به گزارش ایسنا، میدل ایست آی در گزارشی می‌نویسد: جنجال پیرامون تاسیس مراکز امدادرسانی ایالات متحده و اسرائیل برای توزیع کمک‌ها همچنان رو به افزایش است. تا به امروز، تقریبا ۵۴۹ غیرنظامی فلسطینی در این مراکز توزیع، هنگام انتظار برای کمک، کشته شده‌اند و این تعداد ساعت به ساعت در حال افزایش است.

از زمان عملیاتی شدن این مراکز در ماه مه ۲۰۲۵، بیش از ۴۰۰۰ نفر زخمی شده‌اند. در کنار کشتار جمعی کسانی که در صف دریافت ابتدایی‌ترین کمک‌ها منتظر بودند، حدود ۳۹ فلسطینی از این مراکز ناپدید شده‌اند؛ موضوعی که به نظر می‌رسد در سطح جهانی مورد توجه قرار نگرفته است.

شهادت‌های خود نیروهای اشغالگر اسرائیل نیز نشان داده است که پرسنل نظامی دستور داشته‌اند عمدا به فلسطینی‌هایی که در صف منتظرند شلیک کنند، در حالی که پزشکان بدون مرز طرح توزیع غذا را «کشتاری در لباس کمک‌های بشردوستانه» توصیف می‌کنند.

با این اوضاف، افشای اینکه در مراکز توزیع «کمک» مورد حمایت آمریکا و رژیم صهیونیستی در غزه، مواد را در بسته‌های آرد قرار می‌دهند، تعجب‌آور نخواهد بود.

اگر به رگبار بستن یک جمعیت گرسنه در حین تلاش برای دریافت غذا، طرز فکر مسئولان توزیع آن باشد، پس گنجاندن ماده سمی اکسی‌کدون در کمک‌های ارائه شده کاملا منطقی به نظر می‌رسد!

وارد کردن مواد افیونی به غزه توسط اشغالگران اسرائیلی ادعای جدیدی نیست. رژیم صهیونیستی در طول دو دهه گذشته چندین بار متهم شده که ساکنان غزه را به صورت‌ها و شیوه‌های مختلف و ناجوانمردانه به مواد مخدر به ویژه ترامادول، آلوده کرده و هدفش آرام کردن جمعیت و معتاد کردن مردم این منطقه است. این موضوع در یک مستند در سال ۲۰۱۰ که مصرف ترامادول در غزه را پس از «عملیات سرب گداخته» اسرائیل به شدت مطرح کرد، مورد توجه قرار گرفت.

«جمیل الدهشان»، رئیس وقت گروه ویژه مبارزه با مواد مخدر خاطرنشان کرد که این مواد مخدر عمدتا توسط اسرائیل تامین و به طور غیرمستقیم از طریق مصر به غزه وارد شده‌ است.

در سال ۲۰۱۷ اتهامی مشابه توسط «احمد کیدرا» رئیس پلیس محلی در واحد مقابله با مواد مخدر غزه مطرح شد و وی گفت که مقام‌های صهیونیستی چشم‌های خود را به روی مواد مخدر و افیونی که داخل کالاهای اساسی وارد غزه می‌شوند، بسته‌اند.

هم‌چنین ارائه آرد آغشته به اکسی‌کدون با غلظت نامشخص به جمعیت غیرنظامی گرسنه، تنها می‌تواند به عنوان نوعی «بیوتروریسم» تلقی شود.

این عمل، آزادسازی عمدی یک داروی مسکن بسیار اعتیادآور، در مقادیر نامشخص، پنهان شده در بسته‌های آرد برای مصرف توسط جمعیت گرسنه و درمانده است. عوارض جانبی مواد افیونی شامل حالت تهوع، استفراغ، توهم، یبوست، سرگیجه و خواب‌آلودگی است که کودکان، سالمندان و زنان باردار به ویژه در معرض آن قرار دارند.

مطالعات بیشتر نشان می‌دهد که بین قرار گرفتن در معرض اکسی‌کدون در دوران بارداری و افزایش خطر تغییر رشد جنین و زایمان زودرس ارتباط وجود دارد، در حالی که احتمال دپرسیون تنفسی یا عدم توانمندی در تنفس عمیق در افراد مسن یا افراد مبتلا به بیماری‌های تنفسی زمینه‌ای بیشتر است.

دفتر رسانه‌ای غزه با بیان اینکه این اقدام به عنوان «جنایتی فجیع» است، تاکید کرد که گنجاندن یا آغشته کردن آرد به ماده اکسی‌کدون تلاشی برای تضعیف سلامت عمومی در غزه و همچنین تار و پود جامعه فلسطین است.

«خلیل مازن ابو ندا» پزشک فلسطینی نیز با انتشار پستی در فیس‌بوک، از وجود اکسی‌کدون به عنوان «وسیله‌ای برای از بین بردن آگاهی اجتماعی فلسطینی‌ها» یاد کرد.

مصرف این ماده حتی در مقادیر کمتر کسانی را که در معرض آن قرار داشته‌اند ممکن است از نظر احساسی دچار کندی یا بی‌حسی کند؛ واقعیتی که مقامات اسرائیلی در تلاش برای شکستن روحیه جمعیت فلسطینی که قاطعانه از ترک سرزمین خود امتناع می‌کنند، روی آن حساب باز کرده‌اند.

بنابراین، گنجاندن اکسی‌کدون در بسته‌های آرد، مستقیما از دستورالعمل استعماری شهرک‌نشینان گرفته شده و بار دیگر از آن به عنوان سلاحی علیه فلسطینی‌ها استفاده می‌شود که جمعیت ضعیف و محاصره شده را گیج، کند و بالقوه سرنگون می‌کند.

«کرختی جمعی-اجتماعی» که می‌تواند از طریق فروپاشی سیستماتیک قدرت جسمی، روانی و اجتماعی افراد حاصل شود، تلاشی مذبوحانه و از روی بیچارگی از سوی یک ارتش اشغالگر شکست‌خورده برای ساکت کردن مقاومت فلسطینیان است؛ مقاومتی که آنها در ۲۱ ماه گذشته نتوانسته‌اند از نظر نظامی آن را شکست دهند.

چنین تاکتیک‌هایی به قدمت خود رژیم صهیونیستی هستند که پیش از این در تلاش برای تکمیل پاکسازی قومی فلسطینیان در سال ۱۹۴۸ به روش‌هایی مانند بیوتروریسم روی آورده و چاه‌های آب جمعیت فلسطین را با باکتری حصبه مسموم کرده بودند.

این اولین باری نیست که مقامات اسرائیلی در طول ۲۱ ماه گذشته از داروها، به ویژه مسکن‌ها، به عنوان سلاح استفاده کرده‌اند. ورود داروهای ضروری و مسکن‌ها به نوار غزه همچنان ممنوع است، به این معنی که بسیاری از کسانی که مجبور به قطع عضو شده‌اند، مجبور بوده‌اند وحشت جراحی بدون بیهوشی را تجربه کنند.

دولت‌های ایالات متحده و اسرائیل سعی دارند به جهان نشان دهند که توزیع کمک‌های انسانی آنها نشانه‌ای از نوع‌دوستی است.

زمان آن رسیده است که کشورهای خارجی به جای استفاده از کلمات محتاطانه، اقدام‌های قاطع‌تری انجام دهند. آژانس امداد و کار سازمان ملل برای پناهندگان فلسطینی موسوم به آنروا باید وارد عمل شود و محاصره غزه باید پایان یابد.

انتهای پیام