مهدی روانشادنیا در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: قبل از امضای برجام، صادرات نفت ایران حدود ۱.۳ میلیون بشکه در روز بود. در ۹ ماهه ابتدای سال جاری این متوسط به ۲.۶ میلیون بشکه رسیده و هم‌اکنون روزانه به بیش از ۲.۸ میلیون بشکه رسیده، یعنی بیش از دو برابر افزایش یافته است.

وی افزود: اگر بخواهیم اثر بخش نفت را در سایر بخش‌های اقتصاد تحلیل کنیم صرفا افزایش صادرات ملاک نیست بلکه افزایش درآمد ملاک است.

این کارشناس مسکن خاطرنشان کرد:  در سال‌های ۹۰، ۹۱ و ۹۲ متوسط قیمت نفت بالای ۱۰۰ دلار بوده است. در سال ۹۳ به حدود ۵۰ دلار و در سال ۹۴ هم بین ۲۰ تا ۳۰ دلار بوده و بالطبع در آن زمان باید چهار تا پنج برابر نفت صادر می‌کردیم تا به درآمد سال‌های ۹۰ تا ۹۲ دست پیدا می‌کردیم.

روانشادنیا، تاثیر برجام در افزایش صادرات نفت را غیر قابل انکار دانست و گفت: طبق آمار، اثر توافق هسته‌یی بر صادرات نفت، واضح و روشن است اما این افزایش در بازارهای دیگر چندان اثرگذار نبوده است و احتمالا باید یک سال برای تحقق این مساله منتظر ماند.

وی تصریح کرد: اگر روند قیمت مسکن در طول دوره‌های قبل را بررسی کنیم همیشه با افزایش درآمدهای نفتی با یک دوره تاخیر شش ماهه تا یک ساله شاهد این اثرگذاری بر بازار مسکن بوده‌ایم. این موضوع در جهشی که سال ۹۱ یا سال ۸۶ اتفاق افتاد دیده شد. اما تفاوت این دوره با آن سال‌ها این است که درآمد حاصل از فروش نفت بسیار کمتر از زمان دولت قبل است.

این کارشناس مسکن، عدم دسترسی به پول صادرات نفت را معضل دیگر دانست و گفت: مساله‌ی دیگر این است که دولت به بخش قابل توجهی از درآمد صادرات نفتی دسترسی ندارد. در حال حاضر به دلیل مشکل مبادلات پول و بانکی، امکان ورود سریع تمام درآمد حاصل از فروش نفت به کشور وجود ندارد و باید منتظر آینده باشیم.

روانشادنیا درباره واکنش بازار مسکن به درآمدهای نفتی اظهار کرد: بازار مسکن به دلیل قابلیت نقدشوندگی و کشش‌پذیری پایین، خیلی زود به اتفاقات اقتصاد واکنش نشان نمی‌دهد. معمولا دولت بعد از این‌که درآمدهای نفتی وارد کشور می‌شود آن را در قالب هزینه‌های جاری و عمرانی به کشور تزریق می‌کند. در نتیجه پول‌ها وارد اقتصاد می‌شود و در یک دوره یک ساله به مرور اثر خود را بر بازارهای دیگر از جمله مسکن می‌گذارد.

وی، پیش‌بینی ثبات قیمت نفت در محدوده ۵۰ دلار در سال آینده را محتمل دانست و گفت: با این حال فکر می‌کنم ورود سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی به اقتصاد ایران مهم‌تر از اتکای صرف به درآمدهای نفتی است. خوشبختانه سهم نفت در اقتصاد ما بسیار کمتر از کشورهای حاشیه خلیج فارس است. در نتیجه اقتصاد ما کاملا تحت تاثیر نفت نیست. اگرچه نفت نقش تعیین‌کننده‌ای دارد ولی کل اقتصاد ما را شامل نمی‌شود. هم‌چنین یکی از نعمت‌هایی که کشور ما از آن برخوردار است امنیت اجتماعی و اقتصادی است. لذا امنیت فعلی نوید این را می‌دهد که در آینده شاهد ورود سرمایه‌گذاران خارجی به کشور باشیم.

انتهای پیام