به گزارش ایسنا، دانشمندان سرانجام کتیبه‌های ۴۰۰۰ ساله خط میخی را که حدود ۱۰۰ سال قبل در عراق امروزی کشف شده بودند تفسیر کردند. این کتیبه‌ها توضیح می‌دهند که چگونه برخی از ماه‌گرفتگی‌ها نشانه مرگ، ویرانی و بیماری هستند.
به گفته «اندور جورج»، استاد تمدن بابل در دانشگاه لندن و «جونکو تانیگوچی»، محقق مستقلی که نتایح تحقیقات خود را اخیرا در مجله «مطالعات خط میخی» منتشر کرده‌اند، این چهار کتیبه سفالین قدیمی‌ترین نمونه‌های کشف‌شده از نشانه‌های مربوط به ماه‌گرفتگی محسوب می‌شوند.
نویسندگان این کتیبه‌ها، از زمان شب، حرکات سایه، تاریخ و مدت زمان ماه‌گرفتگی‌ها برای پیش‌بینی نشانه‌ها استفاده کردند. بر اساس یکی از این نشانه‌ها، «اگر یک ماه‌گرفتگی از مرکز آن تمام شود و به یکباره روشن شود پادشاهی خواهد مُرد، نابودی عیلام.» تمدن عیلام در منطقه‌ای در بین‌النهرین و ایران کنونی بود.
بر اساس تفسیر نشانه‌ای دیگر، «اگر ماه‌گرفتگی در جنوب آغاز شود و سپس روشن شود به معنای سقوط «سوبارتو» و «اکد» است» که هر دو در آن زمان مناطقی از بین‌النهرین محسوب می‌شدند. همچنین بر اساس یک نشانه دیگر این عبارت رمزگشایی شده است «ماه‌گرفتگی در عصر: به معنای بیماری فراگیر است.»
این امکان وجود دارد که اخترشناسان باستان از تجربیات گذشته برای تعیین نشانه‌های ماه‌گرفتگی کمک می‌گرفتند.
به گفته «جورج»، استاد تمدن بابل منشا این کتیبه‌های خط میخی احتمالا به «سیپار» شهری واقع در عراق کنونی بازمی‌گردد. در زمانی که این کتیبه‌ها نوشته می‌شدند امپراتوری در بخش‌هایی از این منطقه رونق گرفته بود. این کتیبه‌ها در فاصله ۱۸۹۲ و ۱۹۱۴ میلادی به مجموعه «موزه بریتانیا» اضافه شدند اما تا امروز به طور کامل ترجمه و جزئیات آن‌ها منتشر نشده بود.
در بابل و بخش‌هایی از بین‌النهرین این باور قوی وجود داشت که وقایع آسمانی می‌توانند آینده را پیش‌بینی کنند.
«جورج» و «تانیگوچی» در این مقاله نوشتند: «مردم معتقد بودند که وقایعی که در آسمان اتفاق می‌افتند نشانه‌های نهفته‌ای هستند که توسط خدایان به عنوان هشدارهایی درباره وقایع آینده برای مردم زمین قرار داده شده‌اند.»
انتهای پیام
نظرات