش زیادی به کار خود پایان می‌دهند به همین دلیل شناسایی دغدغه مردم و تلاش برای بازگویی مشکلات آنان از طریق داستان و فضاسازی درست و استاندارد مسئله‌ای است که باید نگاه دقیق‌تری نسبت به آن داشت.

 نمایش «اکوئوس» به کارگردانی حمیدرضا آزادفر در ژانر سایکودرام اجتماعی یکی از آثاری است که به تازگی به روی صحنه رفته است تا با دیدگاهی متفاوت مخاطب را با داستان همراه کند.

این نمایش از ۲۴ اردیبهشت ماه در تماشاخانه استاد نوری حوزه هنری مشهد به روی صحنه رفته است و تا پایان خردادماه ادامه خواهد داشت.

انتهای پیام