به گزارش ایسنا، علی ربیعی در سلسله نشست‌های گفتمان‌سازی عدالت اجتماعی فراگیر تحت عنوان «افق گشایی موضوع فقر» که در موسسه کار و تامین‌اجتماعی برگزار شد، با طرح این پرسش که چرا سیاستگذاری‌ها به فقرزدایی پاسخ نمی‌دهند؟ اظهار کرد: این سوال نه تنها در ذهن پژوهشگران بلکه با آن در ذهن دانشجویان ترم‌های اول نیز مواجه می شویم. چرا فقر از بین نمی‌رود؟ تردید ندارم که هیچ رییس دولتی در ایران موافق گسترش فقر نیست و بنای آن از بین رفتن فقر بوده است و روسای دولتها به دنبال این امر بودند اما چرا این موضوع محقق نشده است؟.

وی افزود: اگر بخواهیم صادقانه موضوع را بررسی کنیم، سیاستگذاران ما غالبا به دنبال فقرزدایی بودند و به رغم این، نه‌تنها موفق نشده بلکه بر تعداد فقرا افزود شده است به نحوی که به عنوان مثال شاخص گرسنگی به ویژه در کودکان زیر ۵ سال روند مطلوبی نیست.

در ذات اجرای سیاستهای توسعه در کشورها «نابرابری» وجود دارد

وی معتقد است که به نظر کشورهای جهان سوم که می‌خواهند در مسیر توسعه قرار گیرند با دو نوع نابرابری موثر در فقر مواجه‌اند؛ در وضعیتی هستیم که با جهان توسعه یافته‌تر همواره یک نابرابری را با خود حمل می‌کنیم که این نابرابری درازمدت در داخل کشور تأثیرگذار است و یک نابرابری در داخل را نیز تجربه می‌کنیم که شکاف آن در حال افزایش است.

دستیار ویژه رئیس جمهور در امور اجتماعی با اشاره به فقر و نابرابری و به ویژه فقر مقایسه‌ای که بیشتر در شهرها رخ می‌دهد، افزود: بخش اعظمی از ناآرامی‌های سیاسی و بی‌ثباتی در کشورها ناشی از فقر است. در بسیاری از کشورها، فقر پایه بسیاری از ناآرامی‌هایی است که حتی ساختارشکن نیست اما در ذات خود ناآرامی تولید می‌کند؛ بر همین اساس، برخی از سیاست‌های رفاهی دلسوزانه نیست و در بسیاری از کشورها، سیاستهای تامین اجتماعی و رفاهی برای کنترل سیاسی و ثبات اجتماعی هم به کار می‌رود.

وی با تاکید بر اینکه فقر یک پدیده صرف اقتصادی نیست و به شدت اجتماعی شده و پدیده امنیتی است، گفت: روند توسعه در کشورها براساس دیدگاه‌های مدرنیزاسیون شکل گرفته و اینکه چگونه فقر به رغم اینکه کسی دلش نمی‌خواهد جامعه طبقاتی شود، ناشی از اجرای سیاستهای توسعه است که در ذات خود نابرابری دارد.

اجرای سیاستهای توسعه و مدرنیزاسیون از دلایل وجود فقر در ایران

ربیعی با تاکید بر اینکه در ایران سیاستهای توسعه و مدرنیزاسیون یکی از دلایل فقر است، تصریح کرد: توسعه فراگیر، توسعه پایدار، رشد پایدار و... مفاهیمی هستند که به نحوی سیاستها را ترمیم کنند. اولین علت را سیاستهای توسعه می‌دانم که این سیاستهای توسعه در بسیاری از کشورهای جهان در دل خود نابرابری‌ طبقاتی و منطقه‌ای را تولید کرده است.

وی در بخش دیگر به نقش بوروکراسی در موضوع فقر اشاره کرد و با بیان اینکه بوروکراسی کنونی ما نمی‌تواند سیاست فقرزدا و سیاستهای رفاهی درست تولید کند، گفت: اساسا سیاستگذاری‌های ما با فقدان دانش مناسب برای فقرزدایی مواجه بوده است.

ربیعی در بخش دیگری از سخنان خود، علت دیگر را تعارض منافع و فساد دانست که سیاستگذاری معطوف به هدف را کم می‌کند و در این باره افزود: هرگاه بخواهید یک سیاستگذاری کنید که درازمدت جواب بگیرید چون منافع عده‌ای را به خطر می‌اندازد این سیاستها به ثمر نمی‌نشیند. آسیب دومی که خورده ایم سیاستهای توده‌ستایانه است.

وی با بیان اینکه این چهار سال فرصتی برای همه است و این چهار سال یک فرصت طلایی است گفت: یکی از خصوصیات دکتر پزشکیان این است که می‌گوید من می‌خواهم اصلاح سیاست کنم.

ربیعی در بخش دیگری از سخنان خود به عوامل بیرونی اشاره و بیان کرد: بزرگ‌ترین عامل عدم کارآمدی سیاست‌های فقر در این نکته نهفته است که فقر گاهی به عنوان استثناء و قابل برنامه‌ریزی است، اما وقتی قاعده شد، دیگر قابل برنامه‌ریزی نیست. فقر قاعده یعنی وقتی صدک‌بندی کنید، افراد به سهولت سقوط می‌کنند و این سیاستگذاری سخت می‌شود.

انتهای پیام