مدیر امور استان‌های هنرهای نمایشی کشور گفت: برخی از تئاترهای فاخر شهرستان، جریان ایجاد می‌کنند و اکنون این قضیه در حال از دست رفتن است. 

به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، محمدرضا الوند که در «نشست روسای انجمن‌های هنرهای نمایشی کشور» در هتل بزرگ فردوسی سخن می‌گفت، با بیان این مطلب اظهار کرد: بنده آدمی هستم که اگر وظیفه‌ای به من سپرده شده، به نحو احسنت انجام می‌دهم؛ من بچه شهرستان هستم البته که خیلی از ما اکنون تهران‌نشین هستیم، ولی به هرحال هنوز دغدغه این ماجرا و تئاتر شهرستان را داریم و آن را  پیگیری می‌کنیم.

وی ادامه داد: بنده از کم و کیف اخبار استان‌ها باخبر بودم و پیگیری می‌کردم و با دوستان گاهی صحبت تلفنی داشتیم و گاهی هم از مرکز پیگیری می‌کردم و ناآشنا نبودم؛ اما می‌دانم که هر اتفاقی که بخواهد در مرکز هنرهای نمایشی بیفتد، به دلیل این‌که این مرکز در بعد حمایتی و هدایتی تعریف شده، به هر حال باید این دو وظیفه را به نحو احسنت انجام دهد.

مدیر امور استان‌های هنرهای نمایشی کشور تصریح کرد: خوشحال شدم که در این چند سال اتفاق خوبی افتاد؛ این‌که نحوه پرداخت‌های مالی سامان گرفت و از بی‌سامانی خارج شد. 

الوند خاطرنشان کرد: اگر بچه‌های یک استان چابک و زرنگ باشند، می‌توانند با فشار هم حق و حقوق خود را اخذ کنند؛ اما چندسالی است که من  این قضیه را پیگیری می‌کنم، روال درستی دارد‌؛ هم‌چنین انجمن هنرهای نمایشی کشور درحال پیگیری قضیه است و برای انجمن خیلی مهم است که این اتفاق سر زمان خودش بیفتد. 

وی افزود: این‌که انجمن هنرهای نمایشی پای کار بیاید و با انجمن‌های شهرستان در تماس باشد و کارشان را به لحاظ اجرایی پیگیری کنند، خبر خیلی خوبی و اتفاق خوشایندی است؛ اما بحث دیگر بحث مشکلاتی است که همچنان باقی است. 

مدیر امور استان‌های هنرهای نمایشی کشور بیان کرد: مساله‌ای که اهمیت دارد؛ این‌ است که اتفاقی که اکنون در تهران شاهد آن هستیم، نیفتد؛ این‌که هنرمند شهرستانی در یک سالنی در تهران اجرا می‌کند و مصاحبه می‌کند که «من تا زمانی که در شهر خودم بودم، دیده نمی‌شدم، اما الان در تهران دیده شدم»؛  برحی از دوستان به تهران مهاجرت می‌کردند که در تهران به صورت حرفه‌ای کار کنند؛ اما بعد متوجه شدند که جریان تئاتر مانند دوی مقاومت است و طرفی که دیرتر می‌رسد، خیلی باید فاصله را طی کند تا به نفر بعدی برسد؛ به همین دلیل خیلی از افرادی که مهاجرت کردند، مهاجرتشان ناکام ماند. 

عادت دادن تماشاگر به صحنه تئاتر شهر خودتان، بزرگ‌ترین موفقیت است

الوانی گفت: من اگر بتوانم در شهر و دیار خودم کار کنم و تماشاگر را به صحنه خودم عادت دهم، بزرگ‌ترین موفقیت در زادگاه خودم است. در شهرستان علاوه بر بودجه‌هایی که از مرکز برای ما درنظر گرفتند، می‌توانیم با متولیان و مسئولین شهرستان و استان ارتباط برقرار کنیم و از آن‌ها کمک بگیریم؛ تئاتر در تمام دنیا این‌گونه است و با کمک دولتی پیش می‌رود. 

وی با بیان این‌که برخی از تئاترهای فاخر شهرستان جریان ایجاد می‌کنند و اکنون آن قضیه در حال از دست رفتن است، افزود: باید بازیابی نیروهای خود در شهرستان را بیشتر از قبل جدی بگیریم و اول از همه به این فکر کنیم که ما مهم هستیم؛ 

این‌که هر اتفاقی را که در هر جای عالم رقم می‌زنیم، مهم هستیم و اگر نادیده بگیریم و کوچک بشماریم، دیگران هم ما را کوچک می‌شمارند. 

مدیر امور استان‌های هنرهای نمایشی کشور ادامه داد: مایلم که فضایی را فراهم کنم که در هر شهرستان بروم و جریان تئاتر را همراه با بچه‌های شهرستانی در هر شهرستان ببینم و لمس کنم، البته ما خبررسانی‌هایمان را هم باید تقویت کنیم؛ به لحاظ این‌که جریان فرهنگی در شهرستان در حال انجام است.

الوانی عنوان کرد: چند سال است که تصمیم‌گیری در حوزه شهرستان اتفاق می‌افتد و دیدگاه این است که اگر قرار است جریان جشنواره‌های منطقه‌ای هم ادامه پیدا کند، جریانش هم دست خود استان‌ها باشد و تهران مایل نیست دخالت کند؛ ضمن این‌که این دیدگاه که کسی از تهران به جایی دیگر می‌رود و فکر می‌کند که خودش خیلی بلد است، دیدگاه غلطی است. 

داستان نویسان شهرستانی، گوی سبقت را از تهرانی‌ها ربودند

وی با تاکید بر این‌که حوزه داستان‌نویسی به شدت در شهرستان نسبت به تهران پیشرفت کرده است، اظهار کرد: داستان‌نویسان شهرستانی گوی سبقت را از تهرانی‌ها ربودند و این مسائل به مدرک نیست؛ بحث این است که کدام یک از ما کننده هستیم، هم‌چنین در حوزه شعر معاصر هم برخی از شعرای شهرستانی بسیار پیشرفت کردند. 

  

مدیر امور استان‌های هنرهای نمایشی کشور با اشاره به این‌که

ما در تئاتر فقط دچار یک ایستایی شدیم و نباید میدان دهیم، اضافه کرد: اشتباه است که به دنبال چهره‌ها برویم. به عنوان مثال وقتی می‌خواهیم داور انتخاب کنیم، شما باید به مدیرکل و تصمیم‌گیرندگان مشاوره دهید و باید بگوییم که انتخاب داور بر اساس تجربه و توان طرف است و نه این‌که شخص استاد دانشگاه باشد؛ این اتفاقات در این چند سال در شهرستان‌ها اتفاق افتاده و ما نباید میدان دهیم. 

الوانی بیان کرد: ما باید خودمان برای خودمان تصمیم بگیریم. یک بخش خارج از دولت، اراده شخصی ماست و ما باید خارج از این ساختار، بنیانی را بگذاریم که کسی نتواند ورود کند و باید خارج از فرایندهای دولتی متناسب با قواعد، جریانی را ایجاد کنیم که دیگران از ما امتیاز نگیرند. 

وی ادامه داد: وظیفه ما نگاه بالا به پایین نیست و باید مشکلات را حل کنیم، من مخالف این نگاه هستم. 

مدیر امور استان‌های هنرهای نمایشی کشور در خصوص بودجه‌ نمایش‌های تهران گفت: از دوره دولت یازدهم تاکنون اصلا حمایت سابق وجود ندارد و کسی که کار می‌کند، صفر تا صد آن را دولت با یارانه دولتی تامین نمی‌کند و خودش باید انجام دهد؛ فقط مقداری، در حد اجراهای شهرستانی به او کمک هزینه پرداخت می‌شود؛ یعنی اتفاق متفاوتی در تهران نمی‌افتد. 

الوانی افزود: اگر اخباری در این خصوص از تهران می‌شنوید، مربوط به  تئاتر خصوصی است و جریان آن‌ها دست ما نیست. این‌که ما در شهرستان چه کنیم که نگاه هم‌شهریان ما نسبت به ما تصحیح شود، خیلی مهم است؛ چون آن‌ها هم حق و حقوقی دارند و باید به آن‌ها توجه شود. 

وی با تاکید بر این‌که جریان جوان نوجوی پنهان امروز را باور کنیم، تصریح کرد: به عنوان مثال بنده که در دهه 40 متولد شدم، حق ندارم کار بچه‌های دهه 80 را نظارت کنم و بگویم این تئاتر نیست؛ چون فرایند تولید و خلاقیتشان خیلی متفاوت شده؛ پس سعی کنیم این جریان نوجو و پنهان را درک کنیم و بپذیریم و آن را باور کنیم.