او که به تازگی اجرای این نمایش را در تالار مولوی به پایان رسانده است، در گفتگو با ایسنا بر تاثیر مهم هنردرمانی بر زندگی افراد دارای اوتیسم و سندروم داون تاکید کرد.

دهنوی درباره تفاوت کار کردن با بازیگران دارای اوتیسم و سندرم داون با بازیگران دیگر توضیح داد: کار با این هنرمندان، تجربه‌ای کاملاً متفاوت وعمیق است. آنان با صداقت و حضور کامل در لحظه، نوعی بازیگری اصیل را به نمایش می‌گذارند که کمتر در بازیگران حرفه‌ای دیده می‌شود. اما این امر خودش همراه با چالش‌هایی است. بنابراین هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند و نیازمند رویکردی ویژه، صبر فراوان و طراحی تمرین‌هایی متناسب با توانایی‌های فردی‌شان است.

وی ادامه داد: تئاتر درمانی، سایکودرام و هنر درمانی، چارچوبی است که به من کمک می‌کند تا این تفاوت‌ها را به قوت تبدیل کنیم.

دهنوی با اشاره به واکنش کودکان درباره تئاتر و هنر افزود: برای آنان تئاتر، فضایی امن و پر از شادی است. جایی که می‌توانند بدون ترس و قضاوت، خود واقعی‌شان را نشان دهند. آنان با انرژی و انگیزه فوق‌العاده در تمرین‌ها حاضر می‌شوند. در این مسیر، با جدیت، نظم و پیگیری‌های سختگیرانه من، ملزم به انجام تکالیف روزانه هستند که باید ارسال کنند و این روند باعث رشد و تمرکز بیشتر آن‌ها می‌شود. در بسیاری موارد، آنان درس‌های مهمی درباره صبر، صمیمیت و زندگی کردن در لحظه می‌دهند که هر هنرمند و مربی می‌تواند از آن‌ها بیاموزد.

وی درباره انگیزه خود برای همکاری با این طیف از هنرجویان گفت: سال‌ها تجربه‌ام در بازیگری و تحصیلات بین‌رشته‌ای در مددکاری اجتماعی و رشدهای توانبخشی باعث شد باور کنم هنر تئاتر می‌تواند فراتر از سرگرمی، ابزاری قدرتمند برای توانمندسازی افراد با نیازهای ویژه باشد. مواجهه نزدیک با خانواده‌ها و ناتوانی آن‌ها در یافتن فضاهای حمایتی هنری، نقطه شروع این حرکت بود. تصمیم گرفتم تمام دانش و انرژی‌ام را صرف ایجاد محیطی کنم که این فرشته‌های خاص بتوانند دیده و شنیده شوند.

دهنوی درباره آشنا کردن هنرجویان اوتیسم و سندرم داون با مفاهیم یونگ و «سایه» نیز توضیح داد: این کار بسیار دشوار بود زیرا همان طور که می‌دانید، مفاهیم روانشناسی عمقی حتی برای بزرگسالان هم پیچیده‌اند. اما من با بهره‌گیری از داستان، بازی و تصویرسازی، این مفاهیم را به زبان ساده و قابل درک برای بچه‌ها تبدیل کردم. این فرآیند باعث شد آن‌ها بتوانند بخش‌هایی از وجودشان را که معمولاً پنهان یا سرکوب شده، به عنوان منبع قدرت و خلاقیت بشناسند و به صورت آگاهانه روی صحنه حضور یابند.

این کارگردان ادامه داد: اجرای «بازیگر سایه‌ها» حاصل تلاش چند ساله است. تمرینات ما به طور مستمر و فشرده برگزار می‌شود؛ سه جلسه تمرین حضوری هر هفته به مدت سه ساعت در روزهای سه‌شنبه، پنج‌شنبه و جمعه، علاوه بر دو ساعت کلاس‌های آنلاین. این زمان‌گذاری به منظور فراهم آوردن بهترین شرایط آموزشی و تمرینی برای این هنرمندان ویژه است.

وی خاطرنشان کرد: در کنار این حجم کاری، چالش‌های زیادی داشته‌ام؛ از اجاره پلاتو و سالن تمرین، تا تردد و هماهنگی با خانواده‌ها، همه را شخصاً مدیریت کردم و هزینه‌های زیادی متقبل شدم. تمام عمر و انرژی‌ام را گذاشتم تا این پروژه پا بگیرد و ادامه یابد. درباره حمایت، با چند تا انجمن صحبت و مکاتبه کردم ولی پاسخی دریافت نکردم. هیچ نهاد دولتی، هیچ سازمان غیردولتی، هیچ انجمن و حتی هیچ خیر یا نیکوکار واقعی پیدا نشد تا کوچک‌ترین حمایت مالی یا حتی تشویق جدی از ما بکند. بسیاری تنها از دور به تماشای کار ما نشستند، با تحسین لفظی، اما وقتی پای عمل و مسئولیت مالی رسید، کنار کشیدند. این عدم حمایت، نه تنها روند پروژه را کند می‌کند، بلکه به هنرمندان و خانواده‌هایشان پیام ناامیدی می‌دهد.

دهنوی ادامه داد: انتظارم از سازمان‌ها و خیرین این است که واقعاً پای کار بیایند، حمایت مالی کنند و به‌جای تشویق‌های لفظی و حضور نمایشی، در عمل و هزینه‌ها سهم داشته باشند زیرا این پشتیبانی، کلید توسعه و پایداری هنر درمانی در ایران است و زندگی‌های بسیاری را متحول می‌کند.

او درباره انتخاب بازیگران نمایش خود نیز توضیح داد: در طول سال‌ها، میزبان فرشته‌های زیادی در کلاس‌ها و جلسات تئاتر درمانی بوده‌ام که هر یک درجات مختلفی از رشد و توانمندی را کسب کرده‌اند. اما برای اجرای نمایش «بازیگر سایه‌ها» به دلیل محدودیت ظرفیت صحنه و کیفیت کار، مجبور بودم تعداد معدودی از آنها را انتخاب کنم تا بهترین اجرا را ارائه دهیم.

دهنوی با بیان اینکه «بازیگر سایه‌ها» بیش از یک نمایش است، افزود: این یک حرکت اجتماعی برای شکستن دیوارهای تبعیض و دیدن همه انسان‌ها با توانمندی‌ها و زیبایی‌هایشان است.من از کودکان و نوجوانانی که پیش از این هیچ قرابت یا آشنایی با هنر نداشتند و نیازهای ویژه‌ای داشتند، با هنر، تلاش مستمر، تمرین مداوم و صبر، هنرمندان واقعی ساخته‌ام.

وی ادامه داد: معتقدم هیچ هنرمندی صرفاً ساخته نشده است؛ بلکه همراه با این فرشته‌های توانمند، گام به گام و با همراهی هنر و پشتکار، آن‌ها را به هنرمندانی اصیل تبدیل کرده‌ام و به این دستاورد بزرگ خود افتخار می‌کنم. هنر، تا حد زیادی باعث درمان و بهبودی آن‌ها در تعاملات اجتماعی، روابط فردی و ورود به اجتماع شده است اما متأسفانه این نقطه حیاتی درک و دیده نمی‌شود.

دهنوی اظهار امیدواری کرد روزی برسد که حضور هنرمندان دارای نیازهای ویژه در صحنه‌های تئاتر و سینما، نه یک استثنا بلکه یک اصل طبیعی و معمول باشد و جامعه ما این افراد را با همه توانایی‌هایشان به رسمیت بشناسد.

این کارگردان تئاتر در پایان گفت: اگر فرد یا افرادی نیکوکار و خیرخواه تمایل داشته باشند یک مرکز بزرگ و مجهز را در اختیار این پروژه قرار دهند، بسیار خوشحال می‌شوم. در این صورت، می‌توانیم مؤسسه تخصصی و علمی «هنردرمانی» را نیز تجهیز و توسعه دهیم تا بستری کامل برای آموزش و توانمندسازی فرشته‌های عزیز دارای سندرم داون، طیف اوتیسم و دیگر نیازهای ویژه فراهم شود.

نمایش «بازیگر سایه‌ها» با بازی حنیفه ‌احمدی، حسام ‌زرنوشه، امیرعلی ‌محمدی، محمد رضا ‌قره ‌خانلو، (فرشته‌های بازیگر، نابغه‌های طیف اتیسم، سندرم داون و خاص) امیرحسین ‌جمشیدی، آریا ‌دولتشاهی، مهتاب ‌صمیم، بهراد ‌فراهانی، سورنا ‌حشمتی و تهیه‌کنندگی سجاد افشاریان در سالن کوچک مرکز تئاتر مولوی روی صحنه رفت.

انتهای پیام