به گزارش ایسنا، فرادید نوشت: ارتفاع دروازه ایشتار به بیش از ۱۲ متر می‌رسیده است. در ضلع جنوبی آن سرسرای بزرگ و راه سنگ‌فرشی وجود داشته که درازایش به بیش از نیم مایل می‌رسیده است. سطح دیوار این دروازه از آجرهای فیروزه‌ای و آبی لعابدار براق پوشیده شده است. بر روی آن‌ها ردیف‌هایی از نقش‌های شیر و اژدها و احشام وجود دارد.

کورش بزرگ در سال ۵۳۹ پیش از میلاد بابل، در بین‌النهرین (عراق امروزی) را فتح کرد. این دروازه که مهم‌ترین دروازه بابل و به نام ایشتار، خدای بانوی بزرگ بابل، نامگذاری شده بود، نظر کورش را به خود معطوف ساخت. چنانکه به نظر می‌رسد، به شکرانه این فتح، دستور داد معماران بابلی دروازه‌ای به همین شکل در پارسه (تخت جمشید) بسازند. دروازه کورش، که البته در گذر زمان تنها بخش کوچکی از آن در تل آجری نزدیک تخت جمشید توسط هیئت ایتالیایی کاوش باستان‌شناسی به سرپرستی پروفسور کالیری کشف شد، هنوز هم مورد توجه قرار دارد.

انتهای پیام