داده‌های پایش مداوم گلوکز محققان در آزمایشگاه علوم زیستی و زیست‌پزشکی وست‌لیک چین نشان داد، افرادی که خواب کوتاه‌مدت داشتند و دیر می‌خوابیدند، تغییرپذیری گلیسمی بیشتری را در سطوح گلوکز خون تجربه کردند، این یافته ممکن است پیامدهایی برای پیشگیری و کنترل دیابت به همراه داشته باشد.  

تنظیم قند خون، نقش مهمی در سلامت متابولیک ایفا می‌کند و نوسانات در سطح گلوکز با عوارض دیابت مرتبط است. نتایج تحقیقات قبلی، خواب ناکافی را به‌عنوان، عامل خطر برای اختلال در متابولیسم گلوکز شناسایی کرده اما الگوهای خواب طولانی‌مدت و اثرات آن بر تغییرپذیری گلیسمی هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است به همین دلیل، گروه تحقیقاتی با ردیابی مسیرهای خواب طی چندین سال و ارزیابی تاثیر آن بر تنظیم گلوکز خون به‌دنبال رفع این شکاف دانش بود.

محققان تحقیق هم‌گروهی آینده‌نگر را برای ارزیابی رابطه بین مدت زمان خواب طولانی‌مدت و زمان شروع خواب با تغییرات قند خون انجام دادند. در این تحقیق داده‌های ۱۱۵۶ شرکت‌کننده، ۴۶ تا ۸۳ ساله، از تحقیق تغذیه و سلامت گوانگژو، یک گروه اجتماعی مستمر در گوانگدونگ چین، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. شرکت‌کنندگان تحت ارزیابی‌های خوداظهاری خواب در چندین مرحله ارزیابی شدند و برای ۱۴ روز متوالی از دستگاه‌های پایش مداوم قند خون استفاده کردند تا نوسانات قند خون را در زمان واقعی ثبت کنند.

چهار مسیر متمایز مدت زمان خواب شامل خواب ناکافی شدید (۴.۷ تا ۴.۱ ساعت در شب)، خواب ناکافی متوسط (۶.۰ تا ۵.۵ ساعت)، خواب ناکافی خفیف (۷.۲ تا ۶.۸ ساعت) و خواب کافی (۸.۴ تا ۸.۰ ساعت) مشخص شد. دو گروه برای زمان‌بندی شروع خواب، خواب زودهنگام مداوم و خواب دیرهنگام مداوم شناسایی شدند.

تجزیه‌وتحلیل پایش مداوم قند خون نشان داد، افراد در گروه خواب ناکافی شدید، ۲.۸۷ درصد افزایش در تغییرپذیری گلیسمی (ضریب تغییرات) و افزایش ۰.۰۶ میلی‌مول در لیتر در میانگین نوسانات روزانه گلوکز در مقایسه با افراد گروه خواب کافی داشتند.

شرکت‌کنندگان در گروه خواب دیر هنگام  ۱.۱۸ درصد تغییرپذیری گلیسمی بیشتر و ۰.۰۲ میلی‌مول در لیتر افزایش در میانگین نوسانات روزانه گلوکز داشتند. افرادی که هم خواب کوتاه و هم خواب دیر هنگام را تجربه کردند، در مقایسه با کسانی که هر دو عامل را به تنهایی داشتند، تغییرپذیری گلیسمی بیشتری را نشان دادند که نشان‌دهنده تاثیر ترکیبی بر تنظیم قند خون است.

زمان خواب ناکافی طولانی‌مدت و خواب دیر هنگام با نوسانات بیشتر گلوکز خون مرتبط است که نشان می‌دهد هر دو عامل به اختلال در تنظیم متابولیک کمک می‌کنند. نتایج نشان می‌دهد که حفظ مدت زمان خواب کافی و خواب زودتر ممکن است یک عامل مهم در بهینه‌سازی کنترل قند خون و کاهش خطرات مرتبط با دیابت باشد.

یافته‌های این تحقیق در مقاله‌ای با عنوان «مسیرهای مدت خواب، زمان شروع خواب و پایش مداوم گلوکز در بزرگسالان» در مجله JAMA Network Open منتشر شد.

انتهای پیام