به گزارش ایسنا، عبدالله عابدی، از اسارای دوران جنگ تحمیلی با اشاره به اولین ماه مبارک رمضان در اردوگاه موصل ۱ گفت: «برای احتیاط در تشخیص زمان اذان و اوقات شرعی، همیشه یک ساعت زودتر یا دیرتر از برنامه‌ای که در روزنامه‌های عراقی چاپ می‌شد، روزه را می‌گرفتیم و افطار می‌کردیم تا مطمئن باشیم که مطابق شرع عمل کرده‌ایم.

در روزهای پایانی ماه رمضان، جلسه‌ای با سخنرانی حاج آقا ابوترابی در اردوگاه برگزار شد. همه دور هم جمع شده بودیم، اما سرباز عراقی که نگهبان بود، زودتر از موعد متوجه این تجمع شد. او اجازه نداد که خبر به ما برسد و نگذاشت مراسم ادامه پیدا کند. در را قفل کردند و حاج آقا را از آنجا بردند.

مدتی بعد، حدود ۵۰۰ نفر از اسرای عملیات بیت‌المقدس را به اردوگاه آوردند. این عزیزان، حال و هوای خاص خودشان را داشتند و روحیه جمعی را در اردوگاه تغییر دادند.

پاییز سال ۱۳۶۱، در اوج سختی و ناامیدی، ناگهان خبر رسید که حاج آقا ابوترابی دوباره به اردوگاه آمده است. این خبر، مثل جانی تازه در کالبد اسرا دمید.

یکی از بچه‌ها به نام مجید کوهی که در کار قنادی بود، با کمترین امکاناتی که داشتیم، زولبیا درست کرد. هرچند مقدارش بسیار کم بود و سهم هر نفر ناچیز، اما لذتی که از آن بردیم، وصف‌ناپذیر بود.

روزهای طولانی اسارت، واقعاً طاقت‌فرسا بود، اما با وجود تمام سختی‌ها، لحظاتی هم داشتیم که نشان می‌داد اراده و ایمان، هر محدودیتی را شکست می‌دهد.»

انتهای پیام